Ο Γιώργος Σπύρου έχει γράψει αδιαµφισβήτητα τη δική του παρακαταθήκη στην υπόθεση των σπόρων στην Ελλάδα, ενώ, σαν πνεύµα ανήσυχο που υπήρξε επιχείρησε γενναία βήµατα και σε ολόκληρη τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Αν θελήσει να αναζητήσει κανείς τους σταθµούς στην επιχειρηµατική του πορεία, που ξεκίνησε από το µικρό µαγαζάκι αγροτικών εφοδίων του πατέρα Σπύρου στην οδό Ζήνωνος, περνάει στην ίδρυση της ΕΠΕ το 1977, φθάνει στην εισαγωγή στο χρηµατιστήριο στα τέλη της δεκαετίας του ‘90 και στην εξάπλωση τα τελευταία χρόνια σε Βαλκάνια, Τουρκία και Μέση Ανατολή.
Με σπουδές στη Γεωπονική Αθήνας, τίµησε τη γεωπονική επιστήµη, αξιοποίησε τη γνώση του στην έρευνα των σπόρων, γέννησε αθάνατες ποικιλίες κηπευτικών (όπως η ΕΛΠΙ∆Α στη ντοµάτα) και βάµβακος (babylon, GW 4269 κ.α.), τα µετέτρεψε όλα αυτά σε επιχειρηµατικότητα, έχτισε άξια στελέχη, µοίρασε του σπόρους του σε όλο τον κόσµο.
Πάνω απ’ όλα αυτά βέβαια, µετράει ο άνθρωπος, Γιώργος Σπύρου, η βιβλική εκείνη µορφή που ενέπνεε σεβασµό, όταν σου έδινε την ευκαιρία να έρθεις σε επαφή µε το ανήσυχο πνεύµα του. Κι αν επιτρέπεται µια µικρή προσωπική αναφορά στον µεγάλο ιχνηλάτη των σπόρων, είχα τη χαρά να µοιρασθώ µαζί του ένα από τα τελευταία οράµατά του. Ήταν ένας σπάνιος αµπελώνας που ήθελε να δηµιουργήσει στην Τήνο, σε µια έκταση εκατό και πλέον στρεµµάτων σε µια προσπάθεια να αναβιώσει κάτι από τον ξεχασµένο αµπελώνα των Κυκλάδων. ∆εν ήθελε όµως να πάει στα τυφλά, γι’ αυτό φρόντισε να έρθει σε επαφή µε τους καλύτερους, στην ιστορία της αµπέλου, στην αναζήτηση του πολλαπλαστιαστικού υλικού, στη φυσιολογία του φυτού, στην οινολογία, έτσι ώστε να βγει κατί καλό, κάτι σπάνιο. Ακούραστος πάντα, είχε, θυµάµαι, κάθε φορά στις τηλεφωνικές µας συνήθως επικοινωνίες και µια καλή κουβέντα για την Agrenda, την εφηµερίδα που, όπως έλεγε, βάζει σε τάξη τα αγροτικά.
Η διαδροµή είχε βέβαια και δυσκολίες και µια εξ αυτών, ήταν οι τεράστιες υποχρεώσεις που δηµιουργούσε στον Αγροτικό Οίκο Σπύρου, η είσοδος στο Χρηµατιστήριο. Ήταν αυτό που έδωσε φτερά στην εταιρεία για να αναπτύξει πολύπλευρη δραστηριότητα στην έρευνα αναζήτησης νέων ποικιλιών σπόρων και ειδικά στις µεγάλες καλλιέργειες, ήταν επίσης αυτό που δεν άφηνε ποτέ ήσυχο έκτοτε τον κυρ Γιώργο, ώστε να γευτεί τη χαρά των επιτυχιών του.
Άλλωστε, µην ξεχνάµε ότι µε τις δυνάµεις και τη διορατικότητά του, η εταιρεία Σπύρου από το 1980 «µπήκε» στον τοµέα των σπόρων φυτών µεγάλης καλλιέργειας και από το 1990 στράφηκε δυναµικά προς την έρευνα και παραγωγή σπόρων και σποροφύτων, διευρύνοντας τις δραστηριότητές της στις αγορές της ευρύτερης λεκάνης της Μεσογείου.
Ίσως να µην έφυγε πλήρης ηµερών, έφυγε όµως γεµάτος, µέσα από µια πλούσια διαδροµή 78 ετών η οποία ξεκίνησε από την Ερµούπολη της Σύρου το 1941.
Ο Γιώργος Σπύρου γεννήθηκε στην Ερµούπολη Σύρου το 1941. Ο πατέρας του Σπύρος Σπύρου ήταν γεωπόνος και ιδρυτής του Αγροτικού Οίκου Σπύρου το 1947, που δραστηριοποιούνταν σε εκδόσεις γεωργικών βιβλίων αλλά και στην εµπορία αγροτικών εφοδίων µε έδρα την Αθήνα. Ο Γιώργος Σπύρου σπούδασε στο Γεωπονικό Πανεπιστήµιο Αθηνών. ∆ραστηριοποιήθηκε ως επιχειρηµατίας αναλαµβάνοντας και αναπτύσσοντας τον Αγροτικό Οίκο Σπύρου τα τελευταία 60 χρόνια.
