Διατηρείται το ενδιαφέρον στο σκληρό σιτάρι χαμηλά αποθέματα Καναδά

Αυτή η συνθήκη µπορεί να εξηγεί την απουσία µεταβολής στις τιµές της λίστας Φότζια για το σκληρό σιτάρι για δεύτερη συνεχόµενη εβδοµάδα µετά την κατακόρυφη πτώση στις 30 Αυγούστου. Για την ακρίβεια, όλοι οι διεθνείς δείκτες που διαµορφώνουν και τις εγχώριες τιµές σκληρού σίτου, εµφανίζουν είτε αµελητέες µεταβολές είτε πλήρη στασιµότητα των τιµών στα επίπεδα µε τα οποία ξεκίνησαν να γίνονται δουλειές στη φυσική αγορά από τις αρχές Σεπτεµβρίου.

Ως γνωστόν, οι τιµές αυτές αφορούν σε 395 έως 400 ευρώ ο τόνος για τα ποιοτικά σκληρά σιτάρια στην Ιταλία, τα καναδέζικα σιτάρια στο Μπάρι, όπου πλέον βρίσκει κανείς σκληρό σιτάρι Καναδά µε 15% πρωτεΐνη µε 495 έως 500 ευρώ ο τόνος, έναντι των 540 και 560 ευρώ ο τόνος που πλήρωσε η φυσική αγορά µέχρι και τις πρώτες εβδοµάδες Αυγούστου. Οι παράγοντες αυτοί επιτρέπουν τιµή έως 32 λεπτά για το ελληνικό σκληρό σιτάρι, ωστόσο οι περισσότεροι µεσίτες προσφέρουν 30 λεπτά εδώ και δύο εβδοµάδες. Σε κάθε περίπτωση, τη δεδοµένη στιγµή, η ζήτηση φαίνεται να απουσιάζει, τουλάχιστον στην εγχώρια αγορά, πράγµα που µπορεί να σηµαίνει ότι µύλοι και εµπόριο, έχοντας καλύψει τις ανάγκες τους µέσα στον πανικό της ανόδου τον Ιούλιο, κρατάνε άµυνες για τον επόµενο γύρο αγορών τους, µε τις προθέσεις τους για µουαγιέν να αφήνουν λίγα περιθώρια ανόδου.

Ωστόσο, σε περίπτωση που η διαµόρφωση των τιµών επιστρέψει στις διαθέσεις των Καναδών, δεν αποκλείεται οι τιµές να δοκιµάσουν κάτι καλύτερο, ωστόσο πρόκειται για ένα µάλλον µακρινό σενάριο.

Μάλιστα, στον Καναδά εξακολουθούν να προειδοποιούν ότι τα αποθέµατα σκληρού σίτου δεν βρέθηκαν ποτέ ξανά σε χαµηλότερα επίπεδα από αυτά στα οποία βρίσκονταν στα τέλη Ιουλίου, δηλαδή κάτι λιγότερο από 400.000 τόνους, ένα στοιχείο το οποίο δεν θα µπορούσε να αποτύχει στο να επηρεάσει τις τιµές τους επόµενους µήνες, αφού αυτήν την περίοδο το κλίµα εναπόκειται στις προοπτικές της τελικής διαπίστωσης γύρω από την παραγωγή. Προς το παρόν γίνεται λόγος για µια παραγωγή της τάξης των 4,26 εκατ. τόνων.

Ένας ακόµα παράγοντας ανόδου στον οποίον εστιάζουν εύστοχα οι Financial Times, αν και αφορά στις τιµές µαλακού σίτου, έχει να κάνει µε την Ουκρανία. Οι χαµηλές τιµές, που πλέον έχουν χάσει όλο το πριµ που έφερε η ρωσική εισβολή, σε συνδυασµό µε το υψηλό κόστος εξαγωγής που φέρνει η παράκαµψη µέσω ∆ούναβη από το λιµάνι Ιζµαήλ στο λιµάνι της Κωνστάντας, αλλά και τα απαγορευτικά ασφάλιστρα, έρχονται να αποθαρρύνουν τις αγροτοβιοµηχανίες της εµπόλεµης χώρας στην επανασπορά.

Τα µεταφορικά των 120 δολαρίων σχεδόν που συνεπάγεται η επισφαλής λύση του ∆ούναβη, σε συνδυασµό µε τη διαρκή πίεση των τιµών από τη Ρωσία, δείχνει πως το ενδιαφέρον των Ουκρανών για σπορά µαλακού σίτου στο µέλλον φθίνει, σε µια συνθήκη που δεν αποκλείεται να επαναφέρει το επόµενο δωδεκάµηνο ένα νέο ράλι τιµών.