Το δεδοµένο είναι πως η πλειοψηφία της παγκόσµιας παραγωγής µοιράζεται σε 3 χώρες (Ιταλία, Τουρκία και Καναδάς) και η συνθήκη αυτή επιτρέπει στο σκληρό σιτάρι να διαµορφώνει πάνω-κάτω δικούς του όρους εµπορίας, µακριά από την θετική ή αρνητική πραγµατικότητας των υπολοίπων δηµητριακών.
Ο Καναδάς αναµένει παραγωγή κοντά στους 5,3 εκατ. τόνους από Σεπτέµβριο, κάπως µειωµένη συγκριτικά µε τους 5,8 εκατ. τόνους της περσινής χρονιάς. Να σηµειωθεί πως οι εκτιµήσεις των ιδιωτών αναλυτών κάνουν λόγο ακόµη και για µεγαλύτερη σοδειά την επόµενη χρονιά, στο όριο των 6 εκατ. τόνων, ωστόσο για να συµβεί αυτό η µέση απόδοση θα χρειαστεί να κυµανθεί σε υψηλότερα από το αναµενόµενο επίπεδα, ενώ οι ιδιώτες Καναδοί έχουν το συνήθειο να πέφτουν έξω. Η εκτίµηση των 5,3 εκατ. τόνων αποτελεί επίσηµο νούµερο από το Υπουργείο Γεωργίας.
Ξεφυλλίστε σε υψηλή ανάλυση το φύλλο 1009 της Agrenda
Επιστροφή στο 2022 για την Τουρκία;
Οι πληροφορίες από την Τουρκία είναι συγκεχυµένες, τόσο για τις τιµές, όσο και για τις προοπτικές της επόµενης σοδειάς.
Καταρχάς, οι τοπικές τιµές (παραγωγού) αργά µέσα στη σεζόν για τις καλές ποιότητες πλέον παίζουν γύρω από τις 13.500 λίρες ανά αµερικανικό τόνο, δηλαδή γύρω 370 δολάρια ανά αµερικανικό τόνο ή αλλιώς στα… 395 ευρώ ανά µετρικό τόνο, επίπεδα δυσθεώρητα. Οι τιµές εξαγωγής (FOB) στο ελεύθερο εµπόριο παίζουν αρκετά χαµηλότερα, περί των 325 µε 340 ευρώ ο τόνος, τιµές υψηλότερες των υπολοίπων, στοιχείο που διευκολύνει την παραµονή της Φότζια στα 342 ευρώ τιµή αποθήκης για την πρώτη ποιότητα.
Όσον αφορά τώρα τη σοδειά που έρχεται, ενώ µέχρι πριν λίγες εβδοµάδες οι Τούρκοι αναλυτές διέδιδαν µέσω Χ την αισιοδοξία τους για σοδειά 4,5+ εκατ. τόνων, πλέον οι ίδιοι έχουν κάνει στροφή 180 µοιρών και εκφράζουν σοβαρές ανησυχίες τους για την απουσία βροχής. Στις επίσηµες εκτιµήσεις της, η Τούρκικη Αρχή Σιτηρών καταγράφει 4% µείωση στρεµµάτων µε σκληρό σιτάρι το 2025, σε συνέχεια µιας αύξησης κατά 5,5% το 2024, που απέδωσε 4,4 εκατ. τόνους.
Στις τελευταίες 2 σεζόν, η χώρα έβγαλε πάνω από 4 εκατ. τόνους λόγω επέκτασης της καλλιέργειας σκληρού σίτου στα Νοτιοανατολικά και Ανατολικά της χώρας. Το θέµα εδώ είναι πως η Ανατολική Τουρκία πλήττεται εδώ και 4-5 µήνες από ένα µακρόσυρτο κύµα ανοµβρίας που θα µπορούσε να περιορίσει σηµαντικά τις αποδόσεις, έχοντας στα υπόψιν πως τα περισσότερα χωράφια στη χώρα καλλιεργούνται ξερικά.
Υπάρχει βέβαια άπλετος χρόνος µέχρι τον Μάιο για να αντιστραφεί η κατάσταση, όµως για την ώρα οι εκτιµήσεις παραγωγής συγκλίνουν στους 3,5 µε 3,8 εκατ. τόνους, σχεδόν 700.000 τόνους κάτω από τη φετινή σεζόν. Οι πιο έµπειροι του χώρου, εκτιµούν πως η ξηρασία αυτή είναι ο λόγος που η Τουρκία επέκτεινε την απαγόρευση εισαγωγών µέχρι το Μάιο, καθώς είναι ορατό το ενδεχόµενο µιας ιδιαίτερα κακής σοδειάς. Πάντως, η χώρα έχει ήδη κινητοποιηθεί και έχει χτίσει αποθέµατα ίσως και πάνω από 1 εκατ. τόνους, ώστε να έχει σε κάθε σενάριο την απαραίτητη ευελιξία. Άλλωστε, διαθέτει υπερεπάρκεια.
Στους 1,1 εκατ. τόνους η Ελλάδα λέει η COCERAL
Μία σοδειά εφάµιλλη σε όγκο µε τους Τούρκους, προβλέπει η COCERAL για την Ιταλία βάσει νέων 4µηνων εκτιµήσεων, γύρω στους 3,5 εκατ. τόνους, αυξηµένη δηλαδή κατά 120.000 τόνους συγκριτικά µε το 2024. Για την Ελλάδα, τα επίκαιρα νούµερα µιλούν για παραγωγή 1.110.000 τόνων, σχεδόν 150.000 τόνους πάνω σε σύγκριση µε το 2024. Αθροιστικά σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, αναµένεται σοδειά 7,6 εκατ. τόνων, ανεπαίσθητα ανεβασµένη συγκριτικά µε πέρυσι.
