Το «MeToo» δεν είναι μόνο σεξουαλικό

Η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας είπε: Είναι καιρός να πάψει η ενοχοποίηση των θυμάτων και η ατιμωρησία των θυτών. Κ. Σακελαροπούλου, atlantea.news, 18/1/2021.

Τον Οκτ 2017, οι New York Times δημοσίευσαν ένα άρθρο που παρουσίαζε με λεπτομέρειες τις καταγγελίες κατά του Χάρβει Γουάινσταιν για σεξουαλικές παρενοχλήσεις & σεξουαλικές κακοποιήσεις σε ηθοποιούς & παραγωγούς. Στην ουσία «η περίπτωση Γουάινσταιν άλλαξε την εξουσία». huffingtonpost.gr, 28/10/2018.

Το «κίνημα ΜeΤoo» ξεκίνησε το 2006 στην Αμερική, όταν η Tarana Burke παρηγόρησε ένα 13χρονο κορίτσι που είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά – «ήθελα να της πω "κι εγώ τα έχω περάσει αυτά"». Και υπάρχουν πάρα πολλοί που μπορούν να το πουν στις καθημερινές εξαναγκασμένες επαφές τους με τους καρεκλοκένταυρους συντεχνιαζόμενους ή δημοσιοσχεσίτες υπεξαιρέτες της εξουσίας.

Άπειρα τα παραδείγματα.

• Τον Μαρ 2012 μετά από πολλές μάχες ψηφίσθηκε από την Βουλή των Ελλήνων ένας αυστηρότατος μαξιμαλιστικός ανεδαφικός νόμος (Ν4056) για την αδειοδότηση των στάβλων. Ένας νόμος μπορεί να είναι σκληρός, αλλά είναι νόμος, και πρέπει να εφαρμόζεται, θα έλεγε κάποιος απλός άνθρωπος. Αλλά η «υπόγεια» εξουσία των Δημοσίων Υπαλλήλων συνέχισε να ΒΙΑΖΕΙ τους έλληνες υπηκόους-κτηνοτρόφους, με διάφορα τερτίπια και ερμηνευτικές, και εγκυκλίους και άλλα … Και ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΣΕ τον νέο νόμο. Η δημόσια διοίκηση (συγκεκριμένη διευθύντρια) «ΒΙΑΣΕ» την μακροχρόνια διαδικασία έκδοσης ενός νόμου που εκφράζει την κοινωνικοοικονομική δυναμική της κοινωνίας μια στιγμή (Μαρ 2012) και κατάφερε να «ΒΙΑΣΕΙ» τον Σεπ 2012 (έξη ολόκληρους μήνες μετά την απόφαση της Βουλής των Ελλήνων) μια οικογένεια κτηνοτρόφων που είχε άδεια και λειτουργούσε από το 1967, στο ίδιο μέρος. Αποτέλεσμα μια οικογένεια να μείνει χωρίς επαγγελματική απασχόληση. Μια οικογένεια να μείνει χωρίς έσοδα. Μια οικογένεια να «βιασθεί» χάνοντας την ζωή της, διότι στους παραδοσιακούς Αρβανίτες & Βλάχους κτηνοτρόφους η κτηνοτροφία είναι τρόπος ζωής. Και όχι μόνο. Ο αρχηγός της οικογένειας, πιθανόν ως συνέπεια του «βιασμού», πεθαίνει, εκεί στον στάβλο … στην ζωή του όλη. Σε ποιόν να το πεις!
• Με τα «παιχνίδια» των ιστορικών δικαιωμάτων των αγροτικών επιδοτήσεων του ΟΠΕΚΕΠΕ κανένας φυσιολογικός άνθρωπος δεν βγάζει άκρη. Πάντα κάποιος καρεκλοκένταυρος ή παρατρεχάμενος της εξουσίας σε κάποια Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας & Κτηνοτροφίας αναλαμβάνει να σε διευκολύνει, καθοδηγήσει, με το αζημίωτο (διότι συνήθως απαιτεί πέραν του μισθού και άλλης μορφής «γρηγορόσημο»). Έτσι ένας δημόσιος υπάλληλος της «παρά φύσιν» δημοσιοϋπαλληλικής εξουσίας «μάζευε» τα ιστορικά δικαιώματα από όποιον αγρότη απεβίωνε και τα αμαρτωλά ιστορικά δικαιώματα τα πουλούσε σε όποιον ενδιαφερόταν. Μέχρι που κάποιος κληρονόμος ενδιαφέρθηκε και ο συνεχής «βιασμός» αποκαλύφθηκε. Έγιναν δικαστήρια. Καταδικάστηκε ο δημόσιος υπάλληλος. Και ο «βιασμός» συνεχίζονταν, μέχρι το θέρος 2020 που ο δημόσιος υπάλληλος υπηρετήσας ευδοκίμως, μισθοδοτούμενος, συνταξιοδοτήθηκε και τον πληρώνουμε όλοι για τους κερδοφόρους «βιασμούς» των κτηνοτρόφων πολιτών, υπηρετώντας στην ίδια ΔΑΟΚ. Και οι «βιασθέντες» «εξυπηρετούνταν» (αν είναι δυνατόν….) από τον ίδιο δημόσιο υπάλληλο για τα ίδια θέματα … Ο «ΒΙΑΣΜΟΣ» της εξουσίας των δημοσίων υπαλλήλων εναντίον κτηνοτρόφων σε πλήρη ανάπτυξη … Σε ποιόν να το πεις! …
• Η πολιτεία αποφάσισε να ανταμείψει όσους πρόσφεραν την ζωή τους για την πατρίδα εναντίον των φασιστών και ναζιστών και βουλγάρων το 1940. Με απόφαση της Βουλής των Ελλήνων που δημοσιεύθηκε με τον νόμο 751/1948 προσφέρθηκε σε κάθε πολεμιστή ένα οικόπεδο σε αναγνώριση του ηρωισμού του πολεμιστή, έναντι όσων απέφυγαν την στράτευση. Οι πολεμιστές που καταγράφηκαν ήταν περίπου 500 πολεμιστές και ορίσθηκε περιοχή για την υλοποίηση του νόμου. Είναι η γνωστή περιοχή Ν751 στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης. Εν τω μεταξύ από αυτήν την περιοχή κάποιοι έκαναν «χάρη» στους ταλαιπωρηθέντες Δραμινούς, που όμως ήταν ταυτόχρονα «έργω ΒΙΑΣΜΟΣ» στους πολεμιστές του Αλβανικού μετώπου. Έτσι με το υπόλοιπο της περιοχής δόθηκαν οικόπεδα το 1957 μόνο σε 220 πολεμιστές. Οι υπόλοιποι «βιάστηκαν» … Ποιος επέλεξε και με τι κριτήρια ποιοι θα ικανοποιηθούν και ποιοι θα «βιάζονται» … Σε ποιόν να το πεις! …
• Και συνεχίζουν να ασελγούν επί των 248 (135+113) κάποτε πολεμιστών και των απογόνων τους με συνεχιζόμενους αλληλοδιάδοχους «ΒΙΑΣΜΟΥΣ» από το 1957 μέχρι σήμερα, 63 ολόκληρα χρόνια συνεχώς … Κάποιες φορές ουρλιάζουν από τον πόνο των «ΒΙΑΣΜΩΝ» οι παλαιοί πολεμιστές και τότε μερικές φορές η δημόσια διοίκηση, οι «βιαστές», κάνουν κάτι … Δόθηκε νέα περιοχή εκεί δίπλα το 1957. Το 1988, τριάντα ολόκληρα χρόνια με συνεχείς «ΒΙΑΣΜΟΥΣ» το Κεντρικό Συμβούλιο Πολεοδομίας αποφάσισε ομόφωνα την πολεοδόμηση της περιοχής. Κάποιος δημόσιος υπάλληλος ή/& εκλεγμένοι πολιτικοί συναυτουργώντας, χωρίς ενεργοποίηση «γρηγοροσήμου» δεν έκαναν ίσως το καθήκον τους… (για να συνεχίζουν να ασελγούν ή να «βιάζουν»? …). Το Συμβούλιο της Επικρατείας τον Νοε 2020 επεσήμανε την αναποτελεσματικότητα (ωμός «ΒΙΑΣΜΟΣ» από τους ασκούντες κρατική εξουσία …) και καλεί την πολιτεία να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Και ακόμη «ΒΙΑΖΟΝΑΙ» οι πολεμιστές (!) …. Σε ποιόν να το πεις! …

