Πιο συγκεκριµένα, σε ερώτηση σχετικά αναφορικά µε την οριοθέτηση ζωνών καλλιέργειας, ο υπουργός, αναγνωρίζοντας τη σηµασία του µέτρου, τόνισε λέγοντας ότι αυτή η εν λόγω πρόταση πιθανότατα υπαγορεύεται από δύο λόγους: Τις κλιµατικές συνθήκες και τις ιδιαιτερότητες της παραγωγής που είναι διαφορετικές από τόπο σε τόπο. Στόχος, όπως είπε, είναι, πάντα, η µεγιστοποίηση της παραγωγής.
Ο κ. Τσιάρας θεωρεί ότι είναι µια συζήτηση που σιγά – σιγά πρέπει να ανοίξει, πολύ περισσότερο καθώς ορισµένες παραγωγές βρίσκονται κάθε χρόνο, αντιµέτωπες µε επαναλαµβανόµενες αρνητικές επιπτώσεις, λόγω της κλιµατικής κρίσης. Σηµείωσε, ωστόσο, ότι οι όποιες ρυθµίσεις δεν πρέπει να επηρεάζουν συνταγµατικές ελευθερίες και πρέπει να γίνουν µέσα στο πλαίσιο αναδιάταξης του παραγωγικού µοντέλου της χώρας, το οποίο ως στόχο έχει την υψηλότερη δυνατή προστιθέµενη αξία στα προϊόντα µας ώστε να είναι ανταγωνιστικά διεθνώς.
Ανεξαρτήτως πάντως των θέσεων που διατύπωσε ο υπουργός στη συζήτηση, τα επιχειρήµατα υπέρ της αναδιάταξης της εγχώριας αγροτικής παραγωγής µε την οριοθέτηση κάποιων ειδικότερων γεωγραφικών ζωνών, εντός των οποίων τα αντίστοιχα προϊόντα θα µπορούν να τύχουν ιδιαίτερης µεταχείρισης, τουλάχιστον από πλευράς αναπτυξιακών κινήτρων, είναι πολλά και ιδιαιτέρως σηµαντικά.
Κατ’ αρχήν, µε βάση τις συνταγµατικές επιταγές και τους κοινοτικούς κανονισµούς, κανείς δεν µπορεί να αποκλείσει από την ενασχόληση µε κάποια συγκεκριµένη παραγωγική δραστηριότητα κανέναν. Αυτό όµως δεν σηµαίνει ότι δεν µπορούν να θεσπισθούν κίνητρα και αντικίνητρα, τα οποία θα επιδράσουν ενισχυτικά ή αποτρεπτικά από την επιλογή των προϊόντων σε κάθε περιοχή.
Άλλωστε, η εµπειρία έχει δείξει ότι εκεί όπου η υποστήριξη µιας καλλιέργειας αποκτά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και γίνεται προϊόν αναφοράς για την περιοχή, τα αποτελέσµατα είναι εξόχως θετικά. Κι αυτό γιατί διευκολύνεται η συνεργασία και η ανταλλαγή τεχνογνωσίας µεταξύ των παραγωγών, δηµιουργούνται αξιόπιστοι πόλοι υποστήριξης της καλλιέργεια ή της εκτροφής, από τις κατάλληλες δοµές των εισροών, ανοίγει χώρος για συστηµατική παρουσία γεωτεχνικών και µελετητών, ανοίγει ένας καλύτερος δίαυλος επικοινωνίας µεταξύ των κρίκων της αλυσίδας αξίας (παραγωγοί, µεταποιητές, διακινητές, αλυσίδες λιανικής κ.α.).
Ορισµένα καλά παραδείγµατα για τον τρόπο µε τον οποίο µπορεί να οργανωθεί η παραγωγή σε κάποια προϊόντα, όταν αυτά γίνονται σηµείο αναφοράς για µια συγκεκριµένη περιοχή, είναι η καλλιέργεια του ρυζιού στην περιοχή της Χαλάστρας (Θεσσαλονίκη), οι φράουλες στην Ηλεία, τα ακτινίδια στην Πιερία, την Καβάλα και τα τελευταία χρόνια στο Αγρίνιο, η ελαιοκαλλιέργεια στη Λακωνία και οι πράσινες ελιές στη Χαλκιδική. Σε όλες αυτές τις περιοχές δεν έτυχε, πέτυχε!
Ολόκληρο το ρεπορτάζ στην Agrenda που κυκλοφορεί
