Εποµένως, η µη αναγνώριση της παθογένειας που υπήρχε σ’ αυτό το κύκλωµα, δεν βοηθάει ούτε στην εξάλειψη της νόσου από την ελληνική επικράτεια. Με άλλα λόγια, οι πολλές «επιχειρήσεις» που λειτουργούσαν ανεξέλεγκτα, φέρνοντας χωρίς περιορισµούς ζώα από τα βόρεια και ανατολικά σύνορα της χώρας, αποτελούν σήµερα βραχίονες διασποράς της νόσου σε κάθε σηµείο της επικράτειας.
Μέσα σε λίγες µέρες, η νόσος που ξεκίνησε από την Καλαµπάκα της Θεσσαλίας, και εντοπίστηκε πολύ γρήγορα σε πολλά σηµεία της εν λόγω περιφέρειας, πέρασε σε λίγες µέρες στην Κόρινθο, στην Αττική και µετά στην Κρήτη. Αυτό και µόνο δείχνει την έκταση της δραστηριότητας που ανέπτυσσαν εδώ και χρόνια οι εν λόγω εισαγωγείς-διακινητές ζώντων ζώων και την απουσία ελεγκτικών αρχών.
Με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγµατα, σίγουρα έχουν ενδιαφέρον οι φιλότιµες οι προσπάθειες κάποιων κτηνιάτρων (από τις δοµές της Κτηνιατρικής υπηρεσίας), να εφαρµόσουν τα πρωτόκολλα και να ιχνηλατήσουν την ύπαρξη της νόσου, όµως αυτό δεν απαλλάσσει την υπηρεσία από προηγούµενες ευθύνες.
Την ίδια στιγµή, αυτοί που πλήττονται, οικονοµικά και ψυχολογικά από όλο αυτό το… βουνό προβληµάτων που δηµιουργεί η νόσος, είναι οι κτηνοτρόφοι. Είτε διαχειρίζονται µικρές παραδοσιακές µονάδες, είτε τεράστιες εκµεταλλεύσεις µε χιλιάδες ζώα, οι άνθρωποι της παραγωγής είναι αυτοί που βιώνουν σε όλη του την έκταση το τεράστιο αυτό ζήτηµα.
Μ’ αυτή την έννοια, δεν αρκεί ο καθησυχασµός του υπουργού Κώστα Τσιάρα ότι η Πολιτεία είναι δίπλα τους. Οι εκάστοτε κρατούντες δείχνουν να είναι δίπλα τους, µόνο όταν το πρόβληµα φθάνει στην αυλή τους. Μόνο όταν το πολιτικό κόστος θέτει υπό αµφισβήτηση τις θέσεις εξουσίας. Μόλις τα φώτα σβήσουν, κτηνοτρόφοι και αγρότες µένουν µόνοι µε τα προβλήµατά τους. Όπως έγινε στον κατακλυσµό της Θεσσαλίας τον περασµένο Σεπτέµβριο.
Ακόµα βασανίζονται οι Θεσσαλοί αγρότες να καταλάβουν αν αποζηµιώθηκαν, γιατί ακριβώς αποζηµιώθηκαν, γιατί κάποιοι οµοιοπαθείς εισέπραξαν τα διπλά και γιατί, πολλοί έχουν µείνει µέχρι τώρα απλήρωτοι. Την ίδια στιγµή, το Υποµέτρο 5.2 για την αποκατάσταση ζωικού κεφαλαίου και στάβλων, καρκινοβατεί.
Είναι ηθική υποχρέωση της Πολιτείας να δώσει σήµερα διαβεβαιώσεις στους πληγέντες από την πανώλη των µικρών µηρυκαστικών, αναφορικά µε την κλιµάκωση των αποζηµιώσεων που θα λάβουν, τόσο για την απώλεια παραγωγής, όσο και για το ζωικό κεφάλαιο που χάνουν. Όχι όταν τελειώσει η πανώλη, τώρα που είναι στην αρχή. Γιατί, οι µόνοι που δεν έφταιξαν γι’ αυτό είναι οι κτηνοτρόφοι.
