Θα µπορούσε να πει κανείς ότι ο Κυριάκος Πιερρακάκης είναι αυτή τη στιγµή το πιο πολύπλευρο ταλέντο που διαθέτει η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Εκτός από τις σπουδές του στο ΜΙΤ και στο Χάρβαρντ και τη βαθιά του γνώση για στα θέµατα της ψηφιακής εποχής, δείχνει να έχει επιλέξει συνειδητά τη συµµετοχή του στην πολιτική, µε πρώτο µέληµα την προσφορά στην κοινωνία, ενώ δεν ξεχνάει και την ταπεινή του καταγωγή, δίνοντας εξ αυτού συχνά συναισθηµατικό τόνο στον πολιτικό του λόγο. Χαρακτηριστική είναι η διήγησή του κατά την τελετή παραλαβής του υπουργείου Ψηφιακής ∆ιακυβέρνησης: Είναι Σεπτέµβριος του 2005 και βρίσκεται στο αεροδρόµιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» µε προορισµό τις ΗΠΑ. Σε λίγες ηµέρες πρόκειται να ξεκινήσει µεταπτυχιακές σπουδές στο Kennedy School of Government του Πανεπιστηµίου Χάρβαρντ στη ∆ηµόσια ∆ιοίκηση και εν συνεχεία στη Τεχνολογική Πολιτική, στο ΜΙΤ της Βοστώνης. Μόλις ξεκινάει η πτήση ανοίγει έναν φάκελο που του έχει δώσει ένα µέλος της οικογένειάς του, µε την παράκληση να τον ανοίξει µόνο όταν θα βρεθεί µέσα στο αεροπλάνο. Ο νεαρός µεταπτυχιακός φοιτητής βρίσκει στο φάκελο µια παλιά ασπρόµαυρη φωτογραφία µε τέσσερα παιδιά και τη µητέρα τους. Τα παιδιά φορούσαν µπαλωµένα ρούχα και παπούτσια, αλλά είχαν βλέµµα έντονο και πείσµα επιβίωσης. Η φωτογραφία έγραφε στην πίσω πλευρά «Αρεόπολη 1934» και το ένα από τα παιδιά ήταν ο συνονόµατος παππούς του σηµερινού υπουργού Ψηφιακής ∆ιακυβέρνησης.
Αισθανθήκαµε την ανάγκη να ανασύρουµε τη σχετική διήγηση από άρθρο στο Βήµα της Κυριακής, αρχές Ιουλίου, όταν ο κ. Πιερρακάκης αναλάµβανε το χαρτοφυλάκιο του υπουργού, όχι για να επαναλάβουµε µια ακόµα φορά την ίδια ιστορία, αλλά για να τονίσουµε πόσο στενή και άµεση σχέση έχει το χθες µε το σήµερα. Αρκεί ένα πέρασµα του υπουργού ή και του καθενός από µας, όχι µόνο στην ορεινή, νησιωτική και ξεχασµένη περιφέρεια αλλά και στα πιο πεδινά για να γίνει κατανοητό πόσο πίσω έχουν πάει τα πράγµατα για τους αγρότες τα τελευταία χρόνια, πόσο δύσκολα τα φέρνουν βόλτα οι αγροτικές κοινότητες σε όλη τη χώρα. Σε πολλές περιπτώσεις τα πράγµατα δεν διαφέρουν και πολύ από τη ζωηρή εικόνα… εκείνων των ξυπόλυτων παππούδων.
Πώς εµπλέκεται σε όλο αυτό ο κ. Πιερρακάκης; Τα πράγµατα έχουν πάει πίσω γιατί χάθηκε η υποστήριξη των αγροτών από τη δηµόσια διοίκηση (πού είναι άραγε οι παλιοί καλοί γεωπόνοι των ∆ιευθύνσεων Γεωργίας;) και ίσως ο ψηφιακός µετασχηµατισµός θα µπορούσε να την επαναφέρει. Γιατί απαξιώθηκαν οι παλιές καλές συνεταιριστικές δοµές και η αξιοποίηση της πληροφορικής θα µπορούσε να διευκολύνει την επανασυσπείρωση των αγροτών σε ανάλογους σχηµατισµούς. Γιατί µια κακόηχη συντεχνία του ΟΣ∆Ε καπηλεύεται το έλλειµµα συνεκτικότητας στις τάξεις των αγροτών, συντηρεί το εις βάρος τους διασπαστικό κλίµα, και λειτουργεί δια ίδιον όφελος.
Ο Κυριάκος Πιερρακάκης είναι απόφοιτος του ΜΙΤ, του Χάρβαρντ και του Οικονοµικού Πανεπιστηµίου Αθηνών, µε αντικείµενο σπουδών την τεχνολογική πολιτική, την πληροφορική και τη δηµόσια διοίκηση. Mέχρι πρόσφατα ήταν ∆ιευθυντής Ερευνών του οργανισµού έρευνας και ανάλυσης «διαΝΕΟσις» µέσω του οποίου εκπόνησε και δηµοσιοποίησε µιας σειρά µελετών µε έµφαση στην ανάπτυξη και στην ανασυγκρότηση της χώρας. Με καταγωγή από
τη Μανη, µεγάλωσε στα Κάτω Πατήσια, ενώ είναι απόφοιτος
του Λεοντείου Λυκείου Πατησίων. Είναι παντρεµένος και πατέρας τριών παιδιών.
