του Τζέιμς Μοράν*
Αυτό συµβαίνει επειδή ο Μπενιαµίν Νετανιάχου έχει συνειδητοποιήσει ότι είναι προς το συµφέρον του να υπονοµεύσει αυτές τις διαπραγµατεύσεις – ίσως πιστεύοντας ότι οι ατελείωτες µάχες βοηθούν στη διατήρηση του ίδιου και των εξτρεµιστών συµµάχων του στην εξουσία. Μπορεί να έχει δίκιο. […] Ένα πράγµα είναι σαφές - αυτή η ισραηλινή κυβέρνηση ενδιαφέρεται πιθανώς λιγότερο για την ειρήνη από την ίδρυση του Ισραήλ το 1948, όταν πρόκειται για την αντιµετώπιση της βασικής αιτίας των συγκρούσεων, δηλαδή την ειρήνη µε τους Παλαιστίνιους.[…].
Σε αυτό το ζοφερό πλαίσιο, υπάρχει κάτι που µπορεί –ή θα έπρεπε– να κάνει η ΕΕ;
Υπάρχουν τέσσερις κύριοι τοµείς όπου η ΕΕ θα µπορούσε να στείλει ένα ισχυρό µήνυµα στο Ισραήλ. Πρώτον, µια αναθεώρηση της Συµφωνίας Σύνδεσης ΕΕ-Ισραήλ, κάτι που προτάθηκε νωρίτερα φέτος από την Ιρλανδία και την Ισπανία µε βάση την αποτυχία του Ισραήλ να σεβαστεί τη ρήτρα της συµφωνίας για τα ανθρώπινα δικαιώµατα στη Γάζα. […]∆εύτερον, ισχυρή υποστήριξη για την πρόσφατη επιβεβαίωση του ∆ιεθνούς ∆ικαστηρίου της ∆ικαιοσύνης ότι η κατοχή του Ισραήλ είναι παράνοµη, υποστηριζόµενη από πλήρη απαγόρευση του εµπορίου που περιλαµβάνει αγαθά και υπηρεσίες εποικισµού και επεκτείνοντας τις κυρώσεις σε όσους βρίσκονται στο Ισραήλ που υπερασπίζονται τη συνεχιζόµενη βία.[…]. Τρίτον, µια νέα ώθηση για να πειστούν τα 15 κράτη µέλη που δεν έχουν ακόµη αναγνωρίσει επίσηµα το κράτος της Παλαιστίνης να το πράξουν, καθιστώντας έτσι σαφές ότι η ΕΕ αντιµετωπίζει σοβαρά το παλαιστινιακό κράτος. Τελευταίο, η απαγόρευση των αποστολών όπλων στο Ισραήλ, χρησιµοποιώντας τις υφιστάµενες διαδικασίες ελέγχου των εξαγωγών όπλων της ΕΕ.
Ωστόσο, µόλις συσταθεί η νέα Επιτροπή και εάν η διπλωµατία παραµείνει στο περιθώριο, όαυτά τα µέτρα θα πρέπει να περιλαµβάνονται έντονα στην ατζέντα της Προέδρου φον ντερ Λάιεν και του νέου Ύπατου Εκπροσώπου Κάλλας.
*Eπικεφαλής ερευνητή CEPS
