∆ηµήτρης Μανώσης
Ηγείται µιας ιδιαίτερης συνεργασίας παραγωγών που έχει αποδώσει καρπούς. Όπως λέει συχνά ο ∆ηµήτρης Μανώσης, η ιστορία αυτής της πολυµετοχικής ανώνυµης εταιρείας που λειτουργεί σαν οµάδα παραγωγών ξεκίνησε τότε που η ΕΑΣ πλήρωνε µε κλούβες. Ήταν τότε που µια χούφτα επιλεγµένοι αγρότες, κάθησαν σε ένα τραπέζι και αποφάσισαν να ιδρύσουν τη Ζευς Ακτινίδια Α.Ε., της οποίας το µετοχικό κεφάλαιο φθάνει τα 2,5 εκατ. ευρώ. Η λογική της οργάνωσης, λέει ο ίδιος, είναι ότι αν πρόκειται να γίνει επένδυση, θα γίνει γιατί είναι βιώσιµη και τα κρατικά - ευρωπαϊκά κονδύλια θα λειτουργήσουν ως συµπλήρωµα.
Υπάρχει ένας αυστηρός εσωτερικός κανονισµός. Στην Ζευς Ακτινίδια δεν διαπραγµατεύονται τις αρχές της οργάνωσης, εµπορεύονται µόνο ποιοτικά προϊόντα µε ορθολογική χρήση µέσων παραγωγής και σαν τελικό αποτέλεσµα «δουλεύουν» για την καλύτερη δυνατή τιµή στον παραγωγό. Φιλοσοφία της Ζευς είναι ότι ο παραγωγός είναι επιχειρηµατίας και δεν ακολυθούν την εµµονή κάποιων να θεωρούν τον παραγωγό φουκαρά.
Από το 1993 η οργάνωση είναι µπετόν, που σηµαίνει ότι όποιος δεν συµφωνεί φεύγει, επιµένει ο ∆ηµήτρης Μανώσης, τονίζοντας πως τους βοήθησε το ότι έκαναν πολυµετοχική ανώνυµη εταιρεία.
Σε ποια αγορά απευθύνονται, τον ρωτούν, σε όµορες χώρες της Βαλκανικής, της Ανατολής ή χώρες µε υψηλές ποιοτικές απαιτήσεις; Και ο πρόεδρος της οργάνωσης ξεκαθαρίζει ότι το ζήτηµα είναι η ποιότητα. Κι όταν λέµε ποιότητα, εξηγεί, δεν φτάνει µόνο το χρώµα, είναι και η συσκευασία και η αυστηρή τήρηση των προγραµµάτων. Ακόµα και πώς θα σηκώσεις το τηλέφωνο όταν µιλάς µε τον πελάτη, είναι ποιότητα. Ισχύει δηλαδή ό,τι και µε τη γυναίκα του Καίσαρα, δεν φτάνει να είναι, πρέπει και να φαίνεται τίµια.
Η φιλοσοφία της οργάνωσης έχει το moto: «Αν δεν µπορούµε να προπορευτούµε των εξελίξεων, να τις ακολουθούµε γοργά». Πάνω σ’ αυτό το 2000 η Ζευς Ακτινίδια έκανε µια µεγάλη αναδιάρθρωση. Ο καπνός ήταν κυρίαρχη καλλιέργεια στην Πιερία και η οργάνωση είχε τότε 100.000 στρέµµατα. Βρήκαν διέξοδο στο επιτραπέζιο σταφύλι, όχι στην τύχη, αλλά λαµβάνοντας υπόψιν τις εδαφοκλιµατολογικές συνθήκες της περιοχής. Έφεραν τα Crimson και σήµερα όλη η παραγωγή εξάγεται. Ούτε ένα κιλό δεν πουλιέται στην Ελλάδα, διευκρινίζει ο Μανώσης.
Κάπως ανάλογα κινήθηκαν και στο ακτινίδιο. Η κυρίαρχη ποικιλία είναι η Ηayward, ωστόσο αντιλήφθηκαν έγκιρα ότι η κατανάλωσή της έχει χτυπήσει ταβάνι. Οι καταναλωτές της Μέσης και Άπω Ανατολής προτιµούν γλυκά και εύγευστα ακτινίδια. Γι’ αυτό οι άνθρωποι της Ζευς Ακτινίδια µιµήθηκαν τους Νεοζηλανδούς, που έκαναν τα πρώτα κιτρινόσαρκα ακτινίδια και έφτιαξαν δύο ποικιλίες. Από φέτος µάλιστα καλλιεργούν και περισσότερα στρέµµατα. Μπολιάζουν για να έχουν γρήγορα παραγωγή, να δοκιµαστεί το προϊόν, µε στόχο να ’ρθουν πίσω τα λεφτά των 7-8 ετών που ξοδεύτηκαν για την έρευνα.
*ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο ∆ηµήτρης Μανώσης 68 ετών, γεννήθηκε στην Καρίτσα Πιερίας. Το 1991 ιδρύει την πολυµετοχική ανώνυµη εταιρεία Ζευς Ακτινίδια Α.Ε., µια καθετοποιηµένη οργάνωση, που δραστηριοποιείται στην παραγωγή, συλλογή και τυποποίηση αγροτικών προϊόντων (ακτινίδια, δαµάσκηνα, σταφύλια). Έχει διατελέσει µέλος του ∆Σ της Πιερικής Αναπτυξιακής ΑΕ, αντιπρόεδρος και µέλος του ∆Σ του Ινστιτούτου Στρατηγικής Ανάπτυξης Πιερίας, µέλος του ∆Σ του Συνδέσµου Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος και µέλος του Συµβουλίου Αγροτικής Πολιτικής του υπουργείου Γεωργίας ως εκπρόσωπος του ΣΕΒΕ.
Προσωπογραφία του Γιάννη Πανάγου.
