Σηµειωτέον ότι στα µέσα της εβδοµάδας ανακοινώθηκε από τις Βρυξέλλες η αποσύνδεση -για το τρέχον έτος- των κοινοτικών επιδοτήσεων από την αγρανάπαυση και τη διατήρηση µη παραγωγικών χαρακτηρισµών σε αρόσιµη γη. Η απόφαση αυτή συνιστά σαφή παρέκκλιση από την πράσινη αρχιτεκτονική της ΚΑΠ και συγκεκριµένα από την GAEC8, δηλαδή τους όρους για τις καλές γεωργικές πρακτικές και περιβαλλοντικές συνθήκες που απαιτεί από όλους τους αγρότες να αφιερώνουν τουλάχιστον το 4% της γης τους σε αγρανάπαυση.
∆εν υπάρχει αµφιβολία ότι η έκταση των κινητοποιήσεων αγροτών σε όλες σχεδόν ευρωπαϊκές χώρες, -τα τελευταία 24ωρα µπήκαν τρακτέρ και στη βελγική πρωτεύουσα-, έχει θορυβήσει τις πολιτικές ηγεσίες, όπως και τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών. Θα µπορούσε να πει κανείς ότι πιάστηκαν αδιάβαστοι ή στην καλύτερη περίπτωση, υποτίµησαν το ενδεχόµενο τέτοιας αντίδρασης των αγροτών.
∆εν µπορούµε να ξέρουµε αν είναι πλέον αργά, πάντως η µικρή παρέκκλιση από τους κανόνες της ΚΑΠ για το 2024, σίγουρα δεν λύνει το µεγάλο πρόβληµα ανταγωνιστικότητας το οποίο «φορτώνει» στις πλάτες των ευρωπαίων αγροτών, η «αποστειρωµένη» από πολλές απόψεις ευρωπαϊκή αρχή. Άλλωστε, εξ αρχής η λεγόµενη «πράσινη συµφωνία» και ιδίως οι επιταγές του «Farm to Fork», όπως αποτυπώθηκαν και στην ισχύουσα Κοινή Αγροτική Πολιτική, βρίσκει ισχυρό αντίλογο ακόµα και µέσα στα ευρωπαϊκά όργανα, πολλώ δε µάλλον στις δυνάµεις της πραγµατικής αγοράς.
Να αναφερθεί εδώ ότι η επιλογή της πράσινης µετάβασης έρχεται σε συνέχεια των διαδοχικών µειώσεων στους προϋπολογισµούς της ΚΑΠ, αλλά και της σταδιακής µετατροπής µε τον καιρό των άµεσων ενισχύσεων ή γενικότερα των κοινοτικών επιδοτήσεων σε εργαλεία δανειοδότησης των αγροτών. Κάτι που αυξάνει όπως είναι φυσικό το ρίσκο, υποθηκεύοντας παράλληλα το µέλλον των εκµεταλλεύσεων.
Και όλα αυτά, την ώρα που εντείνονται οι ανησυχίες σε ότι αφορά στην διατροφική επάρκεια διεθνώς, καθώς, η ταχεία αύξηση του πληθυσµού στον πλανήτη σε συνδυασµό µε την άνοδο του βιοτικού επιπέδου σε πολλές περιοχές, µεγαλώνει τις ανάγκες σε τρόφιµα, χωρίς µάλιστα να υπάρχει ανάλογη αντιστάθµιση από προσφορά νέων παραγωγικών γαιών.
Όσο για την αγροτική Ελλάδα, το πρόβληµα είναι ακόµα πιο σύνθετο. Το έλλειµµα στοιχειώδους σχεδιασµού στον κλάδο της αγροδιατροφής, σε συνδυασµό µε την απουσία οργανωτικών δοµών διευρύνει συνεχώς το έλλειµµα ανταγωνιστικότητας των αγροτικών εκµεταλλεύσεων και φέρνει καθηµερινά τους αγρότες της χώρας, παλιούς και νέους, αντιµέτωπους µε το φάσµα της χρεοκοπίας
