Στην ελληνική αγορά σκληρού σίτου οι τιµές εξαγωγής ακολουθούν τη γενικότερη παγκόσµια πίεση τιµών στο σκληρό και όχι µόνο. Ενώ πριν κάποιες εβδοµάδες οι Ιταλοί αγοραστές αγόραζαν στα 300 ευρώ ο τόνος FOB λιµάνι µας, πλέον ενδιαφέρονται µόνο στα 290 ευρώ ο τόνος FOB, επίπεδα που δεν ικανοποιούν τους εξαγωγείς. Αναφορικά µε τις τιµές παραγωγού ακούγεται το εύρος 25 έως 28 λεπτά το κιλό, µε το πάνω όριο να αντιστοιχεί στα συµβολαιακά σιτάρια.
Σε δύσκολη εξίσωση για όλους διαμορφώνεται τις τελευταίες μέρες η αγορά στο σκληρό σιτάρι,
Στις αρχές της εβδοµάδας το βαµβάκι σηµείωσε χαµηλό 3,5 ετών, κυρίως λόγω της πεποίθησης πω...
Εβδοµάδα εξελίξεων η τρέχουσα για την εγχώρια αγορά σκληρού σίτου καθώς από τη µία αναµένετ...
Στο στέρεο έδαφος της Φότζια πατάει πλέον η συζήτηση για τα 30 λεπτά και άνω για το ελληνικό σκληρό σιτάρι, με το ιταλικό κέντρο εμπορίας να δίνει στη συνεδρίασ...
Η βιωσιμότητα και ποιότητα του ευρωπαϊκού βαμβακιού αναδείχθηκαν στην Phygital Sustainability Expo 2024, τη μεγαλύτερη εκδήλωση βιωσιμότητας στην Ιταλία, όπου η...
Η πλειονότητα των εµπορευµάτων βρίσκεται υπό πίεση το τελευταίο διάστηµα, µε το βαµβάκι να έχει χάσει 10 σεντς από τα τέλη Μαΐου.
Χτίζεται το «3» µπροστά για την τιµή στο σκληρό σιτάρι. Ήδη καταχωρούνται οι πρώτες πράξεις που θέλουν γνωστή εµπορική οικογένεια των Φαρσάλων να αγοράζει µε 30 λεπτά και στο χέρι, «σπάζοντας» επί της ουσίας τη «γραµµή µαζινό» των µεγάλων εµπορικών επιχειρήσεων που επιµένουν να παραλαµβάνουν ανοιχτά και να µην αναρτούν τιµή ηµέρας.
Στην ελληνική αγορά σκληρού σίτου ο αλωνισµός εξελίσσεται υπό ευνοϊκές καιρικές συνθήκες µε τις ποιότητες να είναι υποσχόµενες αν και οι πρωτεΐνες σε µερικές περιοχές είναι λίγο χαµηλές.
Πράξεις στο σκληρό σιτάρι με 30 λεπτά κλειστά στο χέρι του παραγωγού, άρχισαν να γίνονται στο θεσσαλικό κάμπο, με γνωστή εμπορική επιχείρηση των Φαρσάλων να προσφέρει σήμερα αυτή την τιμή με άμεση εξόφληση.
Το σύνολο της φετινής παραγωγής και στην προσυμφωνημένη τιμή των 23 λεπτών ανά κιλό που τυγχάνει και η καλύτερη τιμή στην αγορά, θα απορροφήσει και φέτος η ΒΕΡΓΙΝΑ από τους παραγωγούς βυνοποιήσιμου κριθαριού με τους οποίους συνεργάζεται στο πλαίσιο του μοντέλου της συμβολαιακής καλλιέργειας.
Στη μεθοδευμένη άρνηση του εγχώριου εμπορίου να ανακοινώσει φέτος τιμή για το σκληρό σιτάρι, σκοντάφτει η λειτουργία της ελεύθερης αγοράς, με την επίσημη πολιτεία να κάνει τα στραβά μάτια, σε πείσμα των νόμων που ψηφίζονται κάθε τόσο από τη Βουλή για την αντιμετώπιση περιπτώσεων που αφορούν σε εναρμονισμένη πρακτική τιμών και κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης.
Εκεί που περιµέναµε πως το βαµβάκι έχοντας κατακτήσει τα 82 σεντς θα κάνει µια δοκιµή, κυρίως για τεχνικούς λόγους, για να πιάσει τα επίπεδα των 83-85 σεντς, προέκυψε αιφνιδιαστικά µία αλλαγή κατεύθυνσης.
Πιο σύνθετο από κάθε άλλη φορά µοιάζει αυτές τις µέρες το παιχνίδι της αγοράς στο σκληρό σιτάρι, όπου οι παραγωγοί έχουν µεν τη δύναµη στα χέρια τους, ωστόσο το εµπόριο βρίσκει τον τρόπο να κάνει τα δικά του.
Στην ελληνική αγορά σκληρού σίτου αν εξαιρέσουµε τις χαµηλές πρωτεΐνες κυρίως στη Θεσσαλία, τα σιτάρια προς το παρόν είναι ικανοποιητικά από πλευράς ποσότητας και ποιότητας.
