Η Ελλάδα είναι η τελευταία χώρα µεταξύ των 27 της Ε.Ε. που δεν έχει καταφέρει, εδώ και 20 χρόνια, να δηµιουργήσει ένα αξιόπιστο σύστηµα κατανοµής των αγροτικών ενισχύσεων στους πραγµατικούς δικαιούχους. Αντίθετα, έχει εγκλωβιστεί στα «πλοκάµια» ενός πυρήνα συµφερόντων τα οποία, µε αφετηρία την ανάπτυξη κάποιων συστηµάτων πληροφορικής, θέλησαν να ελέγξουν εξ ολοκλήρου τη ροή των κονδυλίων της ΚΑΠ.
Κι απ’ ότι φαίνεται, σε κάποιες περιόδους, το κατάφεραν. Αξιοποιώντας την αδράνεια της δηµόσιας διοίκησης, την άρνηση των πολιτικών να βγάλουν… το φίδι από την τρύπα, το έλλειµµα ισχυρής έκφρασης των αγροτών, ιδίως µετά την απροκάλυπτη υπονόµευση των όποιων δοµών τους. Χρόνο µε το χρόνο, το εν λόγω πλέγµα συµφερόντων δυνάµωσε και απλώθηκε σε ένα ευρύ φάσµα εκφάνσεων της «γραφειοκρατίας» που διέπει τα του αγροτικού χώρου. Άλλοτε µε απευθείας εµπλοκή σε εταιρικά σχήµατα και άλλοτε µε λύσεις τύπου franchising (ΚΥ∆), το εν λόγω πλέγµα συµφερόντων επηρεάζει τη διαχείριση των κοινοτικών πόρων, κατευθύνει τις πληρωµές και κρατάει «οµήρους» τις αρµόδιες υπηρεσίες και τους αγρότες.
Το γεγονός ότι την τελευταία φορά, τα χρήµατα πιστώθηκαν στους λογαριασµούς των αγροτών σε χρόνο που είχαν προβλέψει ατύπως οι νεοαφιχθέντες επιτελείς του ΟΠΕΚΕΠΕ, µπορεί και να µη σηµαίνει τίποτα. Αντίθετα, άλλη µια φορά, οι πληρωµές κρέµονταν από µια κλωστή µέχρι την τελευταία στιγµή, τα σενάρια µε το τι θα πληρωθεί και τι όχι διαδέχονταν το ένα το άλλο, τα εγκριτικά διαχείρισης των κονδυλίων βγήκαν σχεδόν ταυτόχρονα µε τις εντολές πληρωµής.
Πλησιάζει το Πάσχα και εκτός από τις συνδεδεµένες ενισχύσεις ύψους 245 εκατ. ευρώ περίπου που δεν έχουν βρει ακόµα το δρόµο της πληρωµής, περισσότερα από 80 εκατ. ευρώ «ουρές» της ενιαίας ενίσχυσης, κινδυνεύουν για δεύτερη κατά σειρά χρονιά να µείνουν αναξιοποίητα και να επιστραφούν στα κοινοτικά ταµεία, από τεχνοκρατική ανικανότητα και πολιτική ατολµία.
