Προς μεγάλη έκπληξη και απογοήτευσή μου δεν υπήρχε η παραμικρή αναφορά στον τομέα της αλιείας και ιδιαίτερα στον τομέα των Υδατοκαλλιεργειών.
Έτσι με εξέπληξε ευχάριστα η ανακοίνωση του νέου Πρωθυπουργού για ανάθεση καθηκόντων αποκλειστικά για την αλιευτική πολιτική σε υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης.
Είναι νωρίς να αναφερθεί κανείς στις αναγκαίες θεσμικές μεταρρυθμίσεις για τον κλάδο αυτό, είναι όμως άμεση ανάγκη να γίνουν αποφασιστικές ενέργειες όσο αφορά το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Αλιείας και Θάλασσας 2014 – 2020 (ΕΠΑΛΘ) και τη Νέα Κοινή Αλιευτική Πολιτική μετά το 2020.
Το ΕΠΑΛΘ 2014-2020, παρ’ ότι διανύουμε το 5ο έτος εφαρμογής του στα μέσα του 2019 έχει απορροφήσει μόλις το 13% των πιστώσεων και έχουν ενεργοποιηθεί μόλις 19 από τα 43 Μέτρα / Δράσεις του.
Χωρίς να παραγνωρίζονται οι δυσκολίες υλοποίησης του Προγράμματος το ποσοστό απορρόφησης είναι χαμηλό, ενώ ιδιαίτερα χαμηλό (4% και 3,8% αντίστοιχα) είναι για τις παραγωγικές επενδύσεις στην υδατοκαλλιέργεια και την μεταποίηση αλιευτικών προϊόντων.
Μέτρα όπως η ενίσχυση των ψαράδων για ζημιές από θηλαστικά (μακροχρόνιο αίτημα της παράκτιας αλιείας), η ενεργοποίηση των ιδιωτικών έργων στα πλαίσια των CLLD (τα γνωστά ως LEADER), ενισχύσεις για τη διαφοροποίηση του επαγγέλματος του ψαρά ή και η επιδότηση των ασφάλιστρων των ιχθυοπληθυσμών των υδατοκαλλιεργειών, δεν έχουν καν τεθεί ακόμα σε εφαρμογή.
Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Για την κάλυψη του στόχου ν+3 για το 2019 έχει καλυφθεί μόλις το 19% στους 5 πρώτους μήνες (κατά το τυπικό σενάριο), ενώ στην πραγματικότητα το ποσοστό μόλις ξεπερνά το 10% (7,7 εκατ. Ευρώ επί στόχου 71 εκατ. Ευρώ).
Μόνο ένας άμεσος μηνιαίος (ή και εβδομαδιαίος) σχεδιασμός μπορεί να αποτρέψει τον κίνδυνο απωλειών πιστώσεων στο τέλος του έτους.
Παράλληλα πρέπει να γίνει αναλυτική συζήτηση, να διαμορφωθούν εθνικές θέσεις ενόψει της εξελισσόμενης συζήτησης επί της Νέας Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής (κΑΛΠ) και το Στρατηγικό Σχέδιο για την περίοδο 2021 – 2027.
Ορθώς το Υπουργείο προωθεί την νέα Κ.Α.Π. και την αναδιάρθρωση της ελληνικής γεωργίας κατά την νέα προγραμματική περίοδο 2021-2027.
Δεν συμβαίνει το ίδιο με τον αλιευτικό τομέα. Οι νέοι κανονισμοί προχωρούν και οι ενδιαφερόμενοι φορείς έχουν πλήρη άγνοια.
Το χαρακτηριστικό της νέας προγραμματικής περιόδου είναι ότι διατηρούνται σχεδόν ανέπαφες οι πιστώσεις για τη χώρα (-4% περίπου), ενώ δεν υπάρχουν αναλυτικά προκαθορισμένα Μέτρα / Δράσεις και κανόνες επιλεξιμότητας, που δυσκολεύουν την εφαρμογή τους στα Κράτη – Μέλη, αλλά αφήνεται μεγάλη ευχέρεια για κατάρτιση Εθνικών Στρατηγικών Προγραμμάτων που θα υποδεικνύουν τις στρατηγικές προτεραιότητες και τα καταλληλότερα μέσα για την επίτευξη των στόχων του Ευρωπαϊκού Ταμείου Θάλασσας, Αλιείας και Υδατοκαλλιεργειών, όπως θα είναι το νέο σώμα του Ταμείου.
Το άνοιγμα ενός οργανωμένου διαλόγου με ουσιαστικές διαδικασίες διαβούλευσης με τους κοινωνικούς εταίρους – και κύρια τους παραγωγικούς φορείς – είναι μία υποχρέωση της νέας πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΑΑΤ ώστε να υπάρξει μία βιώσιμη διαχείριση των αλιευτικών αποθεμάτων από βιώσιμες αλιευτικές εκμεταλλεύσεις , μία επανεκκίνηση του κλάδου των υδατοκαλλιεργειών μετά την αναδιοργάνωση των μεγάλων επιχειρήσεων και εν τέλει η Γαλάζια Ανάπτυξη, που τόσο έχει διαφημισθεί.
Ώρα για έργα. Δουλειά, δουλειά, δουλειά…
*APC S.A.
