Αφετηρία και αυτή τη φορά η επίµονη άρνηση ενός από τα δύο µεγάλα διϋλιστήρια της χώρας να παραλάβει τις ποσότητες που παίρνει εδώ και χρόνια από τα βιοντιζελάδικα. Η διελκυστίνδα ξεκίνησε από την προηγούµενη χρονιά για λίγο καιρό η κατάσταση ισορρόπησε, το τελευταίο διάστηµα, ωστόσο παίρνει νέες διαστάσεις και απειλει να «τινάξει στον αέρα» την υπόθεση των ενεργειακών καλλιεργειών στη χώρα µας. Έτσι, ελαιοκράµβη και ηλίανθος που µετά κόπων και βασάνων αναπτύχθηκαν στη χώρα την τελευταία 15ετία, κινδυνεύουν εκ νέου να αποδεκατιστούν, υπό το βάρος της πίεσης που δέχεται αυτό το διάστηµα η πρώτη ύλη για την παραγωγή βιοκαυσίµων.
Η υπόθεση έχει πολλές πτυχές, ωστόσο, η κατάρρευση των διεθνών τιµών του πετρελαίου, ειδικά µετά την εκδήλωση της πανδηµίας, οδηγεί σε ευρύτερη επανεξέταση των πολιτικών που εφαρµόζουν τα τελευταία χρόνια τα διϋληστήρια µε µια εξ αυτών την υπόθεση της τιµολόγησης των πρώτων υλών για την παραγωγή βιοκαυσίµων.
Να αναφερθεί εδώ πάντως ότι το όλο θέµα αντανακλά και στην µεταξύ των επιχειρήσεων διαχείρισης των πρώτων υλών για την παραγωγή βιοντίζελ. Η πρωτοβουλία για παράδειγµα, της Agroinvest να ανεβάσει στις αρχές της χρονιάς τον δείκτη της τιµής παραγωγού, προσφέροντας σε συνεργασία µε την Ένωση Ορεστιάδας για τον ηλίανθο, συµβάσεις µε τιµή (παραγωγού) στα 37 λεπτά το κιλό, είναι κάτι που απασχόλησε ιδιαίτερα τους συντελεστές του κλάδου εκείνη την περίοδο. Βέβαια, την τιµολογιακή πολιτική των συµβολαίων της Agroinvest υποχρεώθηκαν να ακολουθήσουν στη συνέχεια και οι άλλες επιχειρήσεις του κλάδου. Μόνο που τα κόστη δεν είναι τα ίδια σε όλες τις περιπτώσεις. Η Agroinvest π.χ. διαθέτοντας δικό της λιµάνι και µεγάλη οικονοµική επιφάνεια, είναι σε θέση να βγει στην αγορά µ’ αυτά τα κόστη σε ότι αφορά στην τιµή της πρώτης ύλης και εν προκειµένω των σπόρων ηλιάνθου. ∆εν ισχύει το ίδιο για όλες και ειδικά για τις µικρότερες επιχειρήσεις του κλάδου. ∆εν αποκλείεται µάλιστα, πτυχές της «σκληρής στάσης» που ακολουθεί συγκεκριµένο διϋλιστήριο, να έχει να κάνει και µε την ειδικότερη σχέση που αυτό διατηρεί µε κάποιους εκ των συντελεστών του κλάδου. Την ίδια ώρα, όπως δηλώνει ο πρόεδρος του Συνδέσµου Βιοκαυσίµων και Βιοµάζας Ελλάδας, Γιάννης Τυχάλας, το θέµα είναι η στάση την οποία τηρούν απέναντι σε όλα αυτά τα υπουργεία Ενέργειας - Περιβάλλοντος και Αγροτικής Ανάπτυξης. Το πρώτο οφείλει να διαφυλάξει την οµαλή παραγωγή βιοκαυστίµων προς χάριν του περιβάλλοντος και το δεύτερο να προασπίσει τις ενεργειακές καλλιέργειες σε µια εποχή του ο παραγωγός δεν έχει πολλές λύσεις.
