Αν είχαµε µυαλό
Αν η πρώτη τετραετία ήταν µια τετραετία µε µεγάλες δυσκολίες όπως αυτή της πανδηµίας και του πολέµου στην Ουκρανία, θα περίµενε κανείς, στη δεύτερη θητεία της, η σηµερινή κυβέρνηση να χαράξει έναν οδικό χάρτη για την ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής. Ένα στρατηγικό σχέδιο που να εντάσσει τον πρωτογενή τοµέα στην καρδιά του παραγωγικού γίγνεσθαι της χώρας και σε στενή συνεργασία µε το τουριστικό προϊόν να καταστήσει την Ελλάδα πρότυπο οικονοµικής βιωσιµότητας και ποιότητας ζωής.
Μόνο µπετονιέρες
Αντί αυτού, µπετόν και… φωτοβολταϊκά. Χωρίς οριοθέτηση των χρήσεων γης, χωρίς περιορισµό της τυφλής ανοικοδόµησης, χωρίς προστασία και των τελευταίων πνευµόνων πρασίνου, χωρίς µέτρο τσιµεντοποίησης, ακόµα και των µικρών νησιών. Αρκεί να επισκεφθεί κανείς µια από τις πιο απόµερες παραλίες, το Αυλάκι, στους άλλοτε περιφρονηµένους Παξούς, να δει το 7όροφο (ιδιόκτητη κατοικία αλλοδαπού µεγιστάνα) που κτίζεται τον τελευταίο χρόνο πάνω στον όρµο, για να διαπιστώσει άλλη µια φορά ότι σ’ αυτή τη χώρα δεν λειτουργεί κανένας νόµος, καµιά απαγόρευση.
Προς κατευνασµό
Στην αρχή της δεύτερης θητείας, επελέγη ως υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, ο Λευτέρης Αυγενάκης. Προφανώς για να κατευνάσει, στο µέτρο του δυνατού, τις ανησυχίες των συµπατριωτών του, ως προς τα νέα δεδοµένα που δηµιουργούσε η προσπάθεια του προηγούµενου υπουργού, Γιώργου Γεωργαντά, για εξυγίανση του συστήµατος ΟΠΕΚΕΠΕ, δηλώσεων ΟΣ∆Ε και εν γένει διαχείρισης των κοινοτικών ενισχύσεων. ∆ραστήριος µεν, αψυχολόγητος δε, ο Λευτέρης, δεν κατάφερε, ούτε τους Κρητικούς να καθησυχάσει, ούτε τα κρίσιµα αγροτικά ζητήµατα να βάλει σε κάποια σειρά. Πρωτίστως, δεν βρήκε το χρόνο αλλά ούτε και επεδίωξε µια διαφορετική προσέγγιση στα θέµατα της αγροτικής παραγωγής.
Πόρκα µιζέρια
Το περασµένο καλοκαίρι, ανέλαβε το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης ο Κώστας Τσιάρας. Θεσσαλός στην καταγωγή, βουλευτής Καρδίτσας, µε ταπεινή καταγωγή, γιατρός -όµως- στο επάγγελµα, θα περίµενε κανείς να αντιµετωπίσει µε περισσότερη ευαισθησία τα καυτά ζητήµατα των αγροτών και να αποφύγει την πελατειακή προσέγγιση των θεµάτων. Να ασχοληθεί από την πρώτη στιγµή µε τις παθογένειες (όπως π.χ. του ΟΠΕΚΕΠΕ) που υπονοµεύουν κάθε νέο σχεδιασµό και καλλιεργούν τον παρασιτισµό, να ζητήσει βοήθεια από υπηρεσιακούς, επιστήµονες, τεχνοκράτες και εµπειρογνώµονες που γνωρίζουν το χώρο, έτσι ώστε να µπουν τα θεµέλια µιας άλλης αγροτικής πολιτικής που θα φέρνει την ελληνική γεωργία στο επίκεντρο των οικονοµικών εξελίξεων. Χάθηκε κι αυτός στη µιζέρια της πλατείας Βάθη!
