Είχε το χάρισμα να ενώνει

Βαγγέλης Μπούτας

Βιογραφικό
Γεννήθηκε το 1954 στη Μητρόπολη Καρδίτσας. Βαµβακοκαλλιεργητής για το µεγαλύτερο µέρος της επαγγελµατικής του πορείας, επέλεξε τα τελευταία χρόνια να κάνει στροφή στην αµπελουργία
και την παραγωγή κρασιού, έχοντας φτιάξει και ένα µικρό οινοποιείο. Υπήρξε επί χρόνια µέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, ενώ διατέλεσε και Βουλευτής Καρδίτσας µε το ίδιο κόµµα δύο φορές. Έγινε γνωστός στο ευρύτερο κοινό για την µακροχρόνια συνδικαλιστική δράση, όντας και πρόεδρος της Ενωτικής Οµοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Καρδίτσας (Ε.Ο.Α.Σ.Κ.) και µέλος της γραµµατείας της Παναγροτικής Αγωνιστικής Συνεργασίας (Π.Α.ΣΥ.).

Έσβησε… η µηχανή για τον Βαγγέλη Μπούτα, σώπασαν οι κόρνες των τρακτέρ στον κόµβο της Νίκαιας. Ο άνθρωπος που συνέδεσε τη ζωή του µε το αγροτικό κίνηµα των µπλόκων και που τίµησε τον όρκο του µε την αριστερά και ειδικότερα µε το ΚΚΕ, έφυγε το πρωί της Παρασκευής 18 Σεπτεµβρίου, νικηµένος από την επάρατο νόσο.

Μαζί µε την οικογένειά του και τους στενούς του συναγωνιστές και συντρόφους, ολόκληρη η αγροτική Ελλάδα θρηνεί τον σύγχρονο αγωνιστή της µικροµεσαίας αγροτιάς, όπως έλεγε πάντα, τον «στρατηγό» που δεν πρόδωσε ποτέ το στράτευµά του και το σκοπό που αυτό υπηρετούσε.

Εµβληµατική µορφή των µπλόκων της Βιοκαρπέτ, από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 και εντεύθεν, ο Βαγγέλης Μπούτας κράτησε ψηλά τη σηµαία του αγροτικού αγώνα. Είχε µάλιστα έναν τρόπο να δίνει το δικό του προσωπικό και ανθρώπινο στίγµα στις επιταγές του συνδικαλισµού αλλά και της γραµµής του κόµµατος από το οποίο προέρχονταν και του οποίου παρέµεινε πιστός, µέχρι το τέλος. Είχε πάντα έναν τρόπο να συµβιβάζει τα πράγµατα χωρίς να υποχωρεί, να σπρώχνει το… τενεκεδάκι των διεκδικήσεων παρακάτω, χωρίς να ξεχνάει στιγµή τους ανθρώπους που τον εµπιστεύθηκαν.

Όσοι τον έζησαν από κοντά, όπως και όλη η Ελλάδα που τον γνώρισε από τα βραδινά δελτία της τηλεόρασης τις δύσκολες ώρες του αγώνα, θα τον θυµούνται σαν τον αυθεντικό εκφραστή του κάµπου. Με τα δασιά, άσπρα του γένια, τα ροδοκόκκινα µάγουλα, το σκούρο πανωφόρι, ριγµένο πάντα στην πλάτη, το τσιγάρο στο στόµα και το χαµόγελο στα χείλη.

∆εν υπάρχει αµφιβολία ότι η προσωπικότητά του ξεπέρασε τα στενά όρια του κόµµατος, στις τάξεις του οποίου ανδρώθηκε και του οποίου τη γραµµή ουδέποτε θέλησε να παραβλέψει. Την ίδια ώρα ωστόσο, η προσωπικότητά του προσέλκυε και κινητοποιούσε δυνάµεις πέραν των κοµµατικών τειχών κι αυτό είναι που τον έκανε να ξεχωρίζει. Τον διέκριναν πάντα οι αρχές και η συνέπεια.

Κι αυτό είναι η παρακαταθήκη του και το παράδειγµά του.

Βαγγέλη, καλό σου ταξίδι…

Προσωπογραφία από τον Γιάννη Πανάγο