Εκµεταλλεύθηκε την οικονοµική αδυναµία στην οποία βρίσκονταν από το 2010 και µετά πολλοί συνεταιρισµοί και µε βοήθειες από πολιτικές φατρίες και στελέχη τραπεζών, κατάφερε να προσεταιρισθεί έναν σηµαντικό αριθµό συνεταιριστικών οργανώσεων, υπονοµεύοντας παράλληλα και µέχρι τελικής πτώσεως, τη λειτουργία της ΠΑΣΕΓΕΣ.
Η επίσπευση της οικονοµικής και ηθικής χρεοκοπίας των συνεταιρισµών στην Ελλάδα, αν και είναι νωρίς ακόµα για να αποτιµηθεί σε όλη της την έκταση, συνιστά αναµφίβολα µια εξέλιξη που έχει κλονίσει βαθύτατα την εµπιστοσύνη των αγροτών της χώρας στον συνεργατισµό και υπονοµεύει καθηµερινά τη δραστηριότητά τους.
Κρίσιµης σηµασία αγροτικά προϊόντα, παραµένουν σήµερα χωρίς αξιόπιστα συλλογικά σχήµατα από την πλευρά των παραγωγών, µε αποτέλεσµα, την παντελή απουσία σηµατωρών στη διαµόρφωση των τιµών αγοράς αυτών των προϊόντων.
Για παράδειγµα, εκεί που µέχρι και τη δεκαετία του ’80 υπήρχαν περισσότερες από 15 ισχυρές συνεταιριστικές γαλακτοβιοµηχανίες, σήµερα υπάρχει µόνο ο συνεταιρισµός Καλαβρύτων, άντε και η ΕΒΟΛ, που επηρεάζουν τα πράγµατα µόνο σε τοπικό επίπεδο, χωρίς να µπορούν να δώσουν ένα σαφές στίγµα ως προς τη διαµόρφωση των τιµών του γάλακτος σε εθνικό επίπεδο.
∆εν είναι τυχαίο το γεγονός ότι αυτές τις µέρες, παρά τις καλές συνθήκες στην αγορά της φέτας, την απουσία αποθεµάτων και τις υψηλές τιµές που απολαµβάνει το προϊόν στη λιανική, εντός και εκτός Ελλάδας, οι τιµές παραγωγού στο πρόβειο γάλα µοιάζει να απειλούνται και πάλι µε περαιτέρω µείωση. Μάλιστα, η καλή τιµή που έδωσε µια ιδιωτική τυροκοµική επιχείρηση και συγκεκριµένα η «Βασιλίτσα», στις Φάρµες Λιβαδίου, αποτέλεσε αφορµή αντισυσπείρωσης των υπολοίπων µε στόχο την πίεση των τιµών παραγωγού.
Ακόµα χειρότερα είναι σήµερα τα πράγµατα στο βαµβάκι. Εκεί που τα συνεταιριστικά εκκοκκιστήρια µεσουρανούσαν στις παραλαβές του συσπόρου βάµβακος και καθόριζαν σε πολύ µεγάλο βαθµό τις τιµές παραγωγού, σήµερα δεν υπάρχει τίποτα µε άµεση αναφορά στον παραγωγό. Υπάρχουν µόνο ιδιωτικές επιχειρήσεις που ενδιαφέρονται καθαρά για τη δική τους κερδοφορία, αδιαφορώντας, ακόµα και για τον οµαλό εφοδιασµό των µονάδων τους µε πρώτη ύλη.
Χαώδης είναι η κατάσταση και στο ελαιόλαδο, µετά την πλήρη κατάρρευση µεγάλων συνεταιρισµών (ΕΑΣ Ηρακλείου, ΕΑΣ Σητείας, ΕΑΣ Πεζών, ΕΑΣ Μεσσηνίας, ΕΑΣ Λακωνίας κ.α.) που µε πρωτοστάτη την ΕΛΑΙΟΥΡΓΙΚΗ, κρατούσαν ψηλά τη σηµαία του προϊόντος. Το γεγονός ότι µαζί µε τις συνεταιριστικές οργανώσεις χάθηκε και η ταυτότητα για το επώνυµο ελληνικό ελαιόλαδο, είναι κάτι που θα πρέπει να προβληµατίσει τους υπεύθυνους για τη χάραξη αγροτικής πολιτικής. Εκτός και αν το οπτικό τους πεδίο εξαντλείται εκεί που τελειώνει η µύτη τους.
30-10-2024 18:42Xidi
Δυστυχώς κ. Παναγο δεν προφτασαν να φτάσουν στην κρίση.Ειχαν προ πολλού πάψει να υπηρετούν κάποιο στόχο πέραν του να εξασφαλίζουν κάποιες θέσεις στους προέδρους. Η οικονομική αποτελεσματικότητα για ελάχιστους είχε σημασία.Εξαλου μιλούσαν για οργανώσεις και θεωρούσαν υβρη τη λέξη επιχείρηση.Ετσι συνηθησαν στις ζημιές που ερχόταν μετά ο ημιόροφος της Σταδίου στο διαφθορειο της ΑΤΕ και τα έσβηνε.Και έτσι φθάσαμε στο κατάντημα όταν το 1996 έγινε ακόμη μια μαζική διαγραφή χρεών ο τότε πρόεδρος της ένωσης Πατρών,Μάνθος,να απευθυνθεί στον πρωθυπουργό Σιμητη και να του πει να μην περιμένει ότι θα τον εξαγοράσει με 10 ψωροδισεκατομυρια Το παράξενο είναι πως μέσα σ αυτό το μπάχαλο αρκετοί επέζησαν και αναπτύχθηκαν.Και δεν είναι μόνο αυτοί που αναφέρεις αλλά και η Νάξος, η Πίνδος,ηΖΑΓΟΡΙΝ,η ΡΕΑ. Αργολιδας, η Σαντορίνη, η Πίνδος, η Αμφιγαλ,οι συνεταιρισμό της Νάουσας, η VENUS, ο Βελβενδος,οι Μαστιχοπαραγογοι Χίου. Οι αλλοι; Δεν υπάρχει λόγος στενοχώρια.Υπηρχαν δεν υπήρχαν μικρό το κακό.
Απάντηση23-10-2024 21:34Tsompanoglou
Δεν ξεχνάμε και την κατάσταση των γεωργικών Σχολών Αμπελουζου,Μεσαράς και Αβερωφειου. Έμεινε η ιδιωτική Αμερικανική με υψηλά δίδακτρα φυσικά αλλά αγροτική εκπαίδευση χωρίς υπόσταση. Δεν υφίσταται αγρο-οικολογικος χάρτης στη χώρα . Η συμβολή του ΜΑΙΧ Χανιά είναι άξια διερεύνησης .
Απάντηση