Στο προηγούµενο κοινοβούλιο, η διαδικασία διεύρυνσης αναζωογονήθηκε από την πλειονότητα των πολιτικών της ΕΕ, συµπεριλαµβανοµένων των δύο µεγαλύτερων κοινοβουλευτικών οµάδων, του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόµµατος και της Προοδευτικής Συµµαχίας Σοσιαλιστών και ∆ηµοκρατών, που τη θεώρησαν ως γεωπολιτική επιταγή εν µέσω της ρωσικής επιθετικότητας. Ωστόσο, η εκλογή περισσότερων δεξιών βουλευτών του ΕΚ, που τάσσονται σε µεγάλο βαθµό κατά της επέκτασης των συνόρων της ΕΕ, θα µπορούσε να θέσει τέλος σε αυτήν την προσέγγιση: ενώ η διεύρυνση παραµένει κυρίως στα χέρια των ηγετών των κρατών µελών, το νέο κοινοβούλιο θα ασκήσει επιρροή στον σχεδιασµό και την έγκριση της απαιτούµενης νοµοθεσίας και χρηµατοδότησης.
Ο νέος πρόεδρος της Επιτροπής πρέπει να στείλει ένα σαφές µήνυµα ότι η διεύρυνση είναι µία από τις κορυφαίες προτεραιότητες της θητείας της νέας ευρωβουλής, µαζί µε την άµυνα και την πράσινη µετάβαση. […]. Ο πρόεδρος θα πρέπει να προτείνει προσεκτικά τον επόµενο επίτροπο για τη διεύρυνση. Εν µέσω διαφορετικών διαφορών στα κράτη σχετικά µε την ένταξη, αυτό το άτοµο θα πρέπει κρατάει ισορροπίες. […].
Τέλος, η επόµενη φάση της διεύρυνσης θα χρειαστεί άφθονη δηµοσιονοµική στήριξη της ΕΕ µετά τη λήξη του µακροπρόθεσµου προϋπολογισµού της ΕΕ το 2027. […]. Οι εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο αποκάλυψαν επίσης ρήγµατα σε ορισµένα κράτη µέλη που θα µπορούσαν να επηρεάσουν τη διαδικασία της διεύρυνσης. Στη Γαλλία, µετά από µια συντριπτική ήττα από την ακροδεξιά Εθνική Συσπείρωση, ο Πρόεδρος Εµανουέλ Μακρόν προκήρυξε πρόωρες εκλογές, διακινδυνεύοντας ένα ακροδεξιό κύµα στο γαλλικό κοινοβούλιο. Στη Γερµανία, το ακροδεξιό Εναλλακτική για τη Γερµανία σηµείωσε τη µεγαλύτερη νίκη του, ενώ το κόµµα της καγκελαρίου ήρθε µόλις το τρίτο. Αυτά τα αποτελέσµατα θα αποδυναµώσουν την ηγετική ισχύ της Γαλλίας και της Γερµανίας εντός της ΕΕ.
Αντίθετα, η ισορροπία δυνάµεων µπορεί να µετατοπιστεί προς την Ιταλίδα Τζόρτζια Μελόνι και τον Πολωνό Ντόναλντ Τουσκ, οι οποίοι και οι δύο είχαν καλύτερη απόδοση στις εκλογές.
