Στη χώρα µας οι επίσηµες αρχές υιοθετούν µε ευκολία το πνεύµα της ελεύθερης αγοράς, µεταφέροντας την ευθύνη για την ανασυγκρότηση των αγροτικών εκµεταλλεύσεων στους αγρότες. Αδιαφορούν ωστόσο για το σύστηµα εκπαίδευσης και κατάρτισης που εφαρµόζουν οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες και το οποίο παρέχει στους αγρότες τα απαραίτητα εφόδια, ώστε να ανταποκρίνονται µε επιτυχία στα κελεύσµατα των καιρών.
Η Γαλλία για παράδειγµα έχει αναπτύξει ένα από τα πιο ολοκληρωµένα και αποδοτικά συστήµατα επαγγελµατικής κατάρτισης στον αγροτικό τοµέα. Αυτό συνδυάζει τη θεωρητική διδασκαλία σε αγροτικές σχολές µε την πρακτική εξάσκηση σε πιστοποιηµένα αγροκτήµατα.
Το γαλλικό σύστηµα καταφέρνει να προσφέρει όχι µόνο τεχνικές δεξιότητες αλλά και βαθιά γνώση βιώσιµων πρακτικών και καινοτοµίας. Οι µαθητές συµµετέχουν σε έναν κύκλο που εναλλάσσει τη θεωρητική εκπαίδευση και την πρακτική εργασία, εξασφαλίζοντας µια ολιστική προσέγγιση που ανταποκρίνεται στις ανάγκες του σύγχρονου αγροτικού τοµέα. Το υπουργείο Αγροτικής Παραγωγής της Γαλλίας, µε τη στήριξη των Αγροτικών Επιµελητηρίων και ιδιωτικών φορέων, διαµορφώνει και εφαρµόζει στρατηγικές που καθιστούν τη χώρα πρότυπο στον τοµέα της αγροτικής κατάρτισης.
Αντίθετα, στην Ελλάδα η επαγγελµατική κατάρτιση επικεντρώνεται κυρίως σε παραδοσιακές καλλιέργειες και αποτελείται κυρίως από θεωρητική εκπαίδευση. Οι δυνατότητες ανάπτυξης σύγχρονων δεξιοτήτων περιορίζονται, µε την κατάρτιση να γίνεται κυρίως µέσω περιφερειακών επαγγελµατικών σχολών και σύντοµων σεµιναρίων. Αν και οι πρωτοβουλίες που υλοποιούνται από τον ΕΛΓΟ ∆ήµητρα και το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης έχουν κάποια συνεισφορά, η απουσία θεσµοθετηµένων προγραµµάτων διττής εκπαίδευσης και συνεχιζόµενης επαγγελµατικής ανάπτυξης αφήνει κενά στη σύνδεση της εκπαίδευσης µε τις πραγµατικές ανάγκες της αγοράς. Η αγροτική παραγωγή συνεισφέρει το 4% του ελληνικού ΑΕΠ, αλλά η χαµηλή συµµετοχή των νέων στην κατάρτιση και η περιορισµένη ενσωµάτωση τεχνολογιών δυσχεραίνουν την ανάπτυξη του τοµέα.
Η Ελλάδα µπορεί να αντλήσει έµπνευση από το παράδειγµα της Γαλλίας, υιοθετώντας µια ολιστική προσέγγιση που ενσωµατώνει βιωσιµότητα, και- νοτοµία και περιφερειακή προσαρµογή. Η ανάπτυξη κέντρων αγροτικής κατάρτισης σε όλη τη χώρα, η ενίσχυση της συνεργασίας µε συνεταιρισµούς και ιδιωτικούς φορείς, και η προσέλκυση νέων στον τοµέα της αγροτικής παραγωγής είναι καίριας σηµασίας. Με την ενσωµάτωση αυτών των στρατηγικών, η Ελλάδα µπορεί να δηµιουργήσει ένα πιο ισχυρό, ανταγωνιστικό και βιώσιµο αγροτικό µέλλον, που θα υποστηρίζει τόσο την εθνική οικονοµία όσο και την περιβαλλοντική ισορροπία.
