Αν κάτι µπορεί να µείνει απ’ αυτήν τη δύσκολη πραγµατικά περίοδο της πανδηµίας, είναι µια εµβάθυνση της γνώσης του κόσµου για το κρασί. Όλες οι στατιστικές δείχνουν ότι η περιπλάνηση των καταναλωτών τόσο στις κάβες λιανικής, όσο και στα ράφια των super markets, διευρύνθηκε χρονικά, ενώ αξιόλογη είναι και η αύξηση των πωλήσεων σ’ αυτά τα δύο κανάλια. Το τρίτο κανάλι που επίσης πήγε καλά αυτό τον καιρό, αφορά στο ηλεκτρονικό εµπόριο. Βεβαίως όλα αυτά δεν µπορούν να αντισταθµίσουν τη µεγάλη ζηµιά που έγινε από το κλείσιµο της εστίασης, ενώ, την ίδια στιγµή, αρνητικό πρόσηµο παρουσιάζουν και οι εξαγωγές.
Οι µετρήσεις του Συνδέσµου Ελληνικού Οίνου, σύµφωνα µε τον πρόεδρό του, Γιώργο Σκούρα, δείχνουν µείωση των πωλήσεων κρασιού το 2020 της τάξεως του 20 -25% περίπου. Εκεί κοντά κινείται και η µείωση των εξαγωγών, µε την αξία να έχει πληγεί περισσότερο έναντι του όγκου, καθώς η εξαγωγική ζήτηση σ’ αυτήν τη φάση κινήθηκε εντονότερα σε κρασιά χαµηλότερης τιµής. Στα ποιοτικά χαρακτηριστικά των ειδικών αυτών περιστάσεων θα µπορούσε να παρατηρηθεί πάντως µια µεγαλύτερη µείωση των πωλήσεων από τα µικρά οινοποιεία που συνεργάζονται κατά κύριο λόγο απ’ ευθείας µε την εστίαση. Εδώ η µείωση µπορεί και να φθάνει και το 40%.
Ιδιαίτερης προσοχής θα πρέπει να τύχει το γεγονός ότι ιδιαίτερο πρόβληµα είχαν µέσα στη χρονιά, λόγω της δραµατικής υποχώρησης του τουρισµού, τα οινοποιεία της Σαντορίνης και των νησιωτικών περιοχών που απευθύνονται κατά βάση στην επιτόπια κατανάλωση. Κι αν κάποιοι λένε ότι το κρασί είναι µέσα και παλιώνει, άρα κερδίζει σε υπεραξία, υπάρχει και ένα θέµα οικονοµικής αντοχής των παραγωγών, το οποίο δεν αντιµετωπίζεται εύκολα. Όπως δεν «χωνεύεται» εύκολα και η πίεση που ασκήθηκε, µέσω τιµής, στην πλευρά των αµπελουργών.
