Προϊόντα

Η αβεβαιότητα από τον εμπορικό πόλεμο ΗΠΑ-Κίνας δεν άφησε ανεπηρέαστο στο βαμβάκι.

Ίσα που πρόλαβε να μπει ο Φεβρουάριος και οι κάπως ομολογουμένως αισιόδοξες αρχικές εκτιμήσεις της Rabobank λίγο πριν τα Χριστούγεννα για την αγορά σιταριού το 2025 φαίνεται πως επαληθεύονται. Μετά τις γιορτές η εμπορική δραστηριότητα σε διεθνές επίπεδο έμεινε ψηλά με ζωηρή ζήτηση ενώ και τα προηγουμένως μεγάλα αποθέματα σταδιακά ροκανίζονται. Οι συνήθεις ύποπτοι από την Μαύρη Θάλασσα (περισσότερο η Ρωσία) κόβουν τονάζ στο σιτάρι όλων των τύπων, ασκώντας πιο συντηρητική πολιτική ενόψει μείωσης της σοδειάς το 2025.

Σε τονάζ κλείνονται με έμμεσο τρόπο φέτος τα συμβόλαια στην βιομηχανική τομάτα με την Damavand, καθώς στους όρους συμβολαίου περιλαμβάνεται διπλό πέναλτι είτε για παράδοση <90% είτε για >120% της συμφωνημένης ποσότητας, το οποίο διαμορφώνεται οριζόντια στα 10 ευρώ ο τόνος και εφαρμόζεται πάντως υπό προϋποθέσεις. Επίσης, τα πολυπόθητα μπόνους από την ίδια εταιρεία θα πληρώνονται αυστηρά για όγκο παραδιδόμενης ποσότητας σε βάθος διετίας.

∆οκιµάζουµε τα χαµηλά του εύρους 66-70 σεντς, το οποίο και οι αναλυτές θεωρούν ως επικρατέστερο.

Ένα «εκρηκτικό κοκτέιλ» που καθιστά επιτακτική την ανάγκη έκτακτης οικονοµικής στήριξης της βαµβακοκαλλιέργειας, έχει δηµιουργήσει ο συνδυασµός των τραγικά χαµηλών στρεµµατικών αποδόσεων του 2024, µε τα αυξηµένα έξοδα και τον καταποντισµό των τιµών του προϊόντος, προκαλώντας µια απώλεια εισοδήµατος έως και 100 ευρώ το στρέµµα. Κυβέρνηση και υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, προς το οποίο, ήδη από την Παρασκευή 24 Ιανουαρίου έχει αποσταλεί µέσω της ∆ΟΒ, σχετικό αίτηµα ενίσχυσης, µε τεκµηριωµένη επιχειρηµατολογία κι αναµένεται ανταπόκριση για συνάντηση, καλούνται να αποδείξουν ότι αντιµετωπίζουν την καλλιέργεια ως µια στρατηγική επιλογή για τον πρωτογενή τοµέα και όχι ως ένα τρύπιο βαρέλι ή µια χαµένη υπόθεση.

Πρώτα σινιάλα διαφοροποίησης για τις ανώτερες ποιότητες στο σκληρό σιτάρι τους επόμενους μήνες δίνει η ιταλική αγορά, με το εμπορικό κέντρο της Φότζια να συμπληρώνει με 7 ευρώ ο τόνος την τιμολόγηση στις 29 Ιανουαρίου και την πρώτη ποιότητα να βρίσκεται μια ανάσα από το ψυχολογικό όριο των 340 ευρώ ο τόνος. Στα ονομαστικά ελληνικά δεδομένα, η διατίμηση βγάζει 28,5 με 29 λεπτά το κιλό, τιμή παραγωγού.

Το χρηµατιστήριο κινείται ξανά στα χαµηλά του µε δειλές προσπάθειες ανάκαµψης

Επέστρεψε μετά από σχεδόν 7 μήνες σε επίπεδα τιμών πάνω από 330 ευρώ ο τόνος το ποιοτικό σκληρό σιτάρι στην Ιταλική αγορά, με την ανανεωμένη λίστα του εμπορικού κέντρου της Φότζια στις 22 Ιανουαρίου να δίνει μια ενδιαφέρουσα συνέχεια στο ανοδικό κανάλι των τελευταίων δύο συνεδριάσεων, γράφοντας συν 5 ευρώ για όλες τις ποιοτικές κατηγορίες.

