σταφίδα

Αλλαγές ως προς τους χρόνους παράδοσης κορινθιακής σταφίδας στις μεταποιητικές επιχειρήσεις προβλέπει τροποποιητική απόφαση με την οποία καθορίζονται οι λεπτομέρειες χορήγησης της συνδεδεμένης ενίσχυσης.

Να δοθεί παράταση έως τις 10 Ιανουαρίου 2024, προκειμένου να παραδώσουν οι σταφιδοπαραγωγοί στους μεταποιητές το προϊόν τους, για να ενεργοποιήσουν το μέτρο της συνδεδεμένης ενίσχυσης για την κορινθιακή σταφίδα, αποφασίστηκε σε πρόσφατη ευρεία σύσκεψη του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης με τοπικούς βουλευτές περιοχών που παράγουν σταφίδα.

Αρνητική είναι η θέση του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων απέναντι στο ενδεχόμενο να δοθεί παράταση έως τον Φεβρουάριο του 2024 για τη συνδεδεμένη ενίσχυση στην Κορινθιακή σταφίδα.

Τη δυνατότητα να μπορούν να παραδίδουν οι παραγωγοί σταφίδα στις μεταποιητικές επιχειρήσεις μετά την καταληκτική ημερομηνία της 30ης Νοεμβρίου διεκδικεί ο Αγροτικός Σύλλογος Χανδρινού, αφού όπως υποστηρίζει σε ανακοίνωσή του, η υποχρέωση παράδοσης εντός ενός στενού ημερολογιακού εύρους για την εξασφάλιση της συνδεδεμένης, λειτουργεί στην πράξη ως μοχλός πίεσης των τιμών.

Την πίστωση στους τραπεζικούς λογαριασμούς παραγωγών κορινθιακής σταφίδας του ποσού των 4.6 εκατ. ευρώ ανακοίνωσε το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, με τα χρήματα να είναι διαθέσιμα για ανάληψη από τις 2 Ιουνίου, όπως προκύπτει από την σχετική ανακοίνωση.

Τους Αιγιώτες στα χαρακώματα έχει φέρει η φετινή εξέλιξη στην αγορά της σταφίδας, μετά την ατυχή επιθετική πολιτική που θέλησε να ακολουθήσει η τοπική Ένωση .

Κάποιες φορές οι επιλογές της κεντρικής διοίκησης αποβαίνουν καθοριστικές για την πορεία των πραγµάτων στον τοµέα της αγροτικής παραγωγής. Οι εθνικές αποφάσεις για τη σταφίδα στον απόηχο µιας από τις πιο µεγάλες µεταρρυθµίσεις της ΚΑΠ (Φίσλερ) στις αρχές του 2000, είναι µια τέτοια περίπτωση.

Οι πιστώσεις του ταμείου φέρνουν πιο κοντά ένα γενναίο πρόγραμμα αναδιαρθρώσεων. Όλο και πιο κοντά µέσω των πόρων του Ταµείου Ανάκαµψης φαίνεται να έρχεται η εκπόνηση ενός εθνικού προγράµµατος αναδιάρθρωσης καλλιεργειών, που θα κουµπώνει στις απαιτήσεις για ένα νέο παραγωγικό µοντέλο πιο ανθεκτικό και πιο καινοτόµο. Μέχρι σήµερα, το µέγα ζητούµενο ήταν η χρηµατοδότηση µιας τέτοιας αναπτυξιακής πολιτικής που θα φέρει µπροστά προϊόντα και «ρετροκαινοτόµες» καλλιέργειες που άκµασαν στο παρελθόν αλλά οδηγούνται σε εγκατάλειψη λόγω υψηλού κόστους που καθιστά αδύνατη την ανασύστασή τους.