Ο ελληνικός αγροτικός τομέας βρίσκεται σήμερα σε ένα ιστορικό σημείο καμπής. Η ύπαρξη σημαντικών συγκριτικών και ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων σε συγκεκριμένες καλλιέργειες και εκτροφές, όπως επίσης και η κατοχύρωση περίπου 250 προϊόντων προστατευόμενης γεωργικής ένδειξης και προστα[1]τευόμενης ονομασίας προέλευσης, δεν επαρκούν για να διασφαλίσουν μια βιώσιμη και οικονομικά διατηρήσιμη ανάπτυξη του τομέα στην Ελλάδα.