Σε περίεργη αλλά αισιόδοξη φάση θα έλεγε κανείς πως βρίσκεται η εγχώρια αγορά στο καλαµπόκι, καθώς από τη µία πλευρά σαν κάπως να φθήνυνε η εισαγωγή από τους βαλκάνιους γείτονες, φέρνοντας το χύµα σπυρί στο εµπόριο ακόµη και κάτω από 24 λεπτά το κιλό, ενώ απ’ την άλλη η τιµολόγηση στη ∆υτική Ευρώπη αρχίζει να εισέρχεται σε ανοδικό κανάλι, εν µέρη επηρεασµένη από την καλή εµπορική δραστηριότητα και την µείωση των εκτιµώµενων αποδόσεων στην αµερικανική σοδειά. Σταθµίζοντας τα δεδοµένα, στις σηµερινές συνθήκες, για την ώρα δύσκολα µπορεί να διώξει ο Έλληνας παραγωγός καλαµπόκι πάνω από 23 λεπτά το κιλό.

Η πρόσφατη έκθεση προσφοράς-ζήτησης βάµβακος όπως ανακοινώθηκε από το υπουργείο γεωργίας των ΗΠΑ ήταν πτωτική για τις τιµές.

Στην ελληνική αγορά σκληρού σίτου, µετά από µια µικρή παύση στις εξαγωγές, είχαµε επανεκκίνηση διαπραγµατεύσεων και νέων πωλήσεων στα επίπεδα των 300-305 ευρώ ο τόνος FOB λιµάνι µας. Οι εξαγωγές, σύµφωνα µε παράγοντες του κλάδου, έχουν ξεπεράσει πλέον τους 500.000 τόνους και συνεχίζονται. Είναι πολύ πιθανό να φτάσουµε στην νέα σοδειά το καλοκαίρι µε ελάχιστα αποθέµατα.

Συνεχίζεται το µοτίβο των γιορτών, µε συνεδριάσεις στενού ευρους και χωρίς κάποια κατεύθυνση.

∆ίχως εκπλήξεις ξανάνοιξε η αγορά σκληρού σίτου στην Ιταλία, µε τα εµπορικά κέντρα σε Βορρά και Νότο να διατηρούν αµετάβλητη την τιµολόγηση για το σύνολο των ποιοτικών κατηγοριών, µετά και το «διάλειµµα» των 3 εβδοµάδων ελέω γιορτών.

Στην ελληνική αγορά σκληρού σίτου οι εξαγωγές κοντεύουν να πιάσουν τους 500.000 τόνους, επίπεδα δηλαδή ρεκόρ για την εποχή. Επακόλουθα, η παραγωγή φέτος είναι µεγαλύτερη από αυτή που υπολογιζόταν αρχικά, ενώ δεν αποκλείεται να ήταν αρκετά περισσότερα τα αρχικά αποθέµατα.

Προς µια ρευστή αλλά ενδιαφέρουσα σεζόν οδεύει το 2025 το σκληρό σιτάρι, µε τη φθηνότερη πρώτη ύλη του Καναδά να αδυνατεί να τραβήξει τις τιµές κάτω από τα 300 ευρώ ο τόνος FOB στις αγορές της Ελλάδας και της Ισπανίας, κυρίως λόγω ισχυροποίησης του δολαρίου, την ώρα που η µεγαλοπαραγωγός Τουρκία τηρεί σκληρή γραµµή και βάζει καρτελάκι πώλησης αυστηρά στα 330 ευρώ ο τόνος για την πληθωρική σοδειά της.

Έχει βελτιωθεί το αγοραστικό ενδιαφέρον των κλωστηρίων, εντούτοις η προσφορά ίνας παραµενει µεγαλύτερη από την αντίστοιχη ζήτηση κι αυτό µπλοκάρει την άνοδο του Χρηµατιστηρίου.

Στην ελληνική αγορά σκληρού σίτου, η προσπάθεια των Ιταλών να χαµηλώσουν λίγο τις τιµές δεν προχώρησε, µε αποτέλεσµα να σηµειωθούν ξανά εξαγωγές στα γνώριµα επίπεδα των 300 ευρώ ο τόνος FOB λιµάνι µας. Συνολικά οι εξαγωγές πρέπει να έχουν πιάσει επίπεδα ρεκόρ φέτος, αποδεικνύοντας πως τελικά η παραγωγή ήταν µεγαλύτερη απ’ όσο αρχικά πιστέυαµε.

Οι χαµηλές τιµές φέρνουν ζήτηση και η ζήτηση µε την σειρά της καλύτερες τιµές, όµως η τελική καλύτερη ισορροπία δεν θα επιστρέψει χρήµατα στις τσέπες όσων ήδη έχασαν. Κάπως έτσι, η άσχηµη εµπειρία του 2024 θα βγάλει σίγουρα το βαµβάκι από τις καλλιεργητικές επιλογές του 2025 για σηµαντική µερίδα αγροτών σε µεγάλες χώρες παραγωγούς, προϊδεάζοντας για κάποια µείωση στα στρέµµατα, καθώς ξεκινούν οι κατεργασίες στο πεδίο ενόψει 2025.