Ο Πρόεδρος της Γαλλικής ∆ηµοκρατίας είχε επιχειρήσει το τελευταίο διάστηµα να προωθήσει την παλιά ιδέα του για µια αυτόνοµη στρατιωτικά Ευρώπη, µε την ενίσχυση της αµυντικής βιοµηχανίας. Είχε φτάσει επίσης να µιλήσει ανοικτά ακόµα και για το ενδεχόµενο συµµετοχής νατοϊκών δυνάµεων στον πόλεµο της Ουκρανίας. Ακόµη και οι επιφυλάξεις που είχε πριν από τις ευρωεκλογές για την επανεκλογή της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν στη θέση της Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής µπήκαν στο συρτάρι µετά το ντροπιαστικό αποτέλεσµα των ευρωεκλογών.
Τα φιλόδοξα σχέδια για µια πιο «ενωµένη Ευρώπη» µπορεί να φαίνονταν έτσι κι αλλιώς υπερφίαλα σε κάποιους. Αυτοί που εµπνεύστηκαν πάντως από τα λόγια του Μακρόν, καταλαβαίνουν ότι δεν είναι της παρούσης η υλοποίησή τους. Αυτό που προείχε στις γαλλικές εθνικές εκλογές, αλλά και στις επόµενες αναµετρήσεις στην Ευρώπη είναι να αποφευχθούν τα χειρότερα. […]Η λογική της κυριαρχίας ενός µάλλον άνευρου, πολυσυλλεκτικού Κέντρου, που θα συσπείρωνε τη γαλλική κοινωνία γύρω από τη λαµπερή προσωπικότητα ενός πρόεδρου µε υπερεξουσίες που θύµιζαν «ηµι-µονάρχη», οδηγώντας σε πλήρη διάλυση τα «παλιά» κόµµατα και κυρίως διαγράφοντας παλιές διαχωριστικές γραµµές, τελικά αποδείχτηκε εξαιρετικά βραχύβια. Η νίκη της Αριστεράς, που «ξύπνησε» έστω την τελευταία στιγµή, το επιβεβαιώνει.[…]. Η Γαλλία µοιάζει χωρισµένη σε δύο µεγάλα στρατόπεδα και αυτοί που επιµένουν να παραµένουν κάπου ανάµεσα δεν πείθουν για την ικανότητά τους να βγάλουν τη χώρα από τον βάλτο, που την έφεραν οι απανωτές κρίσεις, αλλά και η αβλεψία (;) του ηγέτη, ο οποίος πολλές στιγµές τα τελευταία επτά χρόνια έδειξε να µην διαθέτει καµία επαφή µε την πραγµατικότητα. […] Στην περίπτωση του φιλόδοξου 47χρονου τραπεζίτη ισχύει ολοκληρωτικά το ρητό πως ότι ανεβαίνει µε εκτίναξη µπορεί να καταλήξει σε ελεύθερη πτώση.Το ζήτηµα δεν είναι φυσικά αυτός, αλλά η αστάθεια στην οποία βυθίζεται πολύ πιθανώς η Γαλλία, αφού το σενάριο της ακυβερνησίας παραµένει εξαιρετικά πιθανό[...].
*Αρθρογράφου Deutche Well
