
Ο τρόπος µε τον οποίο οργανώνονται αυτού του είδους οι διαβουλεύσεις ανάµεσα στους εκπροσώπους της κυβέρνησης και τους οργανωτές των µπλόκων µάλλον έρχονται να ικανοποιήσουν τις υπαρξιακές αγωνίες ένθεν και ένθεν, παρά να σκύψουν µε γνήσιο ενδιαφέρον στις εγγενείς αδυναµίες που παρουσιάζει σήµερα ο κλάδος της αγροτικής παραγωγής.
∆εν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι αυτού του είδους η διελκυστίνδα κι αυτού του είδους οι ενισχύσεις, στο τέλος της ηµέρας, δίνουν µόνο µια µικρή παράταση ζωής σε αγροτικές εκµεταλλεύσεις που οδηγούνται νοµοτελειακά στη χρεοκοπία. Κι αυτό, χωρίς κάποιος εκ των ιθυνόντων, να αντιλαµβάνεται επί της ουσίας που οδηγούνται τα πράγµατα και ποιο µοντέλο αγροτικής παραγωγής έχουµε υιοθετήσει.
Αναµφίβολα, η µαζική έξοδος από το αγροτικό επάγγελµα και η εγκατάλειψη της αγροτικής δραστηριότητας από µια κρίσιµη µάζα παραδοσιακών αγροτών, διευκολύνει τη συγκέντρωση της αγροτικής γης σε όλο και λιγότερα χέρια ή ακόµα και τη δηµιουργία µεγάλων εταιρικών σχηµατισµών, κεφαλαιουχικού κυρίως χαρακτήρα, µε ειδικότερο ενδιαφέρον για τον τοµέα της πρωτογενούς παραγωγής.
Ολόκληρο το ρεπορτάζ στην Agrenda που κυκλοφορεί
Ακόµα κι αυτό πάντως, προϋποθέτει ένα εθνικό σχέδιο, το οποίο θα διασφαλίζει τον αγροτικό – παραγωγικό χαρακτήρα αυτών των εκτάσεων και θα σιγουρεύει την επισιτιστική επάρκεια της χώρας, τουλάχιστον στα προϊόντα που αυτό είναι εφικτό.
Άλλωστε, ο χειρισµός του όλου θέµατος δεν έχει να κάνει µόνο µε το χαρακτήρα των γαιών και το παραγωγικό τους αποτέλεσµα. Σχετίζεται άµεσα µε την ανάπτυξη της περιφέρειας και την ανάγκη διευκόλυνσης της διαβίωσης στην ύπαιθρο.
Παραγωγικές εκτάσεις µε drones και τρακτέρ χωρίς οδηγό ή σύγχρονες κτηνοτροφικές µονάδες, χωρίς ζωντανά χωριά και χαρούµενους ανθρώπους δεν συγκροτούν το αξιόπιστο µοντέλο ανάπτυξης και κοινωνικής ευηµερίας που χρειάζεται ο τόπος και έχει ανάγκη η κοινωνία. Κάποια στιγµή, µε καθαρό µυαλό και όχι υπό την πίεση των µπλόκων ή των αγωνιών πολιτικής επιβίωσης, θα πρέπει να γίνει σ’ αυτή τη χώρα µια σοβαρή συζήτηση για το που θέλουµε να πάµε. Γι’ αυτή τη συζήτηση δεν µπορούµε να περιµένουµε κανέναν Τραµπ και καµιά Ευρωπαϊκή Ένωση.