Γράψε σβήσε στο Στρατηγικό ΚΑΠ χωρίς φρένο στα κέρδη της «τεχνικής υποστήριξης»
Χρειάστηκε π.χ. να ξεκινήσει ο τρίτος χρόνος εφαρµογής των eco-schemes για να γίνει κατανοητή από τις αρµόδιες αρχές η πανσπερµία µέτρων που τα συνόδευε και η «ρηχή» αντιµετώπιση των υποχρεώσεων στις οποίες όφειλαν να υπακούν. Όλο αυτό, µόνο κακό κάνει στην ελληνική γεωργία και τον υγιή ανταγωνισµό µεταξύ των εµπλεκοµένων στην αγροτική παραγωγή.
Στο µεταξύ, αυτά τα δύο χρόνια, από ένα ποσό συνολικού ύψους 850 εκατ. ευρώ περίπου, περισσότερα από 80 εκατ. ευρώ κατευθύνθηκαν ελαφρά τη καρδία στις τσέπες των λεγόµενων ΚΥ∆ (Κέντρα Υποδοχής ∆ηλώσεων), ενώ περισσότερα από 50 εκατ. ευρώ κατέληξαν στους λεγόµενους οργανισµούς πιστοποίησης (βιολογικά κ.ά.).
Κατά τα λοιπά, περισσότερα από 300 εκατ. ευρώ, δεσµεύθηκαν από µεγάλες αγροτικές εκµεταλλεύσεις οι οποίες διέθεταν την «κατάλληλη» οργανωτική δοµή για να υποστηρίξουν τη σχετική γραφειοκρατία, ενώ κάτι δεκάδες εκατ. ευρώ µοιράστηκαν εν είδει εισοδηµατικής ενίσχυσης σε µεγάλο φάσµα των αγροτικών εκµεταλλεύσεων, χωρίς να αφήσουν ωστόσο ιδιαίτερο αποτύπωµα στην κατεύθυνση ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής γεωργίας. Σε κάθε περίπτωση, λίγα από τα χρήµατα των eco-schemes έπιασαν τόπο.
Ακόµα και ορισµένες από τις αλλαγές που συµπεριλήφθηκαν στην τελευταία τροποποίηση του Εθνικού Στρατηγικού Σχεδίου, είναι αµφίβολο κατά πόσο έχουν µελετηθεί σε βάθος. Αυτό το οποίο ελέγχεται είναι κατά πόσο έρχονται να στηρίξουν στρατηγικές επιλογές και να δώσουν πραγµατική ώθηση στην ανάπτυξη της ελληνικής γεωργίας µε έναν προσανατολισµό, ο οποίος να ανταποκρίνεται στις συνθήκες του σήµερα.
Εξίσου σηµαντικό είναι το γεγονός ότι καµία από τις δύο τροποποιήσεις που έχουν γίνει στο αρχικό πρόχειρο και αβαθές Στρατηγικό Σχέδιο της ισχύουσας ΚΑΠ, δεν κλείνει τις πρωτοφανείς «διαρροές» πό`ρων προς εξωγενείς παράγοντες και φορείς. Οι οποίοι, χρόνο µε το χρόνο, αποσπούν όλο και µεγαλύτερα µερίδια από τους πόρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχουν προορισµό την ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής.
Πρόκειται για «ποσοστώσεις» που κατανέµονται µεθοδικά εκτός των άµεσα εµπλεκοµένων µε την αγροτική παραγωγή και τείνει πλέον να θεσµοθετηθούν στο πλαίσιο µιας περίεργης ταύτισης απόψεων ανάµεσα στους κάθε είδους «τεχνικούς υποστηρικτές» των αγροτών και τους εκφραστές της δηµόσιας διοίκησης. Μια «ταύτιση» η οποία δεν γίνεται πάντοτε αντιληπτή από την πολιτική ηγεσία ή δεν της αποδίδεται η δέουσα σηµασία, υπονοµεύει ωστόσο το µέλλον της ελληνικής γεωργίας. Όσο νωρίτερα το καταλάβουµε, τόσο καλύτερα για τους αγρότες.
Ολόκληρο το ρεπορτάζ στην Agrenda που κυκλοφορεί
