του Francesco Grillo*
Ωστόσο, το κάλεσµά της στα όπλα δεν κατάφερε να φέρει αποτέλεσµα. Εξάλλου, έχει επαναλάβει την ίδια έκκληση πολλές φορές από τότε που εξελέγη πριν από έξι χρόνια. Ο πρόεδρος Τραµπ, µπορεί τώρα ακόµη και να µπει στον πειρασµό να αποτελειώσει την ΕΕ (τον πιο ανεπτυγµένο από τους πολυµερείς οργανισµούς του κόσµου) διχάζοντας τα µέλη της για την ενιαία αγορά εµπορίου. […].
Το πρόβληµα είναι ότι ο Τραµπ φέρνει στις πιο ακραίες συνέπειές του την αδυναµία ενός συστήµατος που χτίστηκε για σταθερές εποχές που έχουν περάσει προ πολλού. Χρειαζόµαστε µια νέα ιδέα, και αυτή δεν µπορεί να είναι για τις «Ηνωµένες Πολιτείες της Ευρώπης».[…].
Επί δεκαετίες, η Γαλλία αντιστέκεται σε κάθε προσπάθεια αναδιοργάνωσης της ΚΑΠ που στέλνει το ένα τρίτο του προϋπολογισµού της ΕΕ στους αγρότες, πολλοί από τους οποίους είναι Γάλλοι. Η Ιταλία έχει σταµατήσει την επικύρωση της µεταρρύθµισης του ευρωπαϊκού µηχανισµού σταθερότητας που προστατεύει τα κράτη από τη χρηµατοπιστωτική αστάθεια, λόγω της παραδοχής µέρους του ιταλικού εκλογικού σώµατος ότι αυτό µπορεί να θέσει σε κίνδυνο την κυριαρχία. Αλλού, το συνταγµατικό δικαστήριο της Γερµανίας εκτροχίασε τη µεταρρύθµιση του εκλογικού νόµου της ΕΕ που διαιρεί την εκλογή του Ευρωκοινοβουλίου σε ένα δυσλειτουργικό σύστηµα 27 εθνικών εκλογικών αναµετρήσεων, λόγω της αντίστασης του γερµανικού πολιτικού συστήµατος σε κάθε εκλογικό νόµο που δεν είναι αναλογικός.
[…] Η ΕΕ µοιάζει σήµερα µε τους γάµους στην Ευρώπη µέχρι τον 20ό αιώνα, πριν αναγνωριστεί ότι πρόκειται για ένα αστικό συµβόλαιο που µπορεί να λυθεί µε διαζύγιο - και όχι για κάποιο θεϊκό κατασκεύασµα που δεν µπορεί ποτέ να αναιρεθεί. […] Η ΕΕ ήταν το πιο επιτυχηµένο πολιτικό σχέδιο του 20ού αιώνα. Αν θέλει να συνεχίσει να είναι έτσι και στον 21ο, πρέπει να µάθει να είναι ευέλικτη. Μόνο όσοι µπορούν να προσαρµοστούν επιβιώνουν.
*Ακαδημαϊκού συνεργάτη από το Τμήμα Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών ατο Πανεπιστήμιο Bocconi της Ιταλίας
