Ακόµα πιο πυκνή είναι βέβαια η ενηµέρωση που θέλει να ξεκινούν σύντοµα µια σειρά από έργα, κυρίως στο αρδευτικό δίκτυο. Είναι γνωστή η αυτοψία στην πεδιάδα της Θεσσαλίας από 15 ειδικούς σε θέµατα υδάτων της Ολλανδίας, οι οποίοι µάλιστα αποφάνθηκαν ότι το κόστος αποκατάστασης των υποδοµών µετά την κακοκαιρία θα ανέλθει στα 600 εκατ. ευρώ.
Να αναφερθεί εδώ ότι ολοκληρωµένο ποσό για την αποζηµίωση των αγροτών για την καταστροφή που έχει γίνει στην ηρτηµένη παραγωγή, στο φυτικό και ζωικό κεφάλαιο, στις υποδοµές (των εκµεταλλεύσεων) και στα µηχανήµατα, ακόµη δεν έχει δοθεί στη δηµοσιότητα, ούτε επίσηµα αλλά ούτε και ανεπίσηµα.
Τι σηµαίνουν όλα αυτά; Μάλλον ότι το… νήµα της αγροτικής δραστηριότητας στο Θεσσαλικό κάµπο επιδιώκεται να συνεχισθεί από εκεί που το αφήσαµε! Είναι αυτό σωστό; Πιθανότατα όχι. Η πεδιάδα της Θεσσαλίας, µια από τις πιο εύφορες και µε τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες σε όλο τον κόσµο, µάλλον αφήνεται κι αυτή τη φορά, στο έλεος της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. ∆ηλαδή, στη βουλιµία των εργολάβων να κατασκευάζουν έργα, στη δυνατότητα της βιοµηχανίας να παραλαµβάνει πρώτη ύλη και στην ανάγκη των αγροτών να συνεχίσουν αυτό που ήξεραν.
∆εν είναι όµως έτσι τα πράγµατα. Αυτή η καταστροφή αποτελεί µια πρώτης τάξεως ευκαιρία επαναπροσδιορισµού των προτεραιοτήτων και επανασχεδιασµού της παραγωγικής µηχανής στην ευρύτερη περιοχή. Με ποιο απλά λόγια, καλό είναι, αυτή τη φορά, όλα να γίνουν από την αρχή. ∆ηλαδή, πρώτα να καταλήξει η χώρα τι χρειάζεται να παράγει (µε βάση τις εγχώριες ανάγκες και τις διεθνείς καταναλωτικές τάσεις), δεύτερον να εξετάσει τα συγκριτικά πλεονεκτήµατα που διαθέτει ο κάµπος και για ποιες ακριβώς προϊόντα (γεωργίας και κτηνοτροφίας) και στη συνέχεια να σχεδιάσει έναν ολοκληρωµένο τρόπο διευκόλυνσης της παραγωγής σ’ αυτά τα προϊόντα. Χωρίς να απαγορευτεί κάτι σε επίπεδο ιδιωτικής πρωτοβουλίας, όλοι θα ξέρουν ποιες είναι οι εκµεταλλεύσεις στις οποίες αποδίδεται ιδιαίτερη σηµασία.
Μ’ αυτή την έννοια, αν κριθεί ότι το βαµβάκι αποτελεί προτεραιότητα, θα πρέπει να υποστηριχθεί αναλόγως, σε κάποιες ζώνες. Όχι µόνο η διαµόρφωση των κατάλληλων υποδοµών υποστήριξης της καλλιέργειας αλλά και η ενίσχυση της παρουσίας των υπόλοιπων κρίκων της αλυσίδας αξίας. ∆ηλαδή, να γίνουν τέλεια εκκοκκιστήρια, να εγκατασταθεί µια τουλάχιστον ισχυρή κλωστοϋφαντουργία στην καρδιά του κάµπου και να αναπτυχθεί µε κάθε τρόπο η βιοµηχανία µόδας (ένδυσης) µε βάση το ντόπιο βαµβάκι και τα αντίστοιχα προϊόντα. ∆εν έχει µεγάλη σηµασία, ποιος θα κάνει τι, απ’ όλα αυτά, σηµασία έχει να γίνουν.
