Ανώμαλη προσγείωση για σκληρό τα 365 ευρώ του διαγωνισμού Τυνησίας

Την κάθετη πτώση της Φότζια στα 400 ευρώ ο τόνος ακολούθησε η αγορά από την Τυνησία 75.000 τόνων σκληρού προς 428 δολάρια ο τόνος παραδοτέα σε λιµάνι τους (δηλαδή 392 ευρώ τιμή CIF), επίπεδα τιµών τα οποία αντιστοιχούν σε 365 ευρώ ο τόνος FOB λιµάνι µας. Σύµφωνα µε πληροφορίες ο γνωστός έµπορος Casillo πούλησε τα περισσότερα, με σιτάρια τουρκικής και καζακστάνικης προέλευσης.

Σε αυτό το κλίµα, τα αίτια της πτώσης αναζητούνται πέρα από τις εξελίξεις στον Καναδά, όπου οι εκτιµήσεις της παραγωγής δείχνουν µια µειωµένη µεν σοδειά, όχι όµως σε βαθµό που να υποστηρίζει τις τιµές Ιουλίου.

Βέβαια, οι τιµές σκληρού σίτου στον Καναδά, έγραψαν απώλειες µόλις 5 ευρώ ο τόνος, σε αντίθεση µε τη Φότζια και τη Μπολόνια που έσβησε 60 ευρώ έκαστες. Οι νέες τιµές σκληρού σίτου στον Καναδά, διαµορφώνονται πλέον στα 355 ευρώ ο τόνος, έναντι των 360 τις προηγούµενες εβδοµάδες, κάτι που τοποθετεί σε επίπεδα τιµών άνω των 440 ευρώ τα FOB.

Το ρεπορτάζ αναφέρει την εισαγωγή σκληρού σίτου στην Ιταλία µε τιµές παράδοσης 390 ευρώ ο τόνος. Για την ακρίβεια, τις τελευταίες εβδοµάδες, 10 καράβια φορτωµένα µε καλής ποιότητας σκληρά σιτάρια από το Καζακστάν, την Τουρκία και άλλους αντίστοιχους προορισµούς, κατέφθασαν στο λιµάνι του Μπάρι και της Μανφρεντόνια, µια εξέλιξη που αναδεικνύει σε ενηµερωτικά της σηµειώµατα και η Coldiretti, το τριτοβάθµιο συνεταιριστικό όργανο των Ιταλών αγροτών.

Με την φυσική αγορά στην Ιταλία, να βρίσκει ικανές ποσότητες και σε εξαιρετικά ανταγωνιστικές τιµές, ήταν θέµα χρόνου τα 500 και 510 ευρώ ο τόνος για τα καναδέζικα και τα 460 ευρώ για την ιταλική παραγωγή να αποτελέσουν παρελθόν. Οι καραβιές από το Καζακστάν και την Τουρκία συνέπεσαν µε τις επίσηµες ανακοινώσεις της στατιστικής υπηρεσίας του Καναδά για µια παραγωγή κοντά στους 4,3 εκατ. τόνους σκληρού σίτου, πάνω από τις αρχικές ανησυχίες που εκφράστηκαν στην αγορά για υποχώρηση κοντά στους 3,7 µε 3,9 εκατ. τόνους.

Με άλλα λόγια, φαίνεται ότι διαθεσιµότητες υπάρχουν, ενώ και η προσφορά σε βάθος 12µηνού µπορεί να υποστηρίξει τον εφοδιασµό µύλων και βιοµηχανιών, χωρίς να ξεφύγει η αγορά µε τρόπο παρόµοιο µε εκείνον του 2021-2022 όταν η συγκοµιδή Καναδά βρέθηκε κάτω από τους 3 εκατ. τόνους.

Οι νέες ισορροπίες, τοποθετούν τις τιµές παραγωγού στην Ελλάδα, στα 35 λεπτά το κιλό και µάλιστα για την πρώτη ποιότητα, που είναι λιγοστή. Άνθρωποι της αγοράς εκτιµούν ότι οι πιέσεις θα ενταθούν τις επόµενες ηµέρες, καθώς θα κορυφώνεται και η συγκοµιδή στον Καναδά, µε δεδοµένο µάλιστα, ότι αρκετές ανάγκες καλύφθηκαν µέσα στον πανικό που ακολούθησε τον ευρωπαϊκό αλωνισµό.

Το γύρισµα στην αγορά ήταν λίγο έως πολύ αναµενόµενο εξαιτίας και ακόµα µιας συνθήκης, που σχετίζεται µε τα µαλακά σιτάρια. Αν και πρόκειται για δυο ανεξάρτητες αγορές, υπάρχει ένας παραλληλισµός που επιβάλει τον συσχετισµό των τιµών. Πιο απλά, δεν γινόταν το µαλακό σιτάρι να εµπορεύεται στα 220 µε 250 ευρώ το κιλό και το σκληρό µε 460 έως 51 ευρώ το κιλό. Η ψαλίδα θα έπρεπε να κλείσει, κάτι που εξηγεί και την εντύπωση µιας επερχόµενης διόρθωσης στις τιµές σκληρού σίτου που είχε αναπτυχθεί τις τρεις εβδοµάδες κατά τις οποίες η Φότζια και η ιταλική αγορά εν γένει ήταν κλειστές.

Σε αυτήν την µεταβλητή, υπάρχει ακόµα µια οµοιότητα που ταλαιπωρεί τις ευρωπαϊκής προέλευσης παραγωγές τόσο σκληρού όσο και µαλακού σίτου. Ρωσία στα µαλακά σιτάρια και Καζακστάν στο σκληρό, κρατούσαν τα ηνία σε διεθνές επίπεδο λόγω εξαιρετικά χαµηλών τιµών, που υποχρέωσαν σε µια αναπροσαρµογή των ευρωπαϊκών FOB ακόµα και κάτω από τα 260 ευρώ ο τόνος στο µαλακό σιτάρι (έναντι των 270 ευρώ της Ρωσίας), πριν ξεκινήσουν µερικές πρώτες δουλειές για τους Ευρωπαίους εξαγωγείς. Κάτι αντίστοιχο αποδείχθηκε πως συµβαίνει στην περίπτωση του σκληρού σίτου, µε την Τουρκία πρώτα και στη συνέχεια το Καζακστάν να κερδίζουν το ενδιαφέρον των Ιταλών µεσιτών ήδη από τις αρχές Αυγούστου, έναντι του ελληνικού, του ιταλικού αλλά και του καναδέζικου σκληρού.

Οι συσχετισµοί τις αγοράς µαλακού σίτου δεν αποκλείεται να επιβαρυνθούν περαιτέρω κατά το προσεχές διάστηµα, αφού Ρωσία και Τουρκία αναζητούν τώρα εναλλακτικές για τις θαλάσσιες οδούς της Μαύρης Θάλασσας, ή αλλιώς µια νέα συµφωνία σιτηρών, που θα µπορούσε να πιέσει και άλλο τις τιµές. Βέβαια, όπως φάνηκε στην πράξη, η επίδραση της λήξης της συµφωνίας τον περασµένο Ιούλιο, ανέβασε τις τιµές µόλις για µερικές ηµέρες, µε την πτώση να ξεκινά καθώς µε τον έναν ή άλλο τρόπο τα ουκρανικά σιτάρια έβρισκαν «πέρασµα» για τις ευρωπαϊκές και παγκόσµιες αγορές.