Τι σηµαίνει αυτό; Ότι έτσι δεν πάµε πουθενά. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση τη δουλειά την κάνουν τα lobbies τα οποία σε πολύ µεγάλο βαθµό κινούν τα νήµατα ή και αποκτούν υπόσταση, δια µέσω του Στρασβούργου. Για την Ελλάδα δεν υπάρχει ένας Ευρωβουλευτής που να έχει πραγµατικά σχέση µε το αντικείµενο. Όλοι θέλουν τους αγρότες για την ψήφο τους, κανείς όµως δεν δείχνει διατεθειµένος να εντρυφήσει στα αγροτικά ζητήµατα, πολλώ δε µάλλον να έρθει σε αντιπαράθεση µε άλλα lobbies, πολλά από τα οποία µάλιστα έχουν απλώσει ρίζες εδώ και χρόνια. Ο λόγος για lobby όπως, της γαλακτοβιοµηχανίας, της βιοµηχανίας κρέατος, των Eυρωπαίων οινοποιών, της βιοµηχανίας αλκοολούχων ποτών, της ζαχαρουργίας, της βιοµηχανίας ζυµαρικών, της βαµβακουργίας, της φαρµακοβιοµηχανίας κ.α.
Οι Έλληνες αγρότες, χωρίς φυσικά να ερωτηθούν, έχουν υποχρεωθεί τα τελευταία χρόνια σε παράδοση άνευ όρων. Την εκπροσώπηση τους στις Βρυξέλλες έχει αναλάβει ένα ιδιότυπο δίκτυο ιδιωτών, οι οποίοι ουδεµία σχέση έχουν µε την αγροτική παραγωγή και οι οποίοι, µε διάφορα καµουφλάζ, επιδιώκουν να διαιωνίσουν µια κατάσταση που αποβαίνει σε βάρος των ανθρώπων της αγροτικής παραγωγής και βραχυπρόθεσµα τουλάχιστον, σε όφελος όλων των άλλων lobbies που διεκδικούν κοµµάτι από την πίτα των αγροτών.
Κι αν το θέµα αυτό δεν το έλυσε, αντίθετα θα µπορούσαµε να πούµε ότι το καλλιέργησε, µια… αριστερή κυβέρνηση, όπως ήταν αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, πόσες πιθανότητες έχει να το αντιµετωπίσει η Νέα ∆ηµοκρατία; Όταν µάλιστα, προβεβληµένα -κατά κάποιο τρόπο- στελέχη, έχουν τοποθετηθεί, από τα ιδιότυπα αυτά ιδιωτικά συµφέροντα, σε ευαίσθητες θέσεις (βλέπε π.χ. γραµµατεία αγροτικού, σύµβουλοι του γραµµατέα του κόµµατος, όπως και συνεταιριστικοί υπάλληλοι που προαλείφονται ξανά για υποψήφιοι βουλευτές), επιχειρώντας να προλειάνουν ήδη την κατάσταση προς εξυπηρέτηση των ταγών τους.
*Εκδότης-Διευθυντής εφημερίδα Agrenda
