Είναι πολλά τα όβολα στα γέρικα άλογα

Ο αριθμός των εκτρεφόμενων αλόγων παγκοσμίως παρουσιάζει συνεχή κάμψη, κυρίως λόγω εκμηχάνισης της γεωργίας στις αναπτυσσόμενες χώρες, με αποτέλεσμα τα 75 εκατ. που εκτρέφονταν το 1950 να μειωθούν στα 58 εκατ. το 2007.

Στις ανεπτυγμένες χώρες ένα ποσοστό αλόγων που δεν συνδέεται με αγροτικές ή άλλες συναφείς εργασίες διατηρείται για σπορ, ευχαρίστηση, αγροτουρισμό κ.λπ. Σε περιόδους ύφεσης, όπως π.χ. το 2008, ο πληθυσμός των αλόγων της κατηγορίας αυτής μειώνεται λόγω του υψηλού κόστους συντήρησής τους. Τα άλογα αυτά περνάνε στην κατηγορία των λεγόμενων «ανεπιθύμητων» στα οποία προστίθενται τα μεγάλης ηλικίας, τα τραυματισμένα και τα αποσυρθέντα από τον ιππόδρομο.

Τα άλογα, λοιπόν, που αποσύρονται από τη γεωργία και τα λοιπά ανεπιθύμητα, πλην αυτών που αποσύρονται από τον ιππόδρομο, οδηγούνται σε ειδικά σφαγεία και το κρέας τους πηγαίνει για ανθρώπινη κατανάλωση. Σε κάποιες χώρες όπου δεν επιτρέπεται η σφαγή των αλόγων, όπως π.χ. στις Η.Π.Α., γίνεται εξαγωγή τους σε άλλες χώρες (π.χ. Καναδά, Μεξικό).

Τα άλογα του ιππόδρομου δεν επιτρέπεται να σφαγούν λόγω κάποιων φαρμακευτικών ουσιών που χρησιμοποιούνται, οι οποίες έχουν μεγάλο χρόνο αποβολής (2-3 μήνες) από τον οργανισμό των ζώων. Έτσι πωλούνται σε ιδιώτες (για σπορ, ευχαρίστηση, τουρισμό) ή τους γίνεται ευθανασία.

Ένα μικρό ποσοστό αλόγων, που οδηγείται στα σφαγεία, προέρχεται από ειδικές εκτροφές, σκοπός των οποίων είναι η παραγωγή κρέατος ποιότητας όπως γίνεται με  άλλα παραγωγικά ζώα. Τα άλογα αυτά σφάζονται σε ηλικία 12-30 μηνών.

Το κρέας αλόγου καταναλώνεται μόνο σε κάποιες από τις ευρωπαϊκές χώρες όπως π.χ. Ιταλία, Γαλλία και Βέλγιο, σε ειδικά σφαγεία και κρεοπωλεία. Η κατανάλωση, όμως, παρουσιάζει κάμψη, αφού από 332.000 τόνους το 2005 μειώθηκε στους 300.000 τόνους το 2010. Το ποσοστό αυτάρκειας σε κρέας αλόγου στην ΕΕ είναι 33,3 % και η μέση ετήσια κατανάλωση είναι 0,4 κιλά /άτομο.

Με την υπάρχουσα κρίση αναμένεται αύξηση των «ανεπιθύμητων» αλόγων και γι’ αυτό λαμβάνονται προληπτικά μέτρα. Η σφαγή για ανθρώπινη κατανάλωση θεωρείται ως ο καλύτερος και ο πλέον οικονομικός και έννομος τρόπος απόσυρσης.

Το κρέας του αλόγου θεωρείται ως «ιδιαίτερης» ποιότητας, υψηλής θρεπτικής αξίας, χαμηλής περιεκτικότητας σε λίπος, για την παραγωγή του οποίου δεν χρησιμοποιούνται αυξητικοί παράγοντες ή άλλα πρόσθετα. Το κρέας αλόγου χαρακτηρίζεται από υψηλότερη περιεκτικότητα σε νερό, πρωτεΐνες, γλυκογόνο, βιταμίνη Β12 και σίδηρο και χαμηλότερη σε λίπος (0,5–3%) και χοληστερίνη, συγκριτικά με το μοσχαρίσιο.

Γιατί τόση αναστάτωση λοιπόν;
Αφού το κρέας αλόγου έχει τόσα θετικά χαρακτηριστικά γιατί προκλήθηκε τόση αναστάτωση; Για δύο λόγους: α. Διότι ένα ποσοστό αλόγων προέρχεται από τον ιππόδρομο παράνομα, επιβαρημένο με φαρμακευτικές ουσίες επιβλαβείς για τον καταναλωτή και β. Η ανάμειξή του με μοσχαρίσιο κρέας αποτελεί νοθεία. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι ο καταναλωτής πρέπει να γνωρίζει τι ακριβώς αγοράζει.

Του Γεώργιου Ζέρβα (Καθηγητή Φυσιολογίας Θρέψεως, διατροφής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών)