Γνωρίζοντας καλύτερα τον ανταγωνιστή γείτονα

Βέβαια σε καµία περίπτωση δεν διανοούµαι ότι µπορούµε να φθάσουµε τα παραγωγικά µεγέθη της αχανούς χώρας όπως είναι η Τουρκία, αλλά ειδικά για κάποια από αυτά τα προϊόντα, σαν Καθηγητής ∆ενδροκοµίας, πιστεύω ότι είναι δυνατόν να τα ανταγωνιστούµε, όχι µόνο ποσοτικά, αλλά κυρίως ποιοτικά. Θα ακολουθήσει αργότερα, εκτενέστερο άρθρο µου, όπου θα αναλύω, αλλά και θα προτείνω ρεαλιστικές λύσεις για τις αντίστοιχες καλλιέργειες στην χώρα µας.

Ας επιστρέψουµε όµως στο συγκεκριµένο άρθρο που συνεχίζει λέγοντας ότι «Η Τουρκία έχει αποκοµίσει το µεγαλύτερο γεωργικό εισόδηµα στην ΕΕ για την τελευταία δεκαετία και είναι από τις κορυφαίες χώρες στον κόσµο, ανέφεραν τα στοιχεία, όπως αναλύθηκαν από τον Οργανισµό Anadolu», ενώ «το γεωργικό εισόδηµα της Τουρκίας αυξήθηκε 20% πέρυσι σε ετήσια βάση και έφτασε τα 333,3 δισεκατοµµύρια τουρκικές λίρες (περίπου 47,5 δισεκατοµµύρια δολάρια)», όταν ακόµη «η µέση συναλλαγµατική ισοτιµία δολαρίου ΗΠΑ / λίρας Τουρκίας πέρυσι ήταν 7,02 (σ.σ. και όχι 1 προς 9 σχεδόν που είναι σήµερα)». Εδώ θα ήθελα να προσθέσω ότι αυτή η κατά 30% περίπου υποτίµηση του τούρκικου νοµίσµατος, από την µία έκανε πιο ανταγωνιστικά στις διεθνείς (ευρωπαϊκές) αγορές τα τούρκικα προϊόντα, αλλά κι από την άλλη, έκανε πιο ακριβά, σχεδόν απαγορευτικά, όσα από τα φυτοπροστατευτικά προϊόντα και λιπάσµατα εισάγουν για τις καλλιέργειες τους. Αύξησε την ανεργία και τον πληθωρισµό, αποδυνάµωσε τους µισθούς των και έριξε ραγδαίως τόσο την αγοραστική τους δύναµη, όσο και το βιοτικό επίπεδο των Τούρκων πολιτών.

Παρόλα αυτά και πριν αρχίσει η κρίση, «η χώρα µπόρεσε να παράγει 126,1 εκατοµµύρια τόνους φυτικών προϊόντων πέρυσι, αύξηση 7,6% ετησίως, παρά τα πανδηµικά µέτρα».

«Η παραγωγή των προϊόντων από ετήσιες εκτατικές καλλιέργειες, αυξήθηκε κατά 11,9%, τα φρούτα κατά 5,8% και τα λαχανικά κατά 0,3% το 2020 σε ετήσια βάση».

«Η χώρα ήταν επίσης ο δεύτερος µεγαλύτερος παραγωγός πεπονιού, καρπουζιού, βύσσινου, αγγουριού, χαρουπιού και ρεβιθιού παγκοσµίως και ο τρίτος µεγαλύτερος παραγωγός µανταρινιών και µήλων».

Η πρωτοκαθεδρία της Τουρκίας δεν σταµατάει εδώ αλλά συνεχίζει «στα φιστίκια, τις φράουλες, τα καρύδια και τις φακές, η χώρα είναι ο τέταρτος µεγαλύτερος παραγωγός, ο πέµπτος µεγαλύτερος για τα ζαχαρότευτλα και ο έκτος µεγαλύτερος για τα λεµόνια και τα σταφύλια».

Το άρθρο, αναφέρει επίσης ότι «η χώρα καλύπτει περίπου το 70% της παγκόσµιας παραγωγής φουντουκιών και το 26% της παραγωγής κυδωνιών και κερασιών».

«Η Τουρκία παράγει επίσης 24% όλων των σύκων και 21% όλων των βερίκοκων παγκοσµίως».

Θα κλείσω µε τα σχόλια της τούρκικης εφηµερίδας, ότι «η χώρα είναι ο τέταρτος µεγαλύτερος παραγωγός λαχανικών στον κόσµο και ο πέµπτος µεγαλύτερος παραγωγός φρούτων».

«Η Τουρκία είναι επίσης ο µεγαλύτερος εξαγωγέας αλευριού στον κόσµο και ο δεύτερος µεγαλύτερος εξαγωγέας ζυµαρικών».

