Μετά την επιτυχία των Ολυµπιακών Αγώνων του Παρισιού, ο Μακρόν φαίνεται να έχει συνέλθει από την αποτυχία του τον Φεβρουάριο του 2024 να ξεπεράσει την αντίθεση της Γερµανίας σε µια πιο σθεναρή ευρωπαϊκή στάση για την Ουκρανία, καθώς και µια µακροχρόνια δηµόσια ανταγωνιστική σχέση µε τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπέντζαµιν Νετανιάχου. Εν τω µεταξύ, έχει βελτιώσει σηµαντικά τον συντονισµό του µε την Πολωνία, τις σκανδιναβικές και βαλτικές χώρες καθώς αποτελούν έναν εκκολαπτόµενο αµυντικό πυρήνα της ΕΕ και εργάζονται για ισχυρές ευρωπαϊκές εγγυήσεις ασφάλειας για την Ουκρανία. Έχει επίσης τον περισσότερο χρόνο µε τον εκλεγµένο πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραµπ από οποιονδήποτε άλλο ηγέτη µέχρι στιγµής.
Αυτό είναι το παράδοξο που παρουσιάζει η Γαλλική Πέµπτη ∆ηµοκρατία για τους πολίτες της και την Ευρώπη: Η χώρα παραπαίει από µια ιστορική δηµοσιονοµική κρίση και πολιτική αστάθεια που δεν είχε παρατηρηθεί πριν από τον Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο, ενώ ο Μακρόν, ο πιο υπεύθυνος πολιτικός για την κατάσταση, σηµειώνει διεθνείς επιτυχίες. Όµως, παρόλο που κατάφερε να ανακτήσει κάποιο χώρο ελιγµών στην παγκόσµια σκηνή, τα µη βιώσιµα οικονοµικά της χώρας του θα µπορούσαν να έχουν ολέθριες συνέπειες για την ΕΕ. Τώρα στον έβδοµο χρόνο του ως πρόεδρος, µε καθιερωµένο παγκόσµιο κύρος, κάνει λιγότερο µεγαλειώδεις οµιλίες και εστιάζει περισσότερο στη δηµιουργία επιχειρησιακών µοχλών πίεσης. […]
Τελικά, καθώς πολλοί παγκόσµιοι ηγέτες συγκεντρώθηκαν στον υπέροχα ανακαινισµένο καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων, µετά από µια πενταετή επισκευή που αψήφησε τις πιθανότητες, ο Μακρόν µετέτρεψε το Παρίσι σε µια πραγµατική διπλωµατική πρωτεύουσα. Κατάφερε να πείσει τον Τραµπ να πραγµατοποιήσει τριµερή συνάντηση µε τον Ουκρανό Πρόεδρο Βολοντίµιρ Ζελένσκι. Άλλοι ξένοι ηγέτες βρήκαν επίσης την ευκαιρία είτε να συστηθούν ανεπίσηµα είτε να επανασυνδεθούν µε τον Τραµπ. Ωστόσο, παρά τις επιτυχίες αυτές, ο Μακρόν δεν µπορεί να ξεφύγει από την αδύναµη εγχώρια κληρονοµιά του και θα χρειαστεί να βρει έναν τρόπο να διορθώσει τα λάθη του.
*Aρχισυντάκτριας του blog Strategic Europe του Carnegie Europe