Το καναδικό κρασί βρίσκεται στα πρώτα στάδια του παγκόσμιου ντεμπούτου του. Επί του παρόντος, η βιομηχανία των 11,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων απολαμβάνει διψήφια ποσοστιαία ανάπτυξη και το κρασί είναι το γεωργικό προϊόν της χώρας με την υψηλότερη προστιθέμενη αξία.
Το πόσο γρήγορα αυτοί οι αριθμοί συνεχίζουν να αυξάνονται εξαρτάται από πολλούς παράγοντες στους οποίους οι οινοπαραγωγοί έχουν πολύ λίγο έλεγχο. Οι εισαγωγές αντιπροσωπεύουν περίπου το 70% των συνολικών πωλήσεων κρασιού στον Καναδά και περισσότερο από το 92% εισέρχονται στη χώρα αφορολόγητα. Ωστόσο, η πώληση καναδικού κρασιού από επαρχία σε επαρχία είναι γεμάτη δυσκολίες και επιβαρύνεται από πρόσθετους φόρους και τέλη.
Ο τομέας του κρασιού πιέζει για περισσότερη υποστήριξη από την κυβέρνηση εδώ και χρόνια, δείχνοντας τα δισεκατομμύρια δολάρια υποστήριξης που παρέχουν οι ξένες κυβερνήσεις στα οινοποιεία της χώρας τους. Πάντως, την 1η Μαρτίου, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση του Καναδά επέκτεινε το Πρόγραμμα Υποστήριξης του Τομέα Οίνου για να παράσχει επιπλέον 177 εκατομμύρια δολάρια σε τρία χρόνια για να βοηθήσει τον αμπελοοινικό τομέα να γίνει πιο ανταγωνιστικός.
Υπάρχουν περισσότερα από 650 οινοποιεία, 1770 καλλιεργητές σταφυλιών και 31.650 στρέμματα αμπέλου σε τέσσερις μεγάλες περιοχές καλλιέργειας (Βρετανική Κολομβία, Οντάριο, Νέα Σκωτία και Κεμπέκ), σύμφωνα με την Wines of Canada.
Ξεφυλλίστε και κατεβάστε σε υψηλή ανάλυση το τεύχος 38 του Winetrails
Η ανάπτυξη και η βελτίωση της ποιότητας ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακές στο Οντάριο, όπου η παραγωγή αφρώδους οίνου διπλασιάστηκε τα τελευταία πέντε χρόνια και περίπου το ένα τρίτο γίνεται με την παραδοσιακή μέθοδο.
Η Βρετανική Κολομβία βρίσκεται επίσης σε άνοδο: από το 2019, υπήρχαν 284 οινοποιεία 11.085 στρέμματα με αμπέλια, από 131 οινοποιεία και 6.632 στρέμματα το 2006.
Οινοπαραγωγοί όπως ο Thomas Bachelder, της Bachelder Wines του Ontario, που μιλούν στο thedrinkbusiness, πιστεύoυν ότι η τρέχουσα ανάπτυξη και τα θετικά πρότυπα ανάπτυξης συνδυάζονται για να βάλουν επιτέλους τα καναδικά κρασιά στον χάρτη.
«Ήρθε η ώρα μας», λέει ο Bachelder. «Οι λάτρεις του κρασιού έχουν βαρεθεί τις μαρμελάδες και τα υψηλά αλκοόλ. Τα κρασιά μας είναι δροσερά και καλλιεργούνται σε ασβεστόλιθο. Υπάρχει μέλλον σε αυτό!».
Μια ευρεία έκθεση στο Wine Spectator ήδη από το 2020, διαπίστωσε ότι το 40% των κρασιών που αξιολογήθηκαν από το Οντάριο και τη Βρετανική Κολομβία κέρδισαν βαθμολογίες 90 βαθμών ή υψηλότερες, μια σοβαρή άνοδος στην ποιότητα από την προηγούμενη αξιολόγηση του περιοδικού στη δεκαετία του 1990. όταν το 20 τοις εκατό αξιολογήθηκαν ως εξαιρετικό. Υπάρχουν πολλά αλλά όμως.
Ο Καναδάς είναι μία χώρα, αλλά όσον αφορά το εμπόριο, απέχει πολύ από το να είναι ενοποιημένη. Μια πρόσφατη έκθεση «Κατάσταση Εσωτερικού Εμπορίου» από την Καναδική Ομοσπονδία Ανεξάρτητων Επιχειρήσεων τεκμηριώνει τα εμπόδια στο εμπόριο μεταξύ των επαρχιών και των εδαφών της χώρας και την προσέγγιση αργής κίνησης της κυβέρνησης για την επίλυση προβλημάτων.
