Οι επιθέσεις αυτές το µόνο που πετυχαίνουν είναι να υπονοµεύουν την ανταγωνιστικότητα της ενιαίας αγοράς και να διώχνουν επενδύσεις που θα µπορούσαν να βοηθήσουν τους Ευρωπαίους έξω από την Ένωση. Ήδη βλέπουµε τεράστια επίπεδα αποεπένδυσης στην Ευρώπη λόγω της λαϊκιστικής της πολιτικής για την τεχνολογία. Οι επενδύσεις επιχειρηµατικών κεφαλαίων σε ευρωπαϊκές νεοφυείς επιχειρήσεις έχουν υποδιπλασιαστεί µετά την εφαρµογή του GDPR και πάρα πολλές συγχωνεύσεις απέτυχαν λόγω ανησυχιών περί συµµόρφωσης. Οι προτάσεις για έναν ειδικό ψηφιακό φόρο δείχνουν µια πλήρη απουσία αναγνώρισης αυτού του κινδύνου και θα παραγάγουν ακόµη χειρότερα αποτελέσµατα για τους Ευρωπαίους.
Αυτή την στιγµή τρεις πολιτικές βρίσκονται στο στάδιο της διαβούλευσης: Ένας συµπληρωµατικός φόρος εταιρικών εσόδων επί όλων των εταιριών µε ψηφιακές δραστηριότητες εντός της ΕΕ, Ένας φόρος επί των εσόδων από συγκεκριµένες ψηφιακές δραστηριότητες εντός της ΕΕ., Ένα φόρος επί των διεπιχειρηµατικών (B2B) ψηφιακών συναλλαγών στην ΕΕ. Καθένας από τους φόρους αυτούς θα παραγάγει σηµαντικές στρεβλώσεις, καθώς και οι τρεις ξεκινούν από την υπόθεση ότι είναι εύκολο να οριστούν οι ψηφιακές δραστηριότητες µιας εταιρίας.
[…]Κάθε µία από τις προτάσεις της Επιτροπής θα παραγάγει σηµαντικά χειρότερα αποτελέσµατα για τους καταναλωτές και τις επιχειρήσεις. Αντί γι’ αυτό, η ΕΕ θα πρέπει να εξετάσει τη σταθεροποίηση του ΦΠΑ ως ενός καλύτερου τρόπου για τη φορολόγηση των τεχνολογικών εταιριών. Ο ΦΠΑ είναι ένας σχετικά αποτελεσµατικός και αποδοτικός φόρος. Καθώς χρεώνεται σε κάθε στάδιο παραγωγής, είναι δύσκολη η αποφυγή του και εύκολη η συµµόρφωση προς αυτόν. […] Σήµερα, η ψηφιακή οικονοµία ήδη φορολογείται αποτελεσµατικά στην ΕΕ µέσω του ΦΠΑ. […] Αν η Επιτροπή θέλει να διασφαλίσει ότι οι µεγάλες τεχνολογικές εταιρίες φορολογούνται επαρκώς, τότε θα πρέπει να ανοίξει τα µάτια της. […].
*Bασικού υπεύθυνου οργάνωσης των London Neoliberals, και αντιπρόεδρου ∆ιεθνών Παραρτηµάτων του Progressive Policy Institute
