Ανάρπαστα τα φασόλια, η αγορά πληρώνει έως 4,5 ευρώ το κιλό για γίγαντες

Παρόλα αυτά, παράγοντες, όπως το ασήκωτο πλέον κόστος παραγωγής, η ανοικτή πληγή µε τα εκτεταµένα… βαφτίσια εισαγόµενων φασολιών και η έλλειψη εργατικών χεριών, υπονοµεύουν την καλλιέργεια, η οποία χάνει διαρκώς έδαφος τα τελευταία χρόνια, µε συνέπεια το µέλλον της, τοπικά, να προδιαγράφεται δυσοίωνο, αν δεν υπάρξει στήριξη. «Η πώληση πάει εξαιρετικά. Στις αποθήκες του συνεταιρισµού µας έχουν µείνει ελάχιστες ποσότητες από τη φετινή παραγωγή που κυµάνθηκε στους περίπου 300 τόνους φασολιού», επεσήµανε στην Agrenda ο Κωνσταντίνος Ναλπαντίδης, πρόεδρος του Συνεταιρισµού Φασολοπαραγωγών «Ο Πελεκάνος».

Ο έµπειρος παραγωγός µας είπε ακόµη πως η ζήτηση είναι ιδιαίτερα αυξηµένη και πως αν υπήρχαν κι άλλες ποσότητες θα µπορούσαν να απορροφηθούν εύκολα από την αγορά. «∆υστυχώς, φέτος, λόγω της χαλαζόπτωσης της 1ης Οκτωβρίου που έπληξε πολλά χωριά της περιοχής, όπως η Μικρολίµνη, οι Καρυές ή ο Λευκώνας, όπου η ζηµιά ήταν στο 100%, χάσαµε, ως συνεταιρισµός σχεδόν το 30% της παραγωγής µας, που σηµαίνει µια ποσότητα περίπου 150-200 τόνων φασολιού», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Όσον αφορά τις τιµές, ο κ. Ναλπαντίδης επεσήµανε ότι σε επίπεδο χονδρικής το φασόλι «πλακέ» πωλείται στα 4 ευρώ το κιλό, ο «γίγαντας» στα 4,30 ευρώ και ο «ελέφαντας» στα 4,50 ευρώ. «Σε σύγκριση µε πέρυσι η αύξηση που βάλαµε είναι µόλις 10 λεπτά στην κάθε κατηγορία, για να µπορέσει να το αγοράσει και ο καταναλωτής», τόνισε ο πρόεδρος.

Στην Καστοριά, οι τιµές παραγωγού τόσο για τα «πλακέ», όσο και για τους «γίγαντες», κατά µέσο όρο, φέτος, κυµαίνονται στη ζώνη των 4 ευρώ, καθώς όπως λέει ο παραγωγός Θωµάς Μάνος «στα ψιλά φασόλια η τιµή έχει σχεδόν εξισωθεί µε εκείνη του γίγαντα, διότι η φετινή παραγωγή σε αυτή την κατηγορία είναι µικρή».

Τα τελευταία τρία χρόνια, όπως αναφέρει ο κ. Μάνος, ο οποίος έχει και τη θέση του αντιπεριφερειάρχη πολιτικής προστασίας και υπευθύνου των ΤΟΕΒ ∆υτικής Μακεδονίας, το καλαµωτό φασόλι στην ευρύτερη περιοχή της Περιφέρειας, έχει χάσει περίπου 35% των εκτάσεών του, µε ανάλογη επίπτωση και στον όγκο παραγωγής.

«Μόνο στην Καστοριά από τα 14.500 στρέµµατα πριν από τρία χρόνια, φέτος η καλλιέργεια έπεσε στα 8.400 στρέµµα, ενώ µείωση υπάρχει και στις Πρέσπες και το Βαρυκό Φλώρινας, το Σισάνι Κοζάνης και στα χωριά των Γρεβενών που ασχολούνται µε το καλαµωτό φασόλι και τα όσπρια εν γένει», σχολίασε ο κ. Μάνος.

Την τάση µείωσης στρεµµάτων επιβεβαιώνει και ο κ. Ναλπαντίδης, για την περιοχή της Φλώρινας, σηµειώνοντας ότι περίπου 1.000 στρέµµατα που παραδοσιακά καλλιεργούνταν µε φασόλια, θα αντικατασταθούν φέτος από κριθάρι, καλαµπόκι και λίγη µηδική.

Τέλος, να σηµειωθεί ότι ανασταλτικά λειτουργεί για την καλλιέργεια, όµως και το υψηλό κόστος παραγωγής, το οποίο, όπως λένε οι συνοµιλητές µας, έχει εκτοξευτεί, πλέον, στα 750 ευρώ το στρέµµα κι είναι δυσβάστακτο, ενώ πρόβληµα υπάρχει και µε την έλλειψη εργατών γης, που έχει οδηγήσει αφενός σε εγκατάλειψη κάποιων στρεµµάτων, ώστε να µπορεί να γίνει σωστή διαχείρισή τους και αφετέρου σε άνοδο των ηµεροµισθίων από 30 ευρώ, στα 40-50 ευρώ ανάλογα πόσο πιεσµένος είναι ο παραγωγός.

Το καλοκαίρι του 2023 ερευνητικό πρόγραµµα για τη γενετική ταυτοποίηση των φασολιών

Ένα από τα βασικά αίτια για την αρνητική αυτή εξέλιξη, σε σχέση µε την καλλιέργεια των οσπρίων, σε µια περίοδο µάλιστα, που η ανάγκη για τη διασφάλιση της επισιτιστικής επάρκειας θα έπρεπε να αποτελεί πρώτη προτεραιότητα, έχει να κάνει µε τις λεγόµενες ελληνοποιήσεις.

«Τα βαφτίσια εισαγόµενων φασολιών ως Πρεσπών ή Καστοριάς, καλά κρατούν. ∆υστυχώς οι ελεγκτικοί µηχανισµοί δεν είναι αποτελεσµατικοί και το µεγαλύτερο πρόβληµα είναι ότι τα παίρνει η νοικοκυρά και πάει να τα βράσει κι αυτά δεν βράζουν µε τίποτα, αµαυρώνουν τη φήµη των φασολιών Πρέσπας και Καστοριάς που ποιοτικά δεν έχουν καµία σχέση µε τα εισαγόµενα», τονίζει ο πρόεδρος του «Πελεκάνου».

Όπλο για την πάταξη του φαινοµένου, κατά τον κ. Μάνο, αναµένεται να εξελιχθεί ένα ερευνητικό πρόγραµµα για τη γενετική ταυτοποίηση των φασολιών, από το Πανεπιστήµιο ∆υτικής Ελλάδας, που θα παραδοθεί το καλοκαίρι του 2023, καθώς, όπως εξηγεί, ο προσδιορισµός µπορεί να φτάσει ακόµη και στο χωράφι από το οποίο έχει παραχθεί.