Σχεδόν το 90% των μικρών επιχειρήσεων στον Καναδά θέλουν η κυβέρνηση να κάνει περισσότερα για να άρει τα εμπόδια που εμποδίζουν τη ροή των προϊόντων. Το αλκοόλ, συμπεριλαμβανομένου του κρασιού, της μπύρας και των οινοπνευματωδών ποτών, είναι ένας από τους κλάδους με τα περισσότερα εμπόδια στο ελεύθερο εμπόριο, σύμφωνα με την έκθεση, η οποία αναφέρει ότι η «αδυναμία μεταφοράς οινοπνευματωδών ποτών» διασυνοριακά «συνεχίζει να είναι ένας εξαιρετικός ερεθιστικός παράγοντας» που εμποδίζει την ανάπτυξη.
Μια ξεχωριστή έκθεση από το Ινστιτούτο Macdonald-Laurier επισημαίνει ότι το υπερβολικά υψηλό κόστος του εμπορίου —που κυμαίνεται κατά μέσο όρο μεταξύ 8 και 22%— μειώνει όχι μόνο το τελικό αποτέλεσμα της επιχείρησης που επηρεάζεται, αλλά τη «συνολική παραγωγικότητα και το βιοτικό επίπεδο των Καναδών».
«Η κυβέρνηση του Οντάριο δεν θα μπορούσε να δώσει λιγότερα λάθη για τη βιομηχανία κρασιού αν προσπαθούσε», λέει ο André Proulx, συνιδρυτής της 80X Wine Company του Οντάριο. «Μας κάνουν να ανταγωνιζόμαστε για χώρο στα ράφια στα μονοπωλιακά ποτοπωλεία. Ανταγωνιζόμαστε από τα δάχτυλα με τα νύχια με το εισαγόμενο κρασί και δεν υπάρχει υπερηφάνεια για την υποστήριξη των τοπικών παραγωγών. Ακόμη και σε εστιατόρια στο Τορόντο, οι σομελιέ δεν θα μπορούσαν να κάνουν λιγότερα κρασιά για το κρασί του Οντάριο, με μερικές αξιοσημείωτες εξαιρέσεις». Ο Proulx, ο οποίος παράγει περίπου 400 κιβώτια κρασιού, λέει ότι «θα εξήγαγε το κρασί του στις ΗΠΑ». ή στείλτε το σε άλλες επαρχίες, εάν η ποσότητα της γραφειοκρατίας και οι αναπόφευκτες επισημάνσεις δεν το καθιστούσαν σχεδόν αδύνατο.
«Ο λόγος ύπαρξής μας είναι να παράγουμε το καλύτερο κρασί που μπορούμε σε προσιτή τιμή», λέει. «Δεν έχουμε γενεαλογία Βουργουνδίας. Πιστεύετε ότι κάποιος στη Νέα Υόρκη θα αγοράσει ένα καναδικό κρασί 35 δολαρίων για το οποίο δεν έχει ακούσει όταν μπορεί να πάρει ένα γνωστό από την Καλιφόρνια ή τη Γαλλία στην ίδια τιμή ή λιγότερο;»
Άλλοι βρίσκουν ένα εξίσου αμβλύ πλήθος από φαινομενικά παράλογα γραφειοκρατικά εμπόδια όταν πρόκειται να εξάγουν τα κρασιά τους στους νότιους γείτονές τους.
«Η γενική δομή της διανομής αλκοόλ στη Βόρεια Αμερική δεν μας βοήθησε», λέει ο Ilya Senchuk, επικεφαλής οινοποιός και συνιδρυτής της Leaning Post Wines. «Όπως ο Καναδάς, με τις 13 διαφορετικές δικαιοδοσίες ποτών, οι ΗΠΑ έχουν 50 διαφορετικά σύνολα κρατικών κανόνων, κάτι που είναι μια τρομακτική πρόκληση, ιδιαίτερα για έναν μικρότερο παραγωγό όπως εμείς». Η είσοδος στη Δανία και το Ηνωμένο Βασίλειο, συνεχίζει ο Senchuk, ήταν σχετικά εύκολη.
«Στις ΗΠΑ, πρέπει να θεωρείτε κάθε πολιτεία ως τη δική της «χώρα» από την άποψη της διανομής», προσθέτει ο Senchuk.
