Μπλόκα, πρώτη φορά μετά το 2016

Αλλά και σε επίπεδο τρέχουσας διαχείρισης, οι βασικές κυβερνητικές επιλογές, θα µπορούσε να πει κανείς ότι δεν ήταν σε βάρος των αγροτών. Η παρούσα κυβέρνηση άνοιξε νωρίς το κεφάλαιο των ειδικών ενισχύσεων, λόγω κορωνοϊού, κάλυψε έγκαιρα τον προϋπολογισµό του ΕΛΓΑ για αποζηµιώσεις από ακραία καιρικά φαινόµενα, κατέβαλε, έστω και µε δυσκολίες, τις κοινοτικές επιδοτήσεις, έκανε πράξη ακόµα και τις υποσχέσεις της για µικρές έστω φοροελαφρύνσεις. Σε κάθε περίπτωση δεν στέρησε από τους αγρότες τίποτα παραπάνω απ’ αυτό που τα τελευταία χρόνια όφειλαν, όπως όλοι οι φορολογούµενοι, να αποδίδουν στο κράτος.

Την ίδια στιγµή, δεν άλλαξε κάτι θεµατικά στον τρόπο οργάνωσης των επαγγελµατιών του αγροτικού χώρου. Καταγράφεται το ίδιο έλλειµµα τριτοβάθµιας εκπροσώπησης τόσο σε επίπεδο συνεταιρισµών όσο και σε συνδικαλιστικό επίπεδο και συνεχίζει να υπάρχει η ίδια πολυγλωσσία που απλώς περιπλέκει τα πράγµατα και προσφέρει άλλοθι αδράνειας στους εκάστοτε κυβερνώντες.

∆ηµιουργεί λοιπόν πολλά ερωτηµατικά, το γεγονός ότι µέσα σ’ αυτό το κλίµα, αρχίζουν να συγκροτούνται ισχυροί πυρήνες αντίδρασης και κάνουν ξανά την εµφάνισή τους τα λεγόµενα αγροτικά µπλόκα. Το φαινόµενο δύσκολα θα µπορούσε να εξηγηθεί πολιτικά, καθώς η αξιωµατική αντιπολίτευση δυσκολεύεται προς το παρόν να βρει το βηµατισµό, πολλώ δε µάλλον να υποδαυλίσει τις κινητοποιήσεις, ενώ και η ανερχόµενη τρίτη δύναµη δεν φαίνεται ακόµη να έχει µπει σ’ αυτή τη λογική.

Σηµειωτέον ότι είναι η πρώτη φορά µετά το 2016, όταν, επί ΣΥΡΙΖΑ βεβαίως, µετά τα capital control, η χώρα υποχρεώθηκε σε τρίτο µνηµόνιο και σε µια σειρά από δυσβάστακτες ρυθµίσεις, µεταξύ των οποίων και η δραµατική αύξηση της φορολογίας αγροτών, η νέα κλίµακα ασφαλιστικών εισφορών (κατάργηση ΟΓΑ), η άνοδος στους συντελεστές ΦΠΑ (εισροών) και ο φόρος στο κρασί.