Ωστόσο, µια ερευνητική εργασία που παρουσιάστηκε την περασµένη εβδοµάδα υποδηλώνει ότι αυτό µπορεί να είναι το «κύκνειο άσµα» της Fed. Τα επόµενα χρόνια είναι πιθανό να αποδυναµωθεί, ως αποτέλεσµα δύο ξεχωριστών, αλλά σχετιζόµενων εξελίξεων - µιας θετικής και µιας αρνητικής.
Τις τελευταίες δεκαετίες, η Fed απέκτησε εξαιρετική δύναµη στην οικονοµία των ΗΠΑ, εν µέρει επειδή η οµοσπονδιακή κυβέρνηση θεωρήθηκε αναποτελεσµατική. Η προσέγγιση του να αφήνει τα πράγµατα ως έχουν ήταν σκόπιµη. Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής ήταν επιφυλακτικοί να διαχειριστούν την οικονοµία και έδωσαν το κύριο βάρος στο ελεύθερο εµπόριο. Έτσι, πολλοί στράφηκαν στη Fed για να διευρύνουν το πεδίο δράσης της πέρα από την παραδοσιακή διπλή εντολή της για τον έλεγχο του πληθωρισµού και της ανεργίας. Ήθελαν η τράπεζα να αναλάβει τη µείωση του δοµικού ποσοστού ανεργίας, την ανισότητα και ακόµη και την κλιµατική αλλαγή. Αυτή η εποχή τελειώνει τώρα. Τρεις οικονοµολόγοι από το Πανεπιστήµιο της Νέας Υόρκης, το Στάνφορντ και το London Business School υποστηρίζουν ότι οι ΗΠΑ µεταβαίνουν από καθεστώς «νοµισµατικής κυριαρχίας» σε καθεστώς «δηµοσιονοµικής κυριαρχίας». Κι όµως, δεν είναι όλα άσχηµα νέα για τη Fed. Το τεράστιο µέγεθος της δηµοσιονοµικής πολιτικής υπονοµεύει τη δύναµη που θα έπρεπε να έχει η τράπεζα. Ωστόσο, η δηµοσιονοµική πολιτική αλλάζει προς το καλύτερο.[…].
∆εν είναι ούτε σοφό ούτε βιώσιµο να τα κάνει όλα η Fed. Μπορεί να εξοµαλύνει τις ανωµαλίες του οικονοµικού κύκλου και να διαχειριστεί τις προσδοκίες για τον πληθωρισµό, αλλά µακροπρόθεσµα, πρέπει να διατηρήσει την ανεξαρτησία της. Και οι πολιτικές υψηλού χρέους που διακινδυνεύουν την επιστροφή σε ένα καθεστώς δηµοσιονοµικής κυριαρχίας υπονοµεύουν την ανεξαρτησία της Fed. Είναι καλό που η κυβέρνηση δίνει έµφαση στην προσφορά της οικονοµίας - και τουλάχιστον προσπαθεί να τονώσει την παραγωγή. Όµως, πρέπει επίσης να επικεντρωθεί στη διαχείριση του χρέους.
*Οικονοµολόγου, αρθρογράφου Blooomberg
