Η γενική εικόνα στη χώρα µας, πάντως, δείχνει σαφώς µικρότερες παραγωγές, ανοµοιοµορφία ή και υποβάθµιση ποιότητας και καταστροφικά αποτελέσµατα, εκεί όπου δεν υπήρχε η δυνατότητα για επαρκή και έγκαιρη άρδευση των καλλιεργειών.
Αφήνοντας εκτός συζήτησης τα σιτηρά (χειµερινές καλλιέργειες), στις εαρινές, η βιοµηχανική ντοµάτα όπου η συγκοµιδή υπολογίζεται να έχει φθάσει στο 70% µε 75%, η εικόνα της παραγωγής έχει τρία πρόσωπα. Οι πρώιµες φυτεύσεις πήγαν πολύ καλά (12-14 τόνους το στρέµµα). Οι λιγότερο πρώιµες δεν πήγαν καλά (8-10 τόνους το στρέµµα). Τέλος οι όψιµες, µετά την πρώτη βροχή της 20ης Αυγούστου και κάποιες των τελευταίων 24ώρων, κινδυνεύουν να µείνουν στο χωράφι. Το καλό είναι ότι στη βιοµηχανική ντοµάτα, οι τιµές που προσφέρει φέτος η µεταποιητική βιοµηχανία είναι καλές.
Στο καλαµπόκι, η συγκοµιδή του οποίου αρχίζει σταδιακά τον Σεπτέµβριο, οι απαιτήσεις σε νερό ήταν ιδιαίτερα µεγάλες, εποµένως και τα κόστη αυξηµένα. Αντίθετα τα κιλά θα αποδειχθούν δύσκολη υπόθεση. Γενικά, µ’ αυτές τις θερµοκρασίες και µ’ αυτή την ξηρασία, φέτος δεν ήταν χρονιά για καλαµπόκι. Την ίδια ώρα, οι τιµές διάθεσης από τον παραγωγό δεν έχουν καµιά σχέση µε ό,τι ίσχυσε την τελευταία τριετία. Στο εµπόριο µόλις και µετά βίας δείχνουν να συγκρατούνται πέριξ των 18 λεπτών το κιλό.
Στο βαµβάκι, επίσης η χρονιά αποδεικνύεται δύσκολη. Μπορεί οι υψηλές θερµοκρασίες να το ευνοούν γενικά, ωστόσο η διάρκεια αυτής φέτος, σε συνδυασµό µε την παρατεταµένη ξηρασία µάλλον δεν έδωσαν το αναγκαίο περιβάλλον για να ωριµάσουν όπως πρέπει τα καρύδια και σε κάθε ένα από αυτά, οι σπόροι είναι λιγότεροι. Κι εδώ υπάρχει θέµα κιλών, καθώς ακόµα και οι φυτείες που δείχνουν καλή εικόνα θα έχουν µια… απώλεια βάρους της τάξεως του 20%. Σ’ αυτό θα πρέπει να προστεθεί και το παρακράτηµα που υπήρξε φέτος σε ευρεία κλίµακα από το πράσινο και το ρόδινο σκουλήκι. Η εικόνα δε των τιµών παραγωγού µοιάζει απογοητευτική, καθώς οι προπωλήσεις σήµερα κινούνται οριακά πάνω από τα 50 λεπτά το κιλό.
Τέλος, οι κλιµατικές συνθήκες που επικράτησαν φαίνεται να αφήνουν έντονη τη σφραγίδα τους και στην αµπελοοινική παραγωγή της χώρας, για την οποία οι ιθύνοντες οφείλουν να λάβουν, όσο είναι καιρός, τη δέουσα µέριµνα. Σε κάθε περίπτωση, οι γεωργοί στη χώρα µας δεν µπορούν να ζουν ούτε µε τα «επιδόµατα» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ούτε µε τις αποζηµιώσεις του ΕΛΓΑ. Θα πρέπει να το δούµε κάπως αλλιώς. Αν υπάρχει ακόµα καιρόςΟλόκληρο το ρεπορτάζ στην Agrenda που κυκλοφορεί