Ενώ η πρόσφατη ανάπτυξη του καναδικού κρασιού ήταν εντυπωσιακή, εξακολουθεί να είναι σχετικά μικρή. Συγκρίνετε αυτά τα 650 οινοποιεία και τα 31.650 στρέμματα με αμπέλια σε ολόκληρη τη χώρα με τη Νάπα και τη Σονόμα της Καλιφόρνια, όπου κάθε περιοχή έχει περισσότερα από 400 οινοποιεία το ένα και 45.000 και 23.585 στρέμματα κάτω από αμπέλια αντίστοιχα, και θα έχετε μια αίσθηση του σχετικού μεγέθους και ισχύος του κλάδου.
Και δεν υπάρχουν καλοφτιαγμένα, μεγαλύτερα οινοποιεία που να μπορούν να χρησιμεύσουν ως πρεσβευτές για τον Καναδά.
«Δεν έχουμε καναδική La Crema», λέει ο Proulx. «Όλοι όσοι κάνουν καλό κρασί το κάνουν σε πολύ μικρή κλίμακα». Ο Bachelder συμφωνεί ότι το καλύτερο κρασί παρασκευάζεται σε μικρές παρτίδες, σε υψηλές τιμές.
“Τα καλύτερα καναδικά κρασιά παρασκευάζονται αυτή τη στιγμή όλα σε μικρές ποσότητες και τα κρασιά είναι ακριβά επειδή το κόστος παραγωγής είναι ακριβό”, λέει. ”
Κανείς δεν ξέρει για το καναδικό κρασί
Οι μικρές ποσότητες, οι premium τιμές και η γενική έλλειψη γνώσης σχετικά με την οινική κουλτούρα της χώρας συνθέτουν τις προκλήσεις του Καναδά.
«Υπάρχει έλλειψη ευαισθητοποίησης σχετικά με τα κρασιά του Καναδά», λέει ο Bachelder. «Για πολλούς ανθρώπους στο εξωτερικό, οι γνώσεις τους για το καναδικό κρασί ξεκινούν και τελειώνουν με το icewine. Όταν ο κόσμος έρχεται αντιμέτωπος με ακίνητο, ξηρό κρασί, δεν μπορεί να πιστέψει ότι ο Καναδάς είναι αρκετά ζεστός για να φτιάξει επιτραπέζιο κρασί».
Για να επεξηγήσει το ζήτημα, ο Senchuk συγκρίνει την εξέλιξη του κρασιού του Οντάριο με αυτή του Όρεγκον.
“Οποιαδήποτε σοβαρή απόπειρα εξαγωγής ενδιαφέροντος κρασιού από το Οντάριο – εκτός του παγωμένου κρασιού – ήταν πρόσφατη”, λέει ο Senchuk. «Το Όρεγκον και το Οντάριο ξεκίνησαν μια σοβαρή μεταμόρφωση κρασιού την ίδια περίπου εποχή στα τέλη της δεκαετίας του 1970».
Το Όρεγκον άρχισε να στέλνει τα καλύτερα Pinot Noir και Chardonnay στην υπόλοιπη χώρα και διεθνώς σχεδόν από την αρχή, παρατηρεί ο Senchuk.
«Το Οντάριο άρχισε να εξάγει σε αγορές όπως το Ηνωμένο Βασίλειο τη δεκαετία του 2010 και η Δανία και οι ΗΠΑ μόνο τα τελευταία χρόνια», λέει ο Senchuk.
Ο Sommelier, εκπαιδευτής κρασιού και ιδρύτρια της Vida Et Fils Wine Consulting Company, Marika Vida-Arnold, που μεγάλωσε στον Καναδά και έχει παρακολουθήσει την εξέλιξη από πρώτο χέρι, παρομοιάζει το καναδικό κρασί με το ελβετικό κρασί.
«Έχετε να κάνετε με πολλά ίδια πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα», λέει η Vida-Arnold. «Το κρασί έχει βελτιωθεί σταθερά τα τελευταία 30 χρόνια και ειλικρινά λόγω της κλιματικής αλλαγής θα συνεχίσει να βελτιώνεται. Αλλά είναι ακριβό και η παραγωγή είναι πολύ μικρή. Η μεταφορά του από τη μια επαρχία στην άλλη και μετά στις ΗΠΑ είναι εξαιρετικά δύσκολη. Ελπίζω πραγματικά ότι η κυβέρνηση θα το κάνει πιο εύκολο γιατί προσωπικά θα ήθελα να δω περισσότερα υπέροχα καναδικά κρασιά εδώ στις ΗΠΑ!».
«Είμαστε μόλις στα πρώτα στάδια του ταξιδιού μας», καταλήγει ο Ιiya Senchuk. «Μόλις πάρουμε περισσότερο από το κρασί μας στα ποτήρια των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, θα δουν ότι τα κρασιά μας έχουν φινέτσα, γοητεία και λεπτότητα, με ενέργεια, νεανική ζωντάνια και ενθουσιασμό».
