της Rym Momtaz *
Με την επιστροφή του στο Λευκό Οίκο, έχει γίνει θέµα επιβίωσης για την Ευρώπη. Οι ζυγαριές πλέον γέρνουν υπέρ της επιβεβαίωσης τριών σφαιρών επιρροής µε επικεφαλής τις ΗΠΑ, την Κίνα και τη Ρωσία. Η θέση της Ευρώπης σε αυτό το σύστηµα είναι στην καλύτερη περίπτωση µια δευτερεύουσα σκέψη, και στην χειρότερη, ανοιχτή για διχασµό και κατανοµή µεταξύ των τριών. Οι ΗΠΑ του Τραµπ δεν συµπεριλαµβάνουν de facto τα κράτη µέλη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στη σφαίρα επιρροής τους. […]. Η διεύρυνση είναι η προεπιλεγµένη πολιτική «σφαίρας επιρροής» για την ΕΕ, αλλά έχει αντιµετωπίσει γνωστές προκλήσεις και αναποδιές.
Ο πυρήνας της ευρωπαϊκής σφαίρας επιρροής θα αποτελείται από τα κράτη µέλη της ΕΕ, συν αµοιβαία ωφέλιµες στρατηγικές συνεργασίες µε Βρετανία, ∆υτικά Βαλκάνια, Ουκρανία, Μολδαβία, Γεωργία και Τουρκία. Η επιβολή αυτής της σφαίρας δεν πρέπει να καθοδηγείται αποκλειστικά από τα θεσµικά όργανα της ΕΕ στις Βρυξέλλες, καθώς αυτό θα εµπόδιζε την πλήρη ενεργοποίησή της. Αντίθετα, θα πρέπει να είναι µια κοινή προσπάθεια µεταξύ της ΕΕ και των ατοµικών κρατών µελών µε διεθνή ηγεσία.
[…]Οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να κινηθούν άµεσα για να χτίσουν µια βαθιά συνεργασία µε την Ουκρανία που θα ήταν αµοιβαία ωφέλιµη, διαφοροποιώντας την από την εκµεταλλευτική προσέγγιση των ΗΠΑ. […]. Οι Ευρωπαίοι θα µπορούσαν επίσης να δηµιουργήσουν ένα ειδικό πρόγραµµα βίζας για εξαιρετικά καταρτισµένους ερευνητές και επιστήµονες των οποίων οι ερευνητικές επιχορηγήσεις αποσυναρµολογούνται από την κυβέρνηση Τραµπ […].
Ενώ οι Ευρωπαίοι δεν έχουν τα µέσα να αντικαταστήσουν το αµερικανικό µερίδιο της διεθνούς βοήθειας, η αναγνώριση πιο αµοιβαία ωφέλιµων περιοχών για συνεργασία µε ορισµένες αφρικανικές χώρες είναι κεντρική για την οικοδόµηση µιας ισχυρής και διαρκούς ευρωπαϊκής σφαίρας επιρροής.
* Αρχισυντάκτη blog Strategic Europe του Carnegie Europe
