Τόσο που να επισκιάζει άλλες, ενδεχοµένως και πιο ενδιαφέρουσες, πτυχές του νοµοθετήµατος.
Κάποιες παρατηρήσεις επ’ αυτού, έρχονται από τον έµπειρο τεχνοκράτη, Πρόδροµο Καλαϊτζή, γνωστό από τις Copa-Cogeca.
Η ύπαρξη και λειτουργία ενός συνεταιρισµού, τονίζει, σε αντιδιαστολή µε µια οποιασδήποτε άλλης µορφής κεφαλαιουχική εταιρεία, έχει νόηµα µόνον εφόσον τα µέλη του συνεταιρισµού παραµένουν ταυτόχρονα: ιδιοκτήτες, κυβερνήτες, χρηµατοδότες, χρήστες των υπηρεσιών και απολήπτες των ωφελειών του.
Η ύπαρξη των διακριτών αυτών ιδιοτήτων πρέπει να ελέγχεται διαρκώς από τα µέλη, µέσω του συστήµατος διακυβέρνησης και λογοδοσίας που τα ίδια έχουν θεσπίσει στο καταστατικό τους. Για το λόγο αυτό, η συνεταιριστική εκπαίδευση, αποτελεί απολύτως απαραίτητη προϋπόθεση, χωρίς την ύπαρξη της οποίας ούτε τα µέλη, ούτε περισσότερο οι διοικήσεις και τα ελεγκτικά όργανα, µπορούν να επιτελέσουν τον διακριτό επιχειρηµατικό ρόλο που τους επιφυλάσσει ο νοµοθέτης.
Με πιο απλά λόγια, όσο δεν αναγνωρίζεται και δεν ενσωµατώνεται στο νοµικό πλαίσιο των συνεταιρισµών η συνεταιριστική εκπαίδευση, ως προϋπόθεση για την υγιή διακυβέρνηση, διαχείριση, έλεγχο και λογοδοσία των συνεταιρισµών, τόσο η αναµόρφωση του σχετικού νοµικού πλαισίου, καθίσταται άνευ νοήµατος.
Παράλληλα δε, η προαναφερθείσα δοµική παράλειψη του ρόλου της συνεταιριστικής εκπαίδευσης, καθιστά προφανή επίσης και την έλλειψη πλήρους κατανόησης τόσο των συνθηκών ανταγωνισµού στον αγρο-διατροφικό κλάδο διεθνώς, όσο και των προβλέψεων για την ανάγκη ενίσχυσης των αγροτικών συνεταιριστικών Οργανώσεων στο δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Συνθήκη Λειτουργίας της ΕΕ, ΚΑΠ, δίκαιο ανταγωνισµού της ΕΕ).
Προσβλέποντας σε πιο ολοκληρωµένη νοµοθετική παρέµβαση, υπογραµµίζεται ακόµη µια φορά η ανάγκη για θεσµοθέτηση και της συνεταιριστικής εκπαίδευσης, στο πλαίσιο ενός συγκεκριµένου στρατηγικού σχεδίου για την ανάπτυξη και τη βελτίωση της ανταγωνιστικής θέσης των αγροτικών συνεταιρισµών.