Το βαµβάκι κρατιέται γύρω από τα 80 σεντς και περιµένει νέα θεµελιώδη στοιχεία που θα προκύψουν από την πορεία των βασικών σοδειών.
Σηµαντικά µειωµένες είναι οι στρεµµατικές αποδόσεις που δείχνουν οι πρώτες κοπές σιτηρών (κατά βάση στο κριθάρι), γεγονός που σηµατοδοτεί έλλειµµα παραγωγής και κλίµα για υψηλότερες τιµές παραγωγού, τουλάχιστον στην εγχώρια αγορά. Ειδικά οι πρώιµες καλλιέργειες (ξηρικές), προσφέρουν µόνο απογοητεύσεις.
Στην ελληνική αγορά σκληρού σίτου παρόµοια είναι η εικόνα µέχρι στιγµής στα πρώτα αλώνια. Φαίνεται πως οι ποιότητες θα είναι αρκετά καλές, ενώ οι αποδόσεις είναι απλά ικανοποιητικές.
Κολλημένη εδώ και ένα μήνα στα 350-355 ευρώ ο τόνος για την α’ ποιότητα και στα 325-330 ευρώ για την δεύτερη ποιότητα βρίσκεται η Φότζια, εν απουσία εξελίξεων που θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν για την ώρα νέο ανοδική κίνηση. Σταθερότητα παρουσιάζουν και οι τιμές σε Μπολόνια και στο λιμάνι του Λα Ροσέλ, όπου η πρώτη ποιότητα παραμένει στα 335-340 ευρώ και 340 ευρώ ο τόνος αντίστοιχα.
Η αγορά ανέβηκε κυρίως από τεχνικούς λόγους και λιγότερο από τα θεµελιώδη στοιχεία. Αρκετοί κερδοσκόποι, που είχαν τοποθετηθεί στην πτώση, βγαίνουν τώρα από τις θέσεις τους αγοράζοντας συµβόλαια, ενισχύοντας ταυτόχρονα το χρηµατιστήριο.
Με το βλέµµα στραµµένο στο διεθνές περιβάλλον και σε παράγοντες οι οποίοι µπορεί να επηρεάσουν κοµβικά την πορεία που θα ακολουθήσει εφεξής το παγκόσµιο εµπόριο σιτηρών, µπαίνουν σιγά – σιγά στο αλώνι οι σιτοπαραγωγοί και στη Βόρεια Ελλάδα, προσδοκώντας σε εξελίξεις που θα «τραβήξουν» προς τα πάνω τις τιµές των προϊόντων τους σε µια χρονιά που µετρά και «πληγές» από τη ξηρασία.
Στην εγχώρια αγορά σκληρού σίτου κουβεντιάζεται για εξαγωγή η νέα σοδειά περί τα 310 ευρώ ο τόνος FOB λιµάνι µας για τις µέτριες ποιότητες, ενώ παράλληλα φορτώνονται τελευταία συµβόλαια φετινής σοδειάς µε 300 ευρώ για τις χαµηλές ποιότητες. Υπάρχουν µικρά προβλήµατα στη σοδειά σε ορισµένες περιοχές, εντούτοις επικρατεί η άποψη πως µε τα σηµερινά δεδοµένα θα είναι δυνατή ποσοτικά.
∆ιατήρηση της «ηγεµονίας» των µεσόσπερµων ποικιλιών, µε ενίσχυση, ωστόσο, τόσο των µακρύσπερµων, όσο και της Καρολίνας, αναµένεται να καταγράψει φέτος η καλλιέργεια ρυζιού στη ∆υτική Θεσσαλονίκη, η οποία όλα δείχνουν ότι θα «κλέψει» στρέµµατα από το βαµβάκι και το καλαµπόκι, παρά το εµπορικό «αγκοµάχηµα» του Ronaldo στην αγορά.
Υποστηρικτικά στην θετική τάση που παρατηρείται ιστορικά μήνες Ιούλιο και Αύγουστο στους Δείκτες Τιμών σκληρού της γειτονικής Ιταλίας, αναμένεται να δράσει η σοβαρή μείωση της παραγωγής στα Κεντρικά και Νότια της γειτονικής χώρας. Επίσης, η πρωιμότητα της φετινής σοδειάς στη Μεσόγειο μάλλον θα φέρει τα μέγιστα από μεριάς τιμής γρηγορότερα σε σχέση με το 2023. Στη Γαλλία, οι τιμές εξαγωγής στο λιμάνι του Λα Ροσέλ έπιασαν τις τελευταίες μέρες τις τιμές της Μπολόνια.
Ηγετική θέση σε διεθνές επίπεδο διατηρεί η ιχθυοκαλλιέργεια της Ελλάδας σε ένα περιβάλλον έντονου ανταγωνισμού παγκοσμίως, εξακολουθώντας να συμβάλλει καθοριστικά στην ελληνική οικονομία. Ο κλάδος χαρακτηρίζεται από έντονη εξαγωγική δραστηριότητα, με το μεγαλύτερο μέρος της εγχώριας παραγωγής να κατευθύνεται σε αγορές του εξωτερικού (Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία). Οι συνολικές ποσότητες εξαγωγής καλύπτουν το 90% του συνολικού όγκου παραγωγής τα τελευταία χρόνια.