«Η χώρα εξήγαγε πέρυσι 1.982 διαφορετικά γεωργικά προϊόντα, αξίας 20,7 δισεκατοµµυρίων δολαρίων σε 205 χώρες».

∆εν ξέρω αν αυτή η παράθεση των καλλιεργητικών στοιχείων της γείτονος, σας έκαναν να απογοητευθείτε; Προσωπικά πάντως, όλα αυτά µου δίνουν κουράγιο αφού σκέφτοµαι τα περιθώρια της αγροτικής ανάπτυξης που έχουµε πλέον, µε την προϋπόθεση να στραφούµε στις εντατικές δενδρο-κηπευτικές καλλιέργειες κάθε µορφής, κάνοντας όµως την σωστή επιλογή και συνδυασµό ποικιλιών µε το υποκείµενο, αλλά και του πιστοποιηµένου φυτωρίου που θα µας τα προµηθεύσει. Εξυπακούεται βέβαια ότι τα ποιοτικά παραγόµενα προϊόντα απαιτούν και την σωστή οργάνωση, επισήµανση και εµπορία των.Όσο για τα κεράσια, τα προβλήµατα φάνηκαν φέτος µε την έλλειψη εργατικών χεριών για τη συγκοµιδή (κυρίως από την Αλβανία), µιας και η Τουρκία σε αντίθεση µε εµάς, διαθέτει άφθονο εργατικό δυναµικό. Εποµένως, θα πρέπει να στραφούµε σε νέες «αυτογόνιµες», ανθεκτικές στο «σχήσιµο» από τη βροχή, ποικιλίες, που θα είναι εµβολιασµένες πάνω σε νάνα υποκείµενα.

Κάποτε τα σύκα ήταν µαζί µε τις σταφίδες το «συνάλλαγµα» µε το οποίο πληρώναµε τις εισαγωγές µας. Η καλλιέργεια της τόσο για νωπά, όσο και για αποξηραµένα, αλλά και για µαρµελάδες, θα πρέπει να επεκταθεί σαν οικογενειακής µορφής αγροκτήµατα, όπου θα µπορούσε να απασχολείται το σύνολο της οικογένειας. Μπορεί δε, σαν δέντρο άριστα προσαρµοσµένο στην «κλιµατική αλλαγή», να καλλιεργηθεί σε όλη την πεδινή ελληνική επικράτεια.

Και τέλος ας αναπτυχθεί η καλλιέργεια της βερικοκιάς στις κατάλληλες χωρίς ανοιξιάτικες παγωνιές περιοχές, τη στιγµή που η ελληνική ποικιλία «Μπεµπέκου» είναι η καλύτερη ποικιλία παγκοσµίως για την κονσερβοποιεία. 

Θα κλείσω µε τα σχόλια της τούρκικης εφηµερίδας, ότι «η χώρα είναι ο τέταρτος µεγαλύτερος παραγωγός λαχανικών στον κόσµο και ο πέµπτος µεγαλύτερος παραγωγός φρούτων. Η Τουρκία είναι ο µεγαλύτερος εξαγωγέας αλευριού στον κόσµο και ο δεύτερος µεγαλύτερος εξαγωγέας ζυµαρικών. Η χώρα εξήγαγε πέρυσι 1.982 διαφορετικά γεωργικά προϊόντα αξίας 20,7 δις δολαρίων σε 205 χώρες».

∆εν ξέρω αν αυτή η παράθεση των καλλιεργητικών στοιχείων της γείτονος, σας έκαναν να απογοητευθείτε. Προσωπικά πάντως, µου δίνουν κουράγιο αφού σκέφτοµαι για το πόσα περιθώρια αγροτικής ανάπτυξης έχουµε πλέον, αν στραφούµε στις εντατικές δενδρο-κηπευτικές καλλιέργειες κάθε µορφής, κάνοντας όµως την σωστή επιλογή και συνδυασµό ποικιλιών µε το υποκείµενο, του πιστοποιηµένου φυτωρίου που θα µας τα προµηθεύσει, αλλά και της σωστής οργάνωσης της εµπορίας των.

Καθηγητή ∆ενδροκοµίας στο Πανεπιστήµιο Θεσσαλίας, στο σύγχρονο τµήµα «Γεωπονίας – Αγροτεχνολογίας» και ∆ιευθυντή στο Θεσµοθετηµένο Εργαστήριο «∆ενδροκηπευτικών & Εδαφικών Πόρων, HORTLAB». Είναι µέλος στο Επιστηµονικό Συµβούλιο του «ΕΛΓΟ – ∆ΗΜΗΤΡΑ» και Μέλος του ∆ιοικητικού Συµβουλίου του «∆ιεθνούς Ινστιτούτου για την Κυκλική Οικονοµία & την Κλιµατική Αλλαγή».