της Nele Anders*
Αυτό έρχεται σε µια περίοδο που οι ΗΠΑ, ο µεγαλύτερος αντίστοιχος χώρα-χρηµατοδότης, έχουν αρχίσει να τερµατίζουν το πρόγραµµα USAID. Παράλληλα, παραδοσιακοί ευρωπαϊκές «χώρες χρηµατοδότες», όπως Ηνωµένο Βασίλειο και Ολλανδία δείχνουν ότι θα εγκαταλείψουν τη δέσµευση για το 0,7%, υποστηρίζοντας ότι οι αυξηµένοι αµυντικοί προϋπολογισµοί απαιτούν περικοπές αλλού.
Αν η Γερµανία ακολουθούσε αυτή την τάση, θα άφηνε χώρο για την Κίνα και τη Ρωσία. Η κινεζική βοήθεια συχνά συνοδεύεται από «παγίδες χρέους», αναγκάζοντας τις χώρες που τη λαµβάνουν σε στρατηγικές παραχωρήσεις, όπως έλεγχος υποδοµών ή πολιτική ευθυγράµµιση. Εν τω µεταξύ, η Ρωσία εστιάζει στη δηµιουργία ενεργειακών εξαρτήσεων και στην παροχή στρατιωτικής βοήθειας για να ενισχύει αυταρχικά καθεστώτα. […] Αν το Βερολίνο ενδιαφέρεται πραγµατικά να διαδραµατίσει γεωπολιτικό ρόλο, πρέπει να αξιοποιήσει όλα τα διπλωµατικά εργαλεία που διαθέτει — συµπεριλαµβανοµένης της ODA. […]Ο νέος κυβερνητικός συνασπισµός θα µπορούσε να χρησιµοποιήσει τον ρόλο της Γερµανίας ως του µεγαλύτερου χρηµατοδότη ODA στην ΕΕ για να ηγηθεί µιας πιο ενοποιηµένης ευρωπαϊκής προσέγγισης. Μιας προσέγγισης που αναγνωρίζει την ODA όχι απλώς ως φιλανθρωπία, αλλά ως εργαλείο που συµπληρώνει τα παραδοσιακά µέσα ασφάλειας. Σε αυτό το πλαίσιο, το Βερολίνο θα µπορούσε να ενώσει ευρωπαϊκούς εταίρους - όπως την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής ∆ράσης και τα κράτη µέλη - για καλύτερο συντονισµό, κοινοποίηση πόρων και καθορισµό γεωγραφικών προτεραιοτήτων.
Πρώτον, θα περιοριζόταν η κινεζική και ρωσική επιρροή µε την κάλυψη του κενού που αφήνουν οι ΗΠΑ. ∆εύτερον, θα ενισχυόταν η συνεργασία µε µη κυβερνητικούς οργανισµούς σε χώρες που λαµβάνουν βοήθεια. Τρίτον, η έµφαση στην ODA θα βοηθούσε να γεφυρωθεί το χάσµα µεταξύ ευρωπαϊκών κυβερνήσεων που προωθούν µια ευρύτερη, ολοκληρωµένη προσέγγιση ασφάλειας και εκείνων που προτεραιοποιούν τις αµυντικές δαπάνες λόγω γεωγραφικής εγγύτητας µε τη Ρωσία.
*Υπεύθυνης εκστρατειών στο Ευρωπαϊκό Συµβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων
