Βεβαίως, το επιτελικό κράτος και η ψηφιακή διακυβέρνηση δεν θα µπορούσαν να υποκαταστήσουν τη λειτουργία της δηµόσιας διοίκησης που συνεχίζει να παρουσιάζει µεγάλες παθογένειες, κάτι το οποίο κάνει δύσκολη και τη χάραξη των αναγκαίων πολιτικών σε κρίσιµα ζητήµατα.
Ο αγροτικός χώρος και ο τοµέας της αγροτικής παραγωγής δεν θα µπορούσε να πει κανείς ότι ωφελήθηκαν ιδιαίτερα από τη διακυβέρνηση των τελευταίων ετών. Βέβαια, τα περισσότερα αναπτυξιακά προγράµµατα έτρεξαν χωρίς παλινωδίες. Οι πληρωµές των άµεσων ενισχύσεων δεν αντιµετώπισαν ιδιαίτερα προβλήµατα και οι αποζηµιώσεις από θεοµηνίες ή ακόµα και από δυσµενείς συνθήκες αγοράς, υπήρξαν γενναιόδωρες.
Ωστόσο, δεν υπήρξε ένας ευρύτερος σχεδιασµός στη χάραξη της αγροτικής πολιτικής, δεν αναδείχθηκαν οι αναγκαίες προτεραιότητες στον καλλιεργητικό χάρτη, δεν έγινε µια βαθιά επεξεργασία και προσαρµογή των κανόνων της νέας ΚΑΠ στις εθνικές ανάγκες, δεν διευκολύνθηκε µια ουσιαστική επικοινωνία των αγροτών µε τα κέντρα λήψης των αποφάσεων, δεν διευκολύνθηκε η οµαλή έξοδος µιας παλιότερης γενιάς από το επάγγελµα, ούτε οι νεότεροι να πεισθούν για την ορθότητα της επιλογής τους, δηλαδή την εµπλοκή µε την αγροτική παραγωγή.
Την ίδια ώρα, βέβαια, η σηµερινή κυβέρνηση, διευκόλυνε την αποκατάσταση της ενότητας στην κορυφή του συνεταιριστικού κινήµατος, έδωσε ώθηση στα συλλογικά σχήµατα (συνεταιρισµοί, οµάδες παραγωγών, συµβολαιακή γεωργία) µε την έκπτωση 50% στο φόρο εισοδήµατος, συνέβαλε στην ενίσχυση των ελέγχων στην αγορά γάλακτος, διευκολύνοντας κατά κάποιο τρόπο τη βελτίωση των τιµών παραγωγού.
Ιδιαιτέρως κρίσιµη και καθοριστική υπήρξε βέβαια τον τελευταίο χρόνο, η επιλογή Γεωργαντά να µεταφερθούν τα δεδοµένα του ΟΣ∆Ε στο δηµόσιο ψηφιακό νέφος (gov.gr) και να επανέλθει ο έλεγχος των πληρωµών στον ΟΠΕΚΕΠΕ. Με άλλα λόγια, να απελευθερωθούν οι διαδικασίες χάραξης της αγροτικής πολιτικής και η εν γένει ανάπτυξη της αγροτικής δραστηριότητας από τα δεσµά ενός ιδιωτικού κέντρου ιδιότυπης εξουσίας, το οποίο, για περισσότερο από µια δεκαετία, επιχειρούσε να διαµορφώσει και να προσαρµόσει τον αγροτικό χώρο στα δικά του µέτρα.
Τα αποτελέσµατα αυτής της τελευταίας κρίσιµης επιλογής, ίσως δεν είναι ακόµα ορατά δια γυµνού οφθαλµού, ανοίγουν ωστόσο το δρόµο σε µια πραγµατικά ελεύθερη αγορά, όπου η ανάπτυξη της αγροτικής δραστηριότητας θα κρίνεται µε διαφανείς όρους επιχειρηµατικότητας και όχι µε βάση τις σχέσεις των συντελεστών µε το «ιδιωτικό φίλτρο» από το οποίο περνούσε εδώ και κάποια χρόνια το σύνολο των επιχειρηµατικών projects του αγροτικού τοµέα.
