Διαγωνισμός αποφόρτισης τιμών σκληρού σίτου από Τυνησία για 100.000 τόνους στα 395 ευρώ λιμάνι τους
Το ρεπορτάζ θέλει τις ποιότητες που πωλήθηκαν να αφορούν σε «70άρια σκληρά» δηλαδή πρώτης ποιότητας σκληρό σίτο με 70% υαλώδη, που αυτήν τη στιγμή, μόνο ο Καναδάς και η Τουρκία διαθέτουν, κάτι που με δεδομένη και την εμπλοκή Cassilo, δείχνει μάλλον την Τουρκία, αφού ο Καναδάς δεν πουλάει τόσο χαμηλά.
Η εξέλιξη αυτή, έρχεται να αποφορτίσει αν όχι πιέσει κι άλλο τις τιμές για τα σκληρά σιτάρια της Ευρώπης. Ήδη στην Ελλάδα, η τιμή παραγωγού έχει χάσει τα 30 λεπτά το κιλό, με τις τελευταίες προσφορές εμπόρων σε παραγωγούς να κυμαίνονται στα 28 με 29 λεπτά το κιλό. Προς το παρόν, δεν έχουν γίνει δεκτές τέτοιες τιμές για τα εγχώρια σκληρά σιτάρια, τα οποία ωστόσο δυσκολεύονται στο εξαγωγικό κομμάτι λόγω της ποιοτικής ανομοιογένειας που χαρακτηρίζει τη φετινή παραγωγή. Στο μεταξύ, τα ελληνικά FOB έχουν υποχωρήσει στα 320 ευρώ ο τόνος από τα 350 ευρώ που ήταν τις προηγούμενες δύο εβδομάδες.
Αναλυτές δεν αποκλείουν η υποχώρηση αυτή, να περάσει και στην επόμενη λίστα τιμών της Φότζια, η οποία άλλωστε ήδη βρίσκεται στα 375 ευρώ ο τόνος για τη δεύτερη ποιοτική κατηγορία έπειτα από απώλειες 15 ευρώ ο τόνος την περασμένη εβδομάδα, με την πρώτη ποιότητα να χάνει τότε 5 ευρώ ο τόνος διαμορφώνοντας τα 395 ευρώ.
Ο τελευταίος διαγωνισμός της Τυνησίας, τον περασμένο Αύγουστο ήταν στα 420 δολάρια C&F, ενώ στις αρχές Αυγούστου, η Αλγερία είχε ακυρώσει διαγωνισμό για 50.000 τόνους αξιολογώντας τις τιμές τότε ως πολύ υψηλές.
Μένει να φανεί ο τρόπος με τον οποίο θα αντιδράσει ο Καναδάς σε αυτήν τη συνθήκη της αγοράς, αφού οι παράγοντες της αγοράς που δραστηριοποιούνται εκεί, έχουν ποντάρει σε ένα ανοδικό γύρισμα της αγοράς, το οποίο ωστόσο, όχι μόνο δεν φάνηκε, αλλά δείχνει να αποκτά την αντίθετη κατεύθυνση. Αναλυτές εκτιμούν ότι ειδικά σε χώρες της Βόρειας Αφρικής, οι τιμές του Καναδά δεν διευκολύνουν τον εφοδιασμό τους, μιας και το ακριβό δολάριο και τα περιορισμένα συναλλακτικά αποθέματα τους, δεν τους επιτρέπουν να ακολουθήσουν τις τιμές των Καναδών.
Από την άλλη, στις ευρωπαϊκές αγορές, το μομέντουμ συνοψίζεται στο «no pressure», δηλαδή, καμία πίεση από πλευράς αγοραστών να αγοράσουν, με τους περισσότερους μύλους και βιομηχανίες ζυμαρικών, να είναι προς το παρόν καλυμμένες ως προς τις ανάγκες τους για πρώτη ύλη.
