Σηµειωτέον ότι µέχρι σήµερα, σε περιοχές µε αυτά τα υψόµετρα καλλιεργούνται µόνο όψιµες ποικιλίες, µε κυριότερη εξ αυτών την Everts, κάτι που δίνει στους παραγωγούς τη δυνατότητα να διαπραγµατεύονται υπό τελείως διαφορετικές συνθήκες και να επιτυγχάνουν -όπως προκύπτει από τα ιστορικά δεδοµένα- πολύ καλές τιµές και σε κάθε περίπτωση πολύ καλύτερες απ' αυτές που προσφέρονται στα πεδινά και στις πρώιµες ποικιλίες, συµπεριλαµβανοµένης και της «Κατερίνα».
Οι πληροφορίες θέλουν την προσπάθεια... άλωσης των ορεινών να έχει ξεκινήσει και να βρίσκει βοήθεια από συγκεκριµένους παραγωγούς, οι οποίοι διακρίνονται για την «πολύπλευρη» σχέση τους µε τη βιοµηχανία. Αναφέρεται χαρακτηριστικά η περίπτωση καλλιεργητή ο οποίος τα τελευταία χρόνια διεκδικεί το ρόλο του «στεκατζή», δηλαδή του µεσίτη που αναλαµβάνει να συγκεντρώνει σε συγκεκριµένο χώρο (στέκι) και για λογαριασµό συγκεκριµένης βιοµηχανίας ένα µέρος από τα συµπύρηνα της περιοχής. Ο εν λόγω καλοθελητής δίνει αυτό τον καιρό αγώνα να πείσει κι άλλους παραγωγούς να κάνουν το ίδιο, προκειµένου να πετύχει... το πείραµα.
Την ίδια ώρα, δεκάδες καλλιεργητές δεν κρύβουν την ανησυχία τους για το εγχείρηµα, εκφράζοντας τη βεβαιότητα ότι µια γενίκευση του φαινοµένου θα έχει ανεπανόρθωτη ζηµιά στην παραγωγική εικόνα της περιοχής και φυσικά στη διαπραγµατευτική θέση των παραγωγών και την τιµή την οποία απολαµβάνουν σήµερα στις όψιµες ποικιλίες.
Να αναφερθεί ότι για µία ακόµα χρονιά φέτος, η τακτική της βιοµηχανίας στο θέµα της τιµολόγησης έχει αποφέρει τα µέγιστα, καθώς δεν προκύπτει καµιά διαφοροποίηση στις τιµές παραγωγού οι παραδόσεις, κυρίως µέσα από τα περιβόητα στέκια, έχουν γίνει «τυφλά» και µε βάση η διαπροσωπική σχέση µε τον κάθε στεκατζή και τις «µαύρες» προκαταβολές που αυτός αναλαµβάνει να δώσει.
