Κι εδώ αναλαµβάνει ο οικονοµολόγος του Berkeley, Gabriel Zucman, ένας ατρόµητος συλλέκτης δεδοµένων και ειδικός σε θέµα τα ανισότητας, η δουλειά του οποίου, να αποκαλύπτει τον κρυµµένο πλούτο από διάφορα σύνολα δεδοµένων, συµπεριλαµβανοµένης της λίστας των δισεκατοµµυριούχων Forbes, φτάνει σε σηµείο να αντιστοιχεί στο ένα δέκατο της ετήσιας οικονοµικής παραγωγής παγκοσµίως. «Οι πρόσφατες µελέτες ενδέχεται να υποεκτιµούν το επίπεδο και την άνοδο της ανισότητας, επειδή η οικονοµική παγκοσµιοποίηση καθιστά όλο και πιο δύσκολο να υπολογίζεται ο πλούτος στην κορυφή», γράφει ο Zucman σε νέα µελέτη που δηµοσίευσε το Εθνικό Γραφείο Οικονοµικών Ερευνών.
«Οι στατιστικές που δηµοσιεύθηκαν πρόσφατα από τις κεντρικές τράπεζες πολλών σηµαντικών φορολογικών παραδείσων υποδηλώνουν ότι το ισοδύναµο του 10% του παγκόσµιου ΑΕΠ κρατείται στους ανά τον κόσµο φορολογικούς παραδείσους σε παγκόσµιο [...].
Σε παγκόσµιο επίπεδο το πιο πλούσιο 10% του συνόλου κατέχει περισσότερο από το 70% του συνολικού πλούτου στην Κίνα, την Ευρώπη και τις Ηνωµένες Πολιτείες, ενώ το πιο φτωχό 50% κατέχει λιγότερο από το 2% και το µεσαίο 40% κατέχει λιγότερο από 30%. Η συγκέντρωση του πλούτου θα ήταν πιθανώς ακόµα υψηλότερη εάν η Λατινική Αµερική, η Αφρική και η υπόλοιπη Ασία συµπεριλαµβάνονταν στην ανάλυση, καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι στις περιοχές αυτές θα εντάσσονταν στα φτωχότερα τµήµατα της κατανοµής», προσθέτει ο συγγραφέας. Στις Ηνωµένες Πολιτείες, ο πλούτος παρουσιάζει το µεγαλύτερο βαθµό συγκέντρωσης από τη δεκαετία του 1920, λέει ο Zucman [...].
Σύµφωνα µε µια άλλη έρευνα, «το 1% των πλουσιότερων οικογενειών (περίπου 126.000 οικογένειες), εξαιρουµένων όσων περιλαµβάνονται στη λίστα «The Forbes 400», διαθέτουν κατά µέσο όρο 26,8 εκατοµµύρια δολάρια». Ο Zucman αναδεικνύει άλλο ένα «επίτευγµα» των ΗΠΑ: Καµία χώρα (εκτός από τη Ρωσία), για την οποία διατίθενται στοιχεία, δεν έχει τόσο υψηλή καταγεγραµµένη ανισότητα πλούτου.
*∆ιευθυντής επικοινωνίας στο Ινστιτούτο Οικονοµικής Πολιτικής στις ΗΠΑ
