Στο περιθώριο των φετινών συναντήσεων του Αγρότη της Χρονιάς, επιχειρήθηκε µια πρώτη προσέγγιση στο θέµα «Ένα όραµα για τη βιώσιµη ανάπτυξη της αγροδιατροφής µε ορίζοντα το 2040». Φάνηκε καθαρά ότι η πλειοψηφία των δυνάµεων του αγροτικού χώρου, θα έβλεπαν µε ιδιαίτερο ενδιαφέρον τη συστηµατική ανάδειξη κάποιων ειδικότερων τοµέων παραγωγής, στην ανάπτυξη των οποίων θα µπορούσε να εστιάσουν όλοι οι κρίκοι της αλυσίδας.
Ιδιαίτερη αναφορά έγινε ακόµα και στο ενδεχόµενο ειδικότερης οριοθέτησης ζωνών, οι οποίες θα συνδυάζονται µε τους παραπάνω στόχους και την ίδια στιγµή, θα βελτιώνουν τους όρους ανταγωνιστικότητας, µε βάση όσα υπαγορεύει η λειτουργία των αγορών σε διεθνές επίπεδο.
Το µέλλον ανήκει σε αυτούς που το σχεδιάζουν και µ’ αυτή την έννοια, η επιµονή σε παρωχηµένα µοντέλα παραγωγής και σε προϊόντα των οποίων η ζήτηση έχει περιορισθεί διεθνώς, απλώς µεγαλώνει τα αδιέξοδα των µονάδων που τα υπηρετούν.
Το πρώτα ζητούµενα στον επιδιωκόµενο σχεδιασµό είναι η κατάλληλη αξιοποίηση των φυσικών και οικονοµικών πόρων και η δηµιουργία πρόσθετης υπεραξίας.
∆εν υπάρχει αµφιβολία ότι µια ουσιαστική ανάπτυξη του αγροδιατροφικού τοµέα θα µπορούσε να καταστεί ωφέλιµη για όλους τους κλάδους (εισροές, µεταποίηση, συµβουλές, µεταφορές, ενέργεια κ.α.).
Όταν θέτεις ρεαλιστικούς και ξεκάθαρους στόχους, βρίσκεις τον τρόπο και να τους πετύχεις. Όπως ήδη αναφέρθηκε, καλό είναι να δούµε τη ζήτηση των αγορών σε διεθνές επίπεδο, να σχεδιάσουµε τα προϊόντα που θέλουµε και σε ό,τι αφορά την πρωτογενή παραγωγή να τα εντάξουµε σε αντίστοιχες καλλιεργητικές ζώνες.
∆εν αποκλείεται σε κανέναν να παράγει αυτό που θέλει, ωστόσο τα κίνητρα τα οποία ενδεχοµένως να θεσπιστούν, θα είναι κατά κύριο λόγο για εκείνους που θα ικανοποιούν τον υπό εξέταση σχεδιασµό.
Ο ανταγωνισµός επιβάλει µεγέθη. Ο σχεδιασµός θα πρέπει εποµένως να διευκολύνει τη δηµιουργία ικανών µεγεθών µέσα από σύγχρονης µορφής συνεργασίες, αλλά και από συγχωνεύσεις εκµεταλλεύσεων και εταιρειών.
