Οι δύο συγγραφείς έχουν βεβαίως κάθε δικαίωµα να επιτίθενται στον «φονταµενταλισµό των αγορών» όπως τον χαρακτηρίζουν - όµως το έκαναν µε χτυπήµατα κάτω από τη ζώνη.
Το άρθρο τους εγείρει ερωτήµατα που βρίσκονται στην καρδιά της διαµάχης µεταξύ της αριστεράς και όσων πιστεύουµε σε µια ελεύθερη κοινωνία. Ακόµη µάλιστα κι αν ο Pabst και ο Ivey αφιέρωναν κάποιες εβδοµάδες σε έρευνα, δεν θα µπορούσαν να βρουν καλύτερο τρόπο να παρουσιάσουν το πόσο εσφαλµένες είναι συχνά οι επιθέσεις της αριστεράς. Για παράδειγµα γράφουν ότι: «Οι κύριοι υποστηρικτές του φονταµενταλισµού των αγορών όπως ο Αυστριακός οικονοµολόγος Φρίντριχ Χάγιεκ (...) Αντλώντας από το σώµα της φιλελεύθερης πολιτικής σκέψης του Τόµας Χοµπς, του Τζων Λοκ και του Τζων Στούαρτ Μιλλ, οι φονταµεταλιστές των αγορών αποµειώνουν τους ανθρώπους στον «homo economicus», ένα ορθολογικό, εγωιστικό ζώο που αναζητά την ευτυχία του σε ηδονές φτηνών καταναλωτικών αγαθών και συσσώρευσης πλούτου».
Η καρικατούρα του Χάγιεκ είναι γελοία. Στο Σύνταγµα της Ελευθερίας αναφέρεται βεβαίως ο Μιλλ - αλλά συχνά κριτικά. Από την άλλη πλευρά οι Αλέξις ντε Τοκβίλ, Έντµουντ Μπέρκ και Λόρδος Άκτον είναι τρεις από τους πλέον αναφερόµενους συγγραφείς αυτού του βιβλίου, και πολλές από τις αρχές που αναπτύσσει ο Χάγιεκ πηγάζουν από τη δική τους σκέψη. […] Ο Andrian Pabst και ο Ron Ivey θα ήταν λίγο πλησιέστερα στην αλήθεια αν χρησιµοποιούσαν τον όρο «ατοµικό συµφέρον» αντί για εγωισµό - µολονότι, ακόµη κι αυτό θα διαστρέβλωνε τη θέση αυστριακών οικονοµολόγων. […].
Η ουσία της ελεύθερης οικονοµίας δεν είναι ο εγωισµός ή ο αχαλίνωτος ατοµισµός, αλλά η ανάπτυξη µιας περίπλοκης κοινωνικής τάξης οικονοµικής συνεργασίας η οποία δεν µπορεί να σχεδιαστεί από κανένα σύνολο ατόµων όπως αυτά που συνιστούν την κυβέρνηση. […] Γιατί λοιπόν σεβάσµιοι πανεπιστηµιακοί κατασκευάζουν τόσο συχνά αχυρανθρώπους όταν µπαίνουν σε αυτού του είδους τον διάλογο;
*Eπιστηµονικου στέλεχους στο Institute of Economic Affairs, καθηγητη χρηµατοπιστωτικών, δηµόσιας πολιτικής και ηθικής στο St Mary’s University