Αν η σεξουαλική κακοποίηση ή η σεξουαλική παρενόχληση είναι κατάπτυστη, και το κίνημα MeToo προσπαθεί να αναδείξει την στιγμιαία καταρράκωση της προσωπικότητας και της ηθικής του θύματος,

Τι πρέπει να περιμένουμε για την επί 63 χρόνια μέχρι σήμερα (και έχει ακόμα …) συνεχή ασέλγεια των Υπουργείων Αγροτικής Ανάπτυξης, Προνοίας και Χωροταξίας-Περιβάλλοντος επί του σώματος των πολεμιστών-ηρώων (!...) και τον εξευτελισμό της προσωπικότητας των 248 συγκεκριμένων αναγνωρισμένων πολιτών από την συντεχνία των «μη πολεμιστών» δημόσιων υπαλλήλων και των κομματικών επιλογών των περιστασιακά εκλεγμένων πολιτικών?

Το MeToo δεν είναι μόνο σεξουαλικό, είναι θέμα εξουσίας. Η φράση που κυριαρχεί στην περίπτωση είναι: «Σε ποιόν να το πεις! …». Η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας (18/1/2021) είπε: Είναι καιρός να πάψει η ενοχοποίηση των θυμάτων και η ατιμωρησία των θυτών.

Αυτή η ατιμωρησία των θυτών είναι που εξοργίζει και σε κάνει να αγανακτείς … Τελικά «σε ποιόν να το πεις» ….

Για την καταγραφή, Δημήτρης Μιχαηλίδης, δημόσια γράφων