Αυτά τα λόγια είπε ο οικονοµολόγος Raymond Saulnier σε µια ακρόαση στο Κογκρέσο το 1959. Ο Saulnier ήταν τότε πρόεδρος του Συµβουλίου Οικονοµικών Συµβούλων από το 1956 έως το 1961 υπό τον πρόεδρο Eisenhower. Για δεκαετίες το απόσπασµα αυτό της οµιλίας του είχε χαθεί στον κάδο απορριµµάτων της ιστορίας, αλλά τον ∆εκέµβριο του 2007 η Annie Leonard το επανέφερε στη δηµόσια συνείδηση όταν το παρουσίασε στο διάσηµο βίντεο της «The Story of Stuff».
Το βίντεο, το οποίο έχει πλέον πάνω από 8 εκατοµµύρια προβολές, αφηγείται την ιστορία των υλικών µας περιουσιακών στοιχείων, από την εξόρυξη έως την παραγωγή, τη διανοµή και την κατανάλωση µέχρι και την απόρριψη. Η Leonard επισηµαίνει ότι η καταναλωτική µας κουλτούρα έχει ξεφύγει και υποστηρίζει ότι µεγάλο µέρος της ευθύνης γι’ αυτό αφορά µεγάλες επιχειρήσεις και οικονοµολόγους όπως ο Saulnier που βλέπουν την παραγωγή περισσότερων καταναλωτικών αγαθών ως τον τρόπο για να «ενισχυθεί η οικονοµία». «Περισσότερα καταναλωτικά αγαθά;» ρωτά η Leonard, αντιδρώντας στο απόσπασµα. […] Υπάρχει µια κοινή αντίληψη ότι η οικονοµία αφορά τη δηµιουργία και την κατανάλωση υλικών αγαθών. Υπό αυτή τη θεώρηση, µπορεί κανείς να καταλάβει το γιατί πολλοί άνθρωποι λένε ότι ο καπιταλισµός καταστρέφει τον πλανήτη και την ανθρωπότητα µαζί µε αυτόν. Αλλά αυτή είναι µια διαστρεβλωµένη άποψη για την οικονοµία και τον καπιταλισµό. Ο Saulnier έκανε λάθος.
Ο πραγµατικός τελικός στόχος της οικονοµίας είναι η ικανοποίηση των επιθυµιών και των αναγκών των ανθρώπων, όποιες κι αν είναι. Στην ικανοποίηση αυτή περιλαµβάνονται τα φυσικά αντικείµενα, αλλά και όλα τα άλλα πράγµατα που συµβάλλουν σε µια καλή ποιότητα ζωής, από την υγειονοµική περίθαλψη έως ένα καθαρό περιβάλλον και µια ασφαλή κοινότητα. […] Η βελτίωση της οικονοµίας δεν σηµαίνει απαραίτητα έναν κόσµο µε περισσότερα πράγµατα, αλλά µε περισσότερα από αυτά που πιστεύουµε ό,τι αυτός ο κόσµος χρειάζεται.
