Αφελληνισμός και ενοποίηση

Το που θα οδηγήσει αυτό δεν είναι καθόλου βέβαιο. Σε πρώτη ανάγνωση δηµιουργείται ένας φόβος αφελληνισµού κοµβικής σηµασία οικονοµικών µονάδων, αυτό που κατά το κοινώς λέγεται ότι οι «ξένοι» αγοράζουν µπιτ παρά ότι καλό διαθέτει σήµερα η χώρα

Όµως ποιοι είµαστε εµείς και ποιοι είναι οι ξένοι; Σε µια ανοιχτή παγκόσµια οικονοµία, όπου η κίνηση των κεφαλαίων γίνεται αστραπιαία και χωρίς ουσιαστικούς περιορισµούς, τι µπορεί να σηµαίνει η λέξη αφελληνισµός των επιχειρήσεων; Μήπως δεν ήταν τα ντόπια κεφάλαια που στο πρόσφατο παρελθόν αναζήτησαν καλύτερη και ασφαλέστερη «στέγη» σε κάποιες άλλες περιοχές του πλανήτη. Γιατί ξενίζει αλήθεια το γεγονός ότι κάποια από τα κυκλοφορούντα διεθνώς κεφάλαια επιλέγουν σ’ αυτή τη φάση να ρισκάρουν στη Ελλάδα

Άλλωστε, πριν από την άφιξη αυτών των κεφαλαίων, κλήθηκαν ποικιλοτρόπως και σε όλους τους τόνους, όπως αποδεικνύεται επί µαταίω, οι ντόπιοι κεφαλαιούχοι να επαναφέρουν στον τόπο τους τα καθόλου ευκαταφρόνητα διαθέσιµά τους σε τράπεζες του εξωτερικού και σε ξένους οικονοµικούς παραδείσους. Τους ζητήθηκε να επανεπενδύσουν κατ’ ουσία, στις επιχειρήσεις τους, οι οποίες σήµερα είναι υποθηκευµένες στις τράπεζες και το προϊόν των οποίων βρίσκεται «παρκαρισµένο» σε διάφορα σηµεία του πλανήτη. ∆εν το έκαναν και γι’ αυτό έρχονται σήµερα κάποιοι άλλοι.

Το ξαναλέµε. Το που θα οδηγήσει αυτό παραµένει άγνωστο και µάλλον θα εξαρτηθεί σε µεγάλο βαθµό από την παράλληλη επιτάχυνση των διαδικασιών περαιτέρω ενοποίησης (έως οµοσπονδοποίησης) της Ευρωπαϊκής Ένωσης της οποίας παραµένουµε πλήρες και αναπόσπαστο µέλος. ∆ιαφορετικά, κούνια που µας κούναγε
Γιάννης Πανάγος