Μολονότι οι θέσεις και οι λύσεις που περιέχει είναι τόσο αβάσιµες όσο µας έχει πλέον συνηθίσει, αυτή η έκθεση έχει επιπροσθέτως και έναν πλέον ριζοσπαστικό χαρακτήρα, µε δραµατικού χαρακτήρα ισχυρισµούς ως προς τις συνέπειες της πανδηµίας στην ανισότητα. Μαθαίνουµε ότι η µακρά λίστα όσων πλήττονται περιλαµβάνει: «Τους ανθρώπους που ζουν σε συνθήκες φτώχειας, τις γυναίκες, τις οµάδες στις οποίες αποδίδονται φυλετικά χαρακτηριστικά… τους µαύρους, τους καταγόµενους από την Αφρική, τους ιθαγενείς, τις ιστορικά περιθωριοποιηµένες και καταπιεσµένες κοινότητες.. τους µετανάστες… τις κοινότητες LGBTQIA+».
Υπόλογο γι’ αυτό είναι ένα «οικονοµικό σύστηµα εκµετάλλευσης που έχει σχεδιαστεί ώστε να ευνοεί λίγους πλούσιους και ισχυρούς». Ή «ο νεοφιλελευθερισµός, η πατριαρχία και ο δοµικός ρατσισµός που έχουν τη ρίζα τους στις ιδέες περί λευκής κυριαρχίας». Αυτή η «οικονοµία µε σηµαδεµένα χαρτιά» επιτρέπει στην «ελίτ των υπερπλουσίων να συσσωρεύει πλούτο» ακόµη και εν µέσω της πανδηµίας. [...]
Η Oxfam προσφέρει ένα ελκυστικά ασαφές όραµα «ενός κόσµου βαθιά πιο ίσου που µετρά ό,τι όντως έχει σηµασία… όπου οι ανθρώπινες οικονοµίες νοιάζονται για τους ανθρώπους… όπου οι πλούσιοι πληρώνουν το δίκαιο µερίδιό τους σε φόρους… ενός κόσµου κλιµατικής ασφάλειας». Τα µέσα όµως για την επίτευξη αυτής της νιρβάνας φαίνονται ξεκάθαρα µη ρεαλιστικά. Η πρόταση που πιθανότατα τραβάει περισσότερο την προσοχή είναι το αίτηµα για προσωρινή αύξηση του φόρου επί των κερδών για τις 32 επιχειρήσεις που έχουν κερδίσει περισσότερο στην πανδηµία παγκοσµίως [...].
Σχετικά µε την πανδηµία, οι συγγραφείς της µελέτης επιµένουν ότι «πρέπει να υπάρχει ανοιχτή πρόσβαση σε όλες τις σχετικές πατέντες και την τεχνολογία», ώστε να µπορούν να παραχθούν φθηνά εµβόλια. [...] Το κλείσιµο των αγορών δεν θα µειώσει τη φτώχεια - κάτι που σίγουρα όλοι θέλουµε να συµβεί [...].
*Μέλους της εκδοτικής και ερευνητικής οµάδας του Institute of Economic Affairs και καθηγητή οικονοµικών στο Πανεπιστήµιο του Μπάκινγκχαµ